คุณทนาย จดทะเบียนสมรสกัน

นัชชา “คุณก็คอยดูว่าฉันจะกล้าหรือไม่กล้า เพราะยังไงตอนนี้ฉันก็ไม่มีอะไรให้เสียอยู่แล้ว”

“เธอก็แค่ต้องการหย่าใช่มั้ย ก็ได้ฉันจะยอมหย่าให้” จากนั้นเขาก็หยิบเอกสารบางอย่างออกจากลิ้นชัก แล้วโยนใส่เธอ

พอเธอก้มมองก็เห็นใบหย่า

นัชชาตกใจกับสิ่งที่เห็นเพราะเธอไม่นึกว่าเขาจะยอมหย่าให้เธอง่ายๆ ที่แท้เขาก็วางแผนหาทางป้องกัน เพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองเดือดร้อนเอาไว้แล้ว

เพราะเธอจบจากด้านกฎหมาย มองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นใบหย่า นัชชาค่อยๆไล่ลงมาทีละข้อ หลังจากอ่านจบก็รู้ว่าเงื่อนไขทั้งหมดคือ: หลังจากหย่ากันเธอจะไม่ได้อะไรเลย

เธอรู้อยู่แล้วตั้งแต่แรกเพราะถ้าเธอได้ผลประโยชน์เขาคงไม่รีบยอมหย่าให้เธอเร็วขนาดนี้ ที่ยอมเพราะเขาวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว

“อยากหย่านักไม่ใช่หรอ ได้โอกาสแล้วหนิ รีบเซ็นซะสิ” ดวิษพูดเร่งทำให้ความรู้สึกของเธอพังทลายลง

เธอรู้สึกพ่ายแพ้เพราะแม้แต่ในตอนท้ายที่สุดเธอก็ไม่สามารถหาความจริงใจจากผู้ชายคนนี้ได้

น้ำตาเริ่มคลอเบ้า นัชชากำใบหย่าแน่นพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ “ดวิษ ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณไม่เคยรักฉันเลยใช่มั้ย”

ดวิษยิ้มเยาะ ตอบแบบไม่ลังเล “ไม่เคย”

นัชชาไม่สามารถกลั้นมันไว้อีกต่อไปปล่อยให้น้ำตามันไหลลงเป็นทางอาบแก้มทั้งสองข้าง เธอเงยหน้าจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา “แล้วนายแต่งงานกับฉันตั้งแต่แรกทำไม แค่เพียงเพราะตอนนั้นคุณได้ประโยชน์จากพ่อของฉันจริงๆเหรอ”

ดวิษไม่นึกว่าเธอจะร้องไห้ ตอนแรกคิดแค่ว่าเธอคงแค่มาขอเคลียร์เพราะตลอดเวลาหนึ่งปีที่อยู่ร่วมกัน นัชชาเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยเชื่อฟังและไม่เคยร้องไห้ให้เห็น แต่พอมาวันนี้เธอกลับร้องไห้เธอคงจะรู้สึกเจ็บปวดน่าดู

เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบด้วยความกังวลใจ “มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดหรอก ตอนนั้นเธอกับฉันเราตัวติดกันตลอดเวลาถ้าไม่รู้สึกอะไรก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่หลังจากที่เราอยู่ด้วยกัน นัชชา เธอลองถามตัวเองดูสิ เธอไม่เคยบอกหรือเล่าอะไรเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นของบ้านเธอให้ฉันฟังเลย เธอเห็นฉันเป็นตัวอะไร ”

นัชชาฟังเขาอย่างนิ่งเงียบด้วยความเจ็บปวด

ดวิษดูดบุหรี่เข้าไปแล้วพ่นออกมา ทำให้รอบๆเต็มไปด้วยควันเธอจึงมองหน้าเขาไม่ค่อยชัด ได้ยินแต่เสียง “ตอนนั้นที่บ้านของเธอฐานะค่อนข้างดี ถึงแม้ว่าพ่อแม่ฉันจะไม่ค่อยมีฐานะ เธอกล้าพูดมั้ยว่าตอนนั้น ตอนที่พ่อแม่เราเจอกันครั้งแรกพ่อของเธอไม่เคยพูดดูถูกครอบครัวของฉัน”

“ก็เพราะแบบนี้ใช่มั้ย นายถึงรู้สึกสะใจหลังจากที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับพ่อ”

ดวิษยิ้มมุมปาก “ใช่”

นัชชาตกใจถอยหลัง เอามือกุมปากตัวเองกลัวว่าจะเผลอร้องไห้ออกมาเสียงดัง

ถ้าเป็นแบบนี้ทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอไปตั้งแต่แรก...

“ทำไม...” สติเธอเริ่มหลุดลอยไป “ทำไมต้องเป็นปณิตา...”

เพราะถ้าเกิดเป็นคนอื่นเธออาจจะไม่รู้สึกเจ็บขนาดนี้ พอมาวันนี้คนที่หักหลังเธอกลับกลายเป็นสองคนที่สนิทใกล้ชิดกับเธอมากที่สุด เธอไม่กล้าคิดมากเพราะกลัวตัวเองจะเจ็บปวดมากขึ้นกว่าเดิม

“เพราะเขาต่างกับเธอมาก อะไรที่อยากได้เธอสามารถให้ฉันได้ทุกอย่าง”

เพราะฐานะทางบ้านปณิตาไม่ดี พ่อแม่ทำงานรับจ้างทั่วไปเธอจึงต้องคอยสังเกตสีหน้า เอาใจใส่คนรอบข้าง ทำให้รู้ว่าต้องทำตัวยังไงให้คนอื่นรู้สึกเอ็นดู อาจจะเพราะเหตุนี้ดวิษถึงต้องการเธอ

นัชชาพยายามทำให้น้ำเสียงดูปกติที่สุด “ไม่ว่ายังไง นี่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่คุณควรนอกใจ”

พูดจบ เธอก็บอกว่า “แต่ฉันไม่มีทางเซ็นเพราะว่าฉันไม่พอใจ”

เธอก็หยิบใบหย่าวางลงที่เดิม

วันนี้เธอใส่เสื้อคอวีพอเธอก้มก็ทำให้มองเห็นข้างใน เขากะจะมองแต่กับเหลือบไปเห็นรอยแดงที่คอ รอยที่เขาไม่ได้เป็นคนทำ

นัชชาแล้วรอยมันมาได้ยังไง

หรือว่าเธอมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นไปแล้ว

ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวโดยอัตโนมัติ เขาโกรธมากเลยเดินเข้าไปกระชากแขนเธอ “นัชชา เธอไปมั่วกับผู้ชายคนอื่นลับหลังฉันใช่มั้ย”

นัชชาไม่พอใจพยายามสะบัดมือออก “นายไม่ต้องยุ่ง มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย!”

ดวิษมีความคิดที่ไม่ดีในหัวเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ”ตราบใดที่เรายังไม่หย่ากันเธอก็ยังคงเป็นภรรยาของฉัน ดูสิว่าเรื่องนี้จะยังเกี่ยวกับฉันอยู่รึเปล่า”

เขาดึงแล้วกดเธอลงบนพรมด้วยความที่ตัวใหญ่สูงราวๆ 180 ทำให้เธอหายใจไม่ค่อยถนัดตอนที่เขาคร่อมอยู่บนตัวเธอ

“ดวิษ คุณคิดจะทำอะไร!” นัชชารู้สึกกลัวแต่กลับไม่รู้ว่ายิ่งเธอดิ้นมันยิ่งทำให้เขารู้สึกตื่นตัว

“ฉันยังไม่เคยฝืนใจใครเลย ดี จะได้ลิ้มลองก็วันนี้แหละ” เขาเอื้อมมึงถกเสื้อเธอขึ้น ทำให้เห็นอกงาม

เขามองด้วยสายตา “ไม่นึกว่าเธอก็มีของดีเหมือนคนอื่นด้วย”

นัชชาพยายามดิ้นและทุบตีผู้ชายที่อยู่บนตัวเธอ แต่เขากลับไม่รู้สึกรู้สาและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ

“ดวิษ คุณมันบ้าไปแล้ว ไม่กลัวว่าฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกปณิตาเหรอ” นัชชาหวังให้เขาหยุดหลังจากที่ได้ยินชื่อปณิตา

แต่เขากลับหัวเราะออกมาแบบมีนัยว่า “ก็ดี จะได้มาสนุกด้วยกันซะเลย”

นัชชาตกใจ “ไอ้คนสารเลว!”

ตอนแรกดวิษไม่ได้คิดแบบนั้นเลยก็แค่อยากแกล้งยั่วให้เธอโกรธ เพราะสีหน้าตอนโกรธของเธอตอนนี้ทำให้เธอดูดุร้ายมันช่างต่างจากคนเดิมอย่างมาก คนที่ดูเรียบร้อยอ่อนโยน

“นัชชา ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณต้องการผมมากไม่ใช่เหรอ เอาเลยสิตอนนี้ไงมีโอกาสแล้ว” ดวิษรู้สึกได้ถึงความอ่อนนุ่มของหน้าอกเธอ ตอนนี้เขากำลังพยายามเบียดให้อกใหญ่แนบชิดกับอกเล็กให้ได้มากที่สุด

มองเห็นใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ทำให้เขานึกอยากเห็นภาพตอนเธอมีอารมณ์ร่วม

เขาประกบปากจูบเธอ นัชชาหันหน้าหนีแต่ริมฝีปากกลับโดนยึดครอบครอง เธอรีบปิดปากไม่ให้เขาจู่โจมเธอได้ไปมากกว่านี้เพราะเธอรู้สึกรังเกียจ

ทำให้เขานึกถึงหน้าเตชิตถึงแม้ว่าเขาก็บังคับเธอเหมือนกัน แต่เมื่อเทียบกับดวิษแล้วเธอกลับยินยอมที่จะจูบกับเตชิตมากกว่า พอนึกถึงภาพที่ดวิษทำแบบเดียวกับปณิตา เธอยิ่งรังเกียจมากขึ้นกว่าเดิม

มีคนบอกว่าผู้หญิงทุกคนจะรู้สึกดีกับผู้ชายที่ได้ครั้งแรกของตัวเองพอมาวันนี้เธอเชื่อแล้ว

อยากให้เป็นเตชิตที่อยู่บนตัวเธอในตอนนี้มากกว่า

ดวิษเห็นว่าไม่ว่าจะทำวิธีไหนเธอก็ไม่ยอมเปิดปากถึงแม้เขาจะบีบคางเพื่อให้เธออ้าขึ้นแล้วก็ตาม พอคิดว่าเธอยอมให้ผู้ชายคนอื่นง่ายๆแต่กลับไม่ยอมให้ตัวเอง ทำให้เขาโมโหกัดปากเธออย่างรุนแรงจนริมฝีปากมีเลือดไหลออกมา