จอมนักรบท้าโลก

การพ่ายแพ้ของถานหย่งเซิ่งเป็นเรื่องที่เขาเองถึงยังไงก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้เลย พ่อบ้านเฒ่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็มีอารมณ์โกรธอยู่เงียบ ๆ ถ้าหากเขามองเห็นเรื่องผิดสังเกตเหล่านี้ตั้งแต่แรก คงไม่กลายสภาพมาเป็นอย่างนี้ได้

“พวกนายมันสาระเลว！”

พ่อบ้านเฒ่าควักเอามีดปอกผลไม้มาเล่มหนึ่ง “พวกนายล้วนเป็นลูกหลานตระกูลถาน กลับรวมหัวกันร่วมมือมาทำกับเจ้าบ้านตระกูลถาน พวกนายยังมีมนุษยธรรมอยู่ไหม？”

มนุษยธรรม？

ก็เพราะมีมนุษยธรรมนี่ไง ถึงได้จัดการถล่มให้ถานหย่งเซิ่งล้มไป！

ถานเฉิงยี่พูดขึ้นว่า “ถานหย่งเซิ่งจับฉันไปขังหลายปีมานี้ ไหนมนุษยธรรมของเขา？ถานหย่งเซิ่งตอนที่บีบคั้นจนลูกฉันต้องตาย ไหนมนุษยธรรมของเขา？ถานหย่งเซิ่งตอนที่วางยาพิษเมียฉัน ไหนมนุษยธรรมของเขา？ตอนนี้นายมาพูดเรื่องมนุษยธรรมกับฉัน มันจะสองมาตรฐานเกินไปแล้วมั้ง？！”

พ่อบ้านเฒ่าด่าใส่ไปว่า “เขาจะผิด แต่ก็เป็นพ่อของแก！นายแผ่นดินจะให้ฉันบริพารตายฉันฯ. ก็ต้องตาย พ่อจะให้ลูกตายลูกจะไม่ตายไม่ได้！”

ถานเฉิงยี่หัวเราะ “เก็บกลมารยาในความซื่อสัตย์อย่างไร้ความคิดกับกตัญญูโง่ ๆ แบบนี้ขึ้นได้แล้ว ฉันถานเฉิงยี่ไม่ขอเอาด้วยหรอก！”

“หมดกัน หมดกัน จบหมดสิ้นกันแล้ว！” พ่อบ้าเฒ่าสะบัดวาดมีดสั้นออกไป “ฉันจะฆ่าไอ้วายร้ายที่ไม่ซื่อสัตย์ไร้กตัญญูอย่างแกเสีย！”

เขาพุ่งแทงมีดสั้นเข้าใส่ถานเฉิงยี่

แต่เฒ่าโทรม ๆ อย่างนี้ จะมีกำลังการต่อสู้สักเท่าไหร่เอง？

เจียงชื่อแค่ยกมือขึ้นก็ตบมีดสั้นนั้นกระเด็นหลุดมือไปแล้ว ติดตามด้วยหลังมือฟาดใส่ลงไปที่หลังพ่อบ้านเฒ่า พ่อบ้านเฒ่าล้มคว่ำลงกับพื้น

พ่อบ้านเฒ่าร้องไห้คร่ำครวญลั่น

เขาให้ความซื่อสัตย์ต่อถานหย่งเซิ่งอย่างถวายหัว ชาตินี้ก็หวังได้ดูแลถานหย่งเซิ่งให้ได้สุขสบายในบั้นปลาย ไม่เคยคิดเลยว่า ความหวังเพียงสิ่งเดียวนี้ต้องจบสิ้นลง

“นายท่าน ขอโทษด้วย ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ เพราะฉันด้อยความสามารถ ป้องกันดูแลท่านไม่ดี”

คนประเภทซื่อสัตย์อย่างโง่ ๆ แบบนี้เหลืออยู่ไม่มากแล้ว

พ่อบ้านเฒ่าเอาหัวของตัวเองกระแทกลงพื้นอย่างดุดัน เสียงดังปึ้ง หัวสมองแตกทะลัก ชีวิตไปสู่ปรภพ

การตายของพ่อบ้านเฒ่า กลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่รั้งการพังทลายของถานหย่งเซิ่ง

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่มีอะไรพูดต่อแล้ว นั่งหมดอาลัยตายอยาก รอการมาของนายหน้าที่กองกำกับคดี

นายหน้าที่ตำรวจก็รุดมาถึงบริษัทเทคโนโลยีเชิ่งเล่อ พาตัวถานหย่งเซิ่งไป พร้อมกับนำเอาศพของพ่อบ้านเฒ่าออกไป สองคนที่ก่อกรรมทำเข็ญไว้มากมาย

ผืนข่ายฟ้าที่คลุมโลก ช่องตาดูเหมือนห่างแต่ไม่มีปล่อยให้รั่ว

พวกเขาทั้งสองต่างก็ต้องสนองกรรมความชั่วร้ายของตัวเองด้วยมูลค่าอันเจ็บปวด

สภาพการณ์ในเมืองหลวง เปลี่ยนไปอย่างถึงที่สุด

ต่อจากนั้นมาหลายวัน ในเมืองหลวงมีการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่โตมโหฬารดั่งฟ้าดินถล่มทลาย

เริ่มต้นด้วย บริษัทเทคโนโลยีเชิ่งเล่อประกาศล้มละลายเป็นทางการ ประธานเจียงชื่อลาออก บริษัทเทคโนโลยีเชิ่งเล่อคงเหลือเพียงเปลือกกระดองว่างเปล่า

ในขณะที่ทุกคนกำลังคิดรอดูเจียงชื่อเดินออกจากเมืองหลวงไปอย่างหดหู่นั้น เรื่องประหลาดมหัศจรรย์เกิดขึ้น

เจ้าบ้านตระกูลถาน-----ถานหย่งเซิ่งถูกฝ่ายนายหน้าที่ตำรวจยื่นฟ้อง คดีฆ่าคนตาย

ตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลถาน ก็จึงว่างลง

บรรดาคนทั่วไปต่างก็คิดว่าถานเฉิงยี่ก็จะต้องขึ้นมาสืบทอดตำแหน่งต่อ แต่มีเรื่องกระอักกระอ่วนเกิดขึ้น ถานเฉิงยี่ได้ถูกถานหย่งเซิ่งอัปเปหิออกจากตระกูลถานไปแล้ว ไม่มีสิทธิ์ขึ้นนั่งตำแหน่งเจ้าบ้านได้

งั้นตำแหน่งตรงนี้จะให้ใคร？

เรื่องยิ่งไปกว่าตลกก็เกิดขึ้นอีกฉากหนึ่ง ตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลถาน ให้ประธานผู้จัดการใหญ่หอดาวเดือนมารับสืบทอด

เวลานี้หอดาวเดือนได้ครอบคลุมสินทรัพย์ตระกูลถานไว้กว่าร้อยละแปดสิบ พูดได้ว่าหอดาวเดือนได้ก้าวขึ้นไปอยู่เหนือตระกูลถานแล้ว

แต่ถ้าหากไล่เรียงตามลำดับเหตุผล หอดาวเดือนถึงยังไงก็เป็นบริษัทลูกในเครือตระกูลถาน

คนในบริษัทลูก จะอ้างอิงสิทธิ์อะไรมาเป็นเจ้าบ้านตระกูลถาน นอกจากประธานของพวกเขาเป็นลูกหลานตระกูลถาน

ตามมาอีก เรื่องที่ทำให้คนทั่วทั้งวงการต้องตะลึงกันอ้าปากค้างกันจนคางหลุดก็เกิดขึ้น-----นายของหอดาวเดือนประกาศเปิดตัว กลับกลายเป็นเจียงชื่อ！คนที่ทำเอาบริษัทเทคโนโลยีเชิ่งเล่อ และหอดาวฟ้าล่มจมไปที่ชื่อเจียงชื่อนั่นเอง！

เขาไม่เพียงแต่ยังไม่ออกไปจากเมืองหลวง กลับผงาดตัวขึ้นมา กลายเป็นประธานใหญ่ของหอดาวเดือน

และก็แก้ไปได้อีกหนึ่งปัญหาในเวลาเดียวกันนี้

เขาเป็นหลานในไส้แท้

เมื่อเป็นไปตามนี้ ไม่ว่าตามสิทธิโดยฐานอำนาจ หรือจะอ้างตามสายเลือด เจียงชื่อมีคุณสมบัติพร้อมที่จะเป็นเจ้าบ้านตระกูลถาน

และแล้วประวัติศาสตร์หน้าใหม่ก็เกิดขึ้น