Double รักร้ายคูณสอง
ตอนพิเศษ 3 : Baby
หมับ!
“อ๊ะ… เอริค! ทำอะไรของคุณเนี่ย เดี๋ยวมีอาก็ตื่นหรอก”
ร่างสูงที่โผ่เข้ากอดภรรยาจากทางด้านหลังแล้วมองเด็กน้อยวัยเพียงหนึ่งขวบที่หลับอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นแม่ เขายกยิ้มอบอุ่นให้หนูน้อยคนนั้น ก่อนจะโน้มไปหอมแก้มโมนาฟอดใหญ่อย่างมันเขี้ยวเมื่อเห็นว่าเธอหันมาถลึงตาพลางเอ่ยเสียงหนักอย่างดุๆ พอแหย่เธอจนพอใจแล้ว เอริคก็ผละกอดออกเพื่อให้ภรรยาพาเด็กน้อยหน้าตาน่ารักไปนอนในเปล
“หึ อยากมีลูกสาวอีกสักคนมั้ย โมนา”
“เอริค ฉันเพิ่งคลอดมีอาได้ไม่นานเองนะ ให้พักบางสิ บ้าจริงเลยคุณเนี่ย…”
“เราจะมีน้องสาวเพิ่มเหรอฮะ! พี่อาเธอร์ๆ พ่อกับแม่จะมีน้องสาวให้เราเพิ่มด้วยล่ะ” โมนายังพูดได้ไม่ทันจบ เสียงเด็กชายตัวแสบก็โผล่มาอีกคน เธอเลยหันไปยกนิ้วชู่วปากให้เบาเสียงลงหน่อย
เอเดนรีบยกมือปิดปากเมื่อรู้ตัวว่าเขาเสียงดัง และเกือบจะทำให้น้องสาวที่เพิ่งหลับได้ไม่นานตื่น ก่อนเด็กชายที่โตกว่าเอเดนสองปีจะเดินมาจากทางหลังบ้านพร้อมกับประแจเล็กๆ ในมือที่ดำปี๋เพราะน้ำมันเครื่องด้วยท่าทางตื่นเต้นไม่ต่างกัน
“พ่อจะมีน้องสาวให้เราอีกคนเหรอฮะ”
อาเธอร์เงยหน้าถามผู้เป็นพ่อ เอริคยิ้มกว้างให้ลูกชายคนโต เอื้อมมือหนาไปวางแหมะลงบนหัวของอาเธอร์แล้วเลิกคิ้วถามเขากลับไปด้วยความเอ็นดู
“แล้วเราอยากมีน้องสาวเพิ่มกันหรือเปล่าล่ะ อาเธอร์ เอเดน”
“อยากสิฮะ มีอาน่ารักมาก ถ้าผมกับพี่อาเธอร์มีน้องสาวอีกคนก็คงดี”
เอเดนตอบเสียงสดใส อาเธอร์พยักหน้าหงึกหงักอย่างเห็นด้วยกับน้องชาย เอริคถึงกับหัวเราะชอบใจเมื่อโมนาทำหน้ามุ่ยหน่อยๆ ใส่พวกเขาทั้งสามคน สามีและลูกชายของเธอเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ ไม่คิดจะถามเธอบ้างหรือยังไงกันเนี่ย
แถมดูแล้วโตไปอาเธอร์คงมีนิสัยเหมือนเอริคแน่ๆ ลูกชายคนโตของเธอชอบซ่อมของเล่น บางทียังไปคอยเฝ้าช่วยผู้เป็นพ่อซ่อมเครื่องยนต์อีกต่างหาก ส่วนเอเดนก็มีส่วนคล้ายเอริคอยู่บ้าง แต่จะต่างตรงที่เขาเป็นเด็กร่าเริงและพูดเก่งมากกว่าพี่ชายของเขาน่ะนะ และยังชอบบ้านหลังเล็กที่สวนแอปเปิลมากเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่เราไปพักผ่อนที่นั่นเอเดนจะขอไปทำสวนตลอดเลย มาถึงลูกสาวสุดท้องแสนน่ารักของเรา… มีอาเป็นเด็กเลี้ยงง่ายมาก ไม่ค่อยงอแงเท่าไหร่ อีกอย่างคือเธอมีดวงตากลมโตสดใสสีสวยเหมือนเอริคเป๊ะเลยล่ะ
“แม่ฮะ แม่จะมีมีอาให้เราอีกคนเพิ่มมั้ยฮะ” อาเธอร์หันไปถามผู้เป็นแม่สีหน้าลุ้นๆ จนโมนาอึกอักอย่างบอกไม่ถูก
“เอ่อ… รอให้น้องโตกว่านี้เนอะ อาเธอร์กับเอเดนจะได้ช่วยแม่เลี้ยงน้องด้วยไง”
“ได้เลยฮะ ผมกับเอเดนจะช่วยเลี้ยงน้องเอง” สองพี่น้องหันไปแปะมือกันอย่างดีใจ โมนามองลูกชายทั้งสองคนแล้วยิ้มกว้างเอ็นดู ก่อนเธอจะเลิกคิ้วเมื่อเหลือบไปเห็นใบปลิวที่เพิ่งหยิบติดมือมาจากในซุปเปอร์ฯ ตอนไปซื้อของเมื่อเช้า
จะว่าไป… ตั้งแต่เอริคพาครอบครัวมาพักร้อนที่บ้านสวนแอปเปิล เรายังไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนกันเลยนอกจากพาลูกๆ ซ่อมเครื่องยนต์อย่างที่อาเธอร์ชอบ และเก็บแอปเปิลกับเอเดน บางทีเด็กๆ ควรได้ออกไปเปิดหูเปิดตาสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ บ้างไหมนะ…
“ลูกๆ อยากไปสวนสนุกกันมั้ย”
“สวนสนุกเหรอฮะ?” เอเดนถามผู้เป็นแม่ด้วยความงุนงง เอริคที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็หันมามองเธอก่อนเขาจะยกยิ้มแล้วหยิบใบปลิวในมือบางมาดูบ้าง
“ที่นี่เพิ่งเปิดใหม่ มีอควาเลียมสัตว์น้ำด้วยนะ เราจะไปดูโลมากันจ๊ะ”
“เย้! ไปฮะๆ พามีอาไปด้วยใช่มั้ยฮะ”
“แน่นอน น้องสาวของลูกๆ ต้องไปด้วยอยู่แล้ว เอาล่ะ… แต่ไปอาบน้ำกันก่อนเลยหนุ่มๆ” โมนาพยักหน้ายิ้มๆ ให้ลูกชายทั้งสองคนที่ดูตื่นเต้นและสนุกสนาน จากนั้นเธอก็เหลือบมองร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วหรี่ตามองเขาเล็กน้อย “คุณด้วยเอริค ไปอาบน้ำพร้อมลูกๆ เลยนะ”
“หึ โอเคครับเมีย ไป… เราไปอาบน้ำกันดีกว่าอาเธอร์ เอเดน”
โมนาเบ้ปากหมั่นไส้อย่างขำๆ ให้แผ่นหลังกว้างของคนที่เพิ่งหิ้วลูกชายทั้งสองคนขึ้นบนบ่าแกร่งเหมือนไม่หนักเลยสักนิดเดียว เธอส่ายหน้าเมื่อเขากับลูกๆ ชอบหยอกเล่นกันแรงเกินไป เธอเตือนเรื่องนี้อยู่หลายครั้งแต่อาเธอร์กับเอเดนกลับชอบซะงั้น
และตั้งแต่มีลูก ร่างกายของเอริคยังดูกำยำแข็งแรงกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย เขาสามารถแบกเธอด้วยมือข้างเดียวได้เลยมั้งน่ะ บ้าจริง ทำไมคิดเรื่องนี้แล้วเธอต้องนึกถึงเรื่องหื่นๆ เมื่อคืนของเราด้วยล่ะเนี่ย หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยโมนา มีลูกสามคนก็น่าจะพอแล้วย่ะ!
การมาเที่ยวสวนสนุกพร้อมลูกสามคนไม่ง่ายอย่างที่คิด พอนั่งลงบนเก้าอี้ในร้านอาหารโมนาก็หอบหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยล้า หลังจากที่เธอพาเด็กๆ ไปดูการแสดงโลมาและพาเดินดูปลาหลากหลายสายพันธุ์ที่อควาเลียมแล้ว เธอก็ได้เวลานั่งพักทานอาหารสักที
ใบหน้าสวยหวานก้มลงมองลูกสาวคนเล็กที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ในรถเข็นเด็กแล้วยิ้มอย่างมีความสุข มีอาที่มีอายุเพียงหนึ่งขวบกว่าๆ แต่ตลอดทางที่โมนาอุ้มเธอเพื่อดูบรรยากาศรอบๆ ดวงตากลมโตสดใสวาววับก็ดูโน่นดูนี่กับพี่ชายทั้งสองคน ถึงแม้จะยังพูดไม่ค่อยได้ แต่อาเธอร์กับเอเดนก็คอยเล่นและช่วยแม่ของพวกเขาดูแลน้องได้อย่างเป็นดีเลยล่ะ
“เหนื่อยเหรอโมนา”
“นิดหน่อยน่ะ ว่าแต่คุณเถอะ… อุ้มทั้งอาเธอร์กับเอเดนดูนั่นนี่ตลอดไม่เมื่อยรึไงกัน”
“หึ ไม่หรอก อุ้มอีกคนยังไหว”
เอริคยกยิ้มมุมปากแล้วยักไหล่ จากนั้นเขาก็หันไปอุ้มอาเธอร์กับเอเดนมานั่งกินอาหารดีๆ ฉันยิ้มขำกับท่าทางมั่นใจของเขา เหอะ ร่างกายกำยำแบบนั้นมันดีอย่างนี้เองสินะ ฉันคงต้องหาเวลาไปออกกำลังบ้างแล้วล่ะ ถ้ามีอาโตกว่านี้ฉันคงอุ้มเธอไม่ได้ทั้งวันแน่ๆ เลยเนี่ย
“พ่อฮะ”
มือเล็กๆ ของลูกชายคนโตเอื้อมไปจับชายเสื้อผู้เป็นพ่อไว้ เอริคเลิกคิ้วแล้วก้มมองอาเธอร์ยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าเขามีท่าทีสงสัย “อือ ว่าไงอาเธอร์”
“เมื่อกี้ผมเห็นรูปปั้นสิงโตด้วยฮะ เหมือนตัวที่อยู่กับอกพ่อเลย เท่มากเลยฮะ ผมอยากมีบ้างจัง”
“หึ ไว้โตเป็นผู้ใหญ่แล้วอยากมีเหมือนพ่อค่อยมี”
เอริคจับหัวลูกชายโยกไปมาเบาๆ อย่างเอ็นดู อาเธอร์ยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยินคำพูดของพ่อจนโมนาอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มที่เห็นว่าพวกเขาสองคนเหมือนกันอย่างกับแกะ ส่วนเอเดนก็นั่งกินขนมปังกับนมมองพี่ชาย และพ่อของเขาตาปริบๆ เพราะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน
“เอเดน ออาเธอร์กินข้าวกันต่อดีกว่า ลูกจะไปเล่นอย่างอื่นด้วยไง”
“โอเคฮะ พี่อาเธอร์รีบกินเร็ว ผมอยากไปเล่นแล้ว ผมจะซื้อตุ๊กตากระต่ายให้มีอาด้วยๆ”
“อือๆ พี่รู้แล้วน่า” อาเธอร์พยักหน้าหงึกหงักอย่างเข้าใจเมื่อเอเดนดึงเสื้อเร่งให้พี่ชายรีบกินขนมปังให้หมดเพื่อจะได้ไปเล่นต่อ โมนามองลูกๆ ของเธอ แล้วเงยหน้ามองเอริคอีกครั้ง
เหมือนเรื่องราวของเราสองคนเพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน แต่เอาเข้าจริงมันกลับผ่านมาแล้วหลายปีที่ฉันกับเอริคแต่งงานกัน มีครอบครับ มีลูกๆ ที่น่ารักและเข้มแข็ง จากตอนแรกที่เราแทบจะกัดกันทุกสองนาที จากตอนแรกที่ฉันขุ่นเคืองใส่เขาบ่อยๆ ตอนนี้ความรู้สึกพวกนั้นของฉันเปลี่ยนไปแล้วจนพอคิดถึงเรื่องนี้ทีไรฉันก็อดขำไม่ได้
ไม่ว่าจะนิสัยเถื่อนๆ ของเอริค ความกวนประสาทนิ่งๆ ของเขา ฉันรับนิสัยพวกนั้นของเขาได้หมดอย่างน่าแปลก เพราะถึงเขาจะชอบทำท่าทางนิ่งขรึมหรือพูดห่ามๆ เพื่อแหย่ฉันมากเท่าไหร่ แต่เวลาที่ฉันมีปัญหาหรือเรื่องไม่สบายใจ เอริคก็เป็นที่พึ่งพิง และคอยปลอบโยนฉันได้ดี เพียงแค่เขาโอบกอดฉันไว้ในแผงอกกำยำอย่างที่เคยเป็น… แถมเขายังเป็นพ่อที่ดีกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก พออยู่กับลูกๆ เขาดูเป็นคนละคนกับตอนที่ชอบกวนประสาทใส่ฉันเลยแฮะ…
ฟุ่บ
“อ่า… มีอาเริ่มหนักกว่าเดิมหรือเปล่านะ วันนี้ปวดแขนกว่าทุกทีเลย แต่ตอนอยู่ที่สวนสนุกฉันก็อุ้มลูกเดินไปดูโน่นดูนี่ รู้สึกตื่นเต้นกว่าเด็กๆ ซะอีกนะเนี่ย สงสัยฉันไม่ได้ไปสวนสนุกซะนานแน่ๆ คิกคิก”
“โมนา มานี่มา”
โมนาที่เพิ่งสวมชุดนอนหันไปเลิกคิ้วมองร่างสูงใหญ่ที่นั่งพิงหัวเตียงจ้องมาทางเธอนิ่งๆ เอริควางไอแพดที่เพิ่งคุยงานกับออสตินไว้บนโต๊ะข้างๆ สายตาคมวาววับเมื่อเหลือบมองร่างบอบบางในชุดนอนสายเดี่ยวซีทรู ก่อนเขาจะยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นยอดอกน่าหม่ำชูชันดันชุดที่เธอสวมอยู่ โมนาเม้มริมฝีปากอิ่มแล้วยอมเดินไปใกล้เขาอย่างว่าง่าย
“ทำไมอะ… อ๊ะ”
“ลูกๆ หลับหมดแล้ว ถึงเวลาของเราแล้ว โมนา” มือหนาลูบไล้ยอดอกที่ชูชันดันชุดนอนของเธอแผ่วเบา โมนาถอยหายใจแรง กัดริมฝีปากล่างเพื่อกลั้นเสียงครางหวาน
เอริคหัวเราะหึอย่างพอใจ มือหนาเปลี่ยนไปจับเอวบางแล้วอุ้มให้โมนาขึ้นมานั่งคร่อมตักเขาไว้โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว โมนาวางมือลงบนบ่ากว้างเปลือยเปล่าแล้วสูดหายใจลึกๆ เมื่อเขาจับร่างบอบบางถูไถไปบนแก่นกายใหญ่ที่แข็งขึงด้วยอารมณ์เร่าร้อนไม่ต่างกัน
“เอริค คุณคิดจะทำทุกคืนเลยรึไงเนี่ย… อื้อ”
“หึ ฉันจะกินเธอทุกคืน โมนา”
หมับ!
“เอริค… อ๊ะ อื้อ!” ริมฝีปากอุ่นงับยอดอกที่แข็งชูชันผ่านชุดนอนซีทรูเนื้อบาง โมนาครางอื้ออึงด้วยความเสียวซ่านเมื่อก้มลงมองสบกับสายตาคมดุดันที่จ้องใบหน้าสวยไม่ห่างอย่างเจ้าเล่ห์…
เอริคยกยิ้มแล้วขบเม้มยอดอกแสนหวานแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยวจนโมนาต้องเม้มปากกลั้นเสียงครางหวิว และก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัว นิ้วเรียวยาวก็ลูบไล้ต้นขาเรียวไปยังจุดเสียวกลางกายแล้วค่อยๆ ดุนดันเข้ามาในตัวเธอช้าๆ อย่างเย้าแหย่
“โมนา เธออยากได้อะไร ไหนบอกมาสิ”
“อ๊ะ… อื้อ เอริค… ฉันต้องการคุณ เอริค…” นิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกในตัวเธอรัวเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ โมนาจิกเล็บลงไปลำคอแกร่งอย่างเสียวซ่าน แต่ต้องชะงัก เมื่อจู่ๆ เอริคก็ยกยิ้มพลางถอนทั้งสองนิ้วออกจากตัวเธอ
ดวงตากลมโตหรี่ปรือกะพริบปริบมองใบหน้าหล่อเหลาที่มีเหงื่อซึมตามไรผมด้วยความงุนงง เอริคโน้มลงไปจูบริมฝีปากอิ่มแผ่วเบา แล้วเอ่ยเสียงเข้มต่ำข้างใบหูของเธออีกครั้ง
“หวานเหมือนเดิม น่ารักมาก”
“เอริค… อ๊ะ!”
ฟุ่บ หมับ!
“อ๊ะ เอริค… ลึกจัง เบาๆ หน่อย…สิ อื้อ!” มือหนาจับโมนาให้พลิกนอนใต้ร่างสูงใหญ่โดยไม่บอกกล่าว เขาจับขาเรียวให้แยกออกกว้างแล้วดุนดันแก่นกายใหญ่เข้าไปทีเดียวจนสุด…
โมนากัดริมฝีปากล่างเพื่อกลั้นเสียงคราง มือบางกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นทันทีที่ฝ่ามือหนาจับยึดสะโพกกลมกลึงให้ลอยขึ้นเล็กน้อยเพื่อรับการกระแทกกระทั้นแสนดุดันจากเขา
“ฮึ่ม โมนา อย่ารัดแน่น ผ่อนคลายกว่านี้หน่อย”
“ก็คุณ… อ๊ะ คุณใส่มาโดยไม่บอกฉันก่อน… อื้อ มันเสียว เอริค… เบาๆ อ๊ะ”
“หึ กินเธอไม่เคยอิ่มเลย ขยับช่วยกันหน่อยสิ อย่างนั้น… ดี” เสียงเข้มต่ำพึมพำอย่างพอใจเมื่อขาเรียวตวัดรัดเอวสอบแน่น ดวงตาหรี่ปรือหลับพริ้มอย่างเสียวซ่าน มือบางกำผ้าปูที่นอนจนมันยับยู่ยี่ไปหมด
หน้าอกเต่งตึงขยับขึ้นลงไปตามแรงกระแทกกระทั้นถูกมือหนาบีบเค้นพร้อมกับนิ้วเรียวยาวสะกิดไปมาด้วยความเร่าร้อนไม่ต่างกัน เอริคขยับเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆ เมื่อภายในตัวเธอตอดรัดแก่นกายใหญ่ถี่ยิบ ก่อนเขาจะขบสันกรามและหยุดขยับเมื่อฉันสั่นสะท้านพลางครางเสียงหวานลั่นห้อง
“อ๊า! เอริค… อ๊ะ!”
“เบาเสียงหน่อยโมนา เดี๋ยวลูกก็ตื่นหรอก”
เอริคยกยิ้มเอ็นดู นิ้วเรียวยาวปัดเส้นผมที่ปรกใบหน้าสวยชื้นเหงื่อออกให้แผ่วเบา เธอหอบหายใจแรงใต้ร่างเขา สายตาคมดุดันจดจ้องมองใบหน้าสวยหวานอย่างรักใคร่ ดวงตากลมโตหรี่ปรือ ริมฝีปากบวมเจ่อเพราะจูบเร่าร้อนจากเขายิ่งทำให้เอริคขบสันกรามไว้ ทันทีที่แก่นกายอุ่นร้อนขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมจนโมนาถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่งอย่างฝืดเคืองและประหม่าหน่อยๆ
“อะ… เอริค คุณจะต่ออีกเหรอ ฉันเริ่มเพลียแล้ว… อ๊ะ เอริค!”
หมับ!
“หึ อดทนหน่อยแล้วกันโมนา เรามีลูกคูณสองกันเลยดีมั้ย” ร่างบอบบางลอยไปอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว โมนากะพริบตาปริบๆ ด้วยความงุนงงไม่หาย ก่อนจะกอดรอบลำคอแกร่งแน่นเมื่อเอริคสอดมือจับใต้พับเข่าเธอไว้แล้วยกตัวเธอขึ้นจากเตียง
“ว่าไงนะ!? อ๊ะ… เอริคอย่าเพิ่งขยับ อื้อ เมื่อกี้… เมื่อกี้คุณพูดจริงหรือล้อฉันเล่นเนี่ย… อ๊า!”
“หึ ฉันเคยล้อเล่นหรือไงวันนี้เราจะปั้มน้องให้ลูกๆ ของเรา เข้าใจหรือเปล่า ที่รัก”
“ให้ตายสิ คุณนี่มันน่าโมโห… อื้อ น่าโมโหชะมัด อ๊ะ อ๊า!!” เสียงหวานเอ่ยบอกกระท่อนกระแทกฟังไม่ได้ศัพท์เพราะแรงกระแทกกระทั้นจากร่างสูง
เอริคไปคึกมาจากไหนไม่รู้จนสมองเธอพร่าเบลอ สติขาดหายและรับรู้เพียงสัมผัสเร่าร้อนแสนอบอุ่นจากเขา ก่อนโมนาจะซบกับบ่ากว้าง ยิ้มขำกับคำพูดของเขาอีกครั้งแล้วงับไหล่แกร่งหนึ่งทีแรงๆ อย่างมันเขี้ยว
อืม… มีลูกคูณสองอย่างนั้นเหรอ? ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากมีน้องให้ลูกๆ ของเธอเพิ่มอีกสักคนสองคนหรอกนะ แต่ที่เธออดขำไม่ได้เพราะเมื่อก่อนเราก็ร้ายใส่กันคูณสองจนตอนนี้กลายเป็นรักกันคูณสองซะแล้ว…
แต่ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนหรือตอนนี้ เธอกับเอริคก็ยังร้ายใส่กันเหมือนเดิมนั่นแหละ ว่าแต่… เมื่อไหร่ความหื่นของเขาจะลงลดไปบ้างล่ะเนี่ย เธอจะรับความหื่นที่เพิ่มมากขึ้นของเอริคไม่ไหวแล้วนะ ให้ตายสิ ขอกัดกล้ามแขนกำยำนั่นสักทีให้หายเคืองหน่อยก็แล้ว เหอะ!
Double รักร้ายคูณสอง
