Hello!! My Cinderella นางซินหน้าใสขอเขย่าหัวใจคุณชายเพลย์บอย
Chapter 51 : แทนคือใครกันแน่?
แปดโมงเช้าวันเสาร์...
วันนี้แล้วสินะที่ฉันต้องมาฝึกซ้อมเดินแบบตามที่นัดแทนไว้ ก่อนหน้านี้แทนได้ติดต่อกับพี่ทีมงานไว้ให้ฉันแล้วว่าฉันจะมาเป็นหนึ่งในนางแบบของงานนี้ อ่า...เอาไงดี ตอนนี้ฉันเริ่มประหม่าแล้วแฮะ
หลังจากที่ลงจากป้ายรถเมล์แล้วฉันก็เดินมายังโรงแรม G ซึ่งเป็นที่ที่ฉันนัดแทนไว้ โรงแรมนี้เป็นสถานที่จัดงานเปิดตัวเครื่องเพชรที่ฉันมารับงาน และเป็นโรงแรมหรูระดับห้าดาวด้วย บริเวณโดยรอบโรงแรมช่างดูร่มรื่นน่าอยู่เหลือเกิน เหมาะกับคนใจป้ำที่พร้อมจะจ่ายเงินมากมายเพื่อแลกกับการมาพักที่นี่
ฉันหยุดเดินเมื่อมาถึงหน้าโรงแรมแล้ว ความตื่นเต้นทำให้ฉันรู้สึกประหม่าจนมือสั่น ฉันกำมือตัวเองไว้แน่นพร้อมกับหลับตาลงและสูดลมหายใจเข้าลึกสุดปอดเพื่อทำให้ตัวเองมีสติและใจเย็นขึ้น วันนี้ฉันจะต้องทำให้ได้!
แทนก็อยู่มะลิ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นนะ...นี่คือทางที่เธอเลือกแล้ว
“ดูมะลิจะตื่นเต้นมากเลยนะครับ”
เสียงใครบางคนที่ไม่รู้มายืนอยู่ด้านหลังฉันตั้งแต่เมื่อไหร่พูดทักทายด้วยน้ำเสียงขำ ๆ ยังผลให้ฉันเป็นอันต้องลืมตาแล้วหันกลับมาประจันหน้ากับผู้มาใหม่ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน
“นิดหน่อยน่ะแทน ^^;” ฉันส่งยิ้มอันแห้งเหือดไปให้แทน
“ฮ่าๆๆๆ ผมมาทำงานใหม่ ๆ ผมก็เป็นแบบมะลินี่แหละครับ ไม่ต้องคิดมากหรอก นี่ก็จวนจะถึงเวลานัดแล้ว พออะไรลงตัวแล้วเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นเอง ^^” แทนส่งยิ้มพิมพ์ใจมาให้ ซึ่งฉันยอมรับเลยว่ารอยยิ้มอบอุ่นของเขาทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาก
ร่างสูงตรงหน้าก้าวเท้าเข้ามาประชิดก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมือมาจับกับมือฉันเบา ๆ
“ถ้ามะลิไม่ว่าอะไร ให้ผมพามะลิเข้าไปข้างในนะครับ” แทนเอ่ยขออนุญาตอย่างสุภาพ เขาเป็นผู้ชายที่ให้เกียรติฉันเสมอ
ฉันพยักหน้าให้คนตรงหน้าเป็นคนตอบเบา ๆ แทนยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ฉันทำอยู่นี่มันเรียกว่าให้ความหวังแทนหรือเปล่า ฉันบอกอย่างไม่อายเลยว่าลึก ๆ แล้วแทนก็ทำให้ฉันรู้สึกดีกับสิ่งดี ๆ ที่เขามีให้ฉันเสมอ
แทนจับมือฉันพาเข้าในไปโรงแรมและตรงไปยังห้องบอลลูมใหญ่ของโรงแรมซึ่งเป็นที่ที่นัดหมายกับพี่ทีมงานและเป็นสถานที่จัดงานเปิดตัวอัญมณีล้ำค่าในค่ำของคืนวันพรุ่งนี้ ภายในห้องนี้เริ่มมีการตกแต่งสถานที่บ้างแล้วบางส่วนรวมถึงแคทวอร์คด้วย ซึ่งดูหรูหราสมกับเป็นงานเปิดตัวเครื่องเพชรมูลค่าหลายสิบล้านบาท
แทนพาฉันเดินเข้าไปหาพี่ทีมงานผู้ชายอ้อนแอ้นคนหนึ่ง เขากำลังยืนแนะนำอะไรที่น่าจะเกี่ยวกับงานนี้กับเหล่านางแบบนายแบบหลายที่คนกำลังยืนฟังนั่งฟัง คนพวกนี้บางคนฉันก็เคยเห็นในทีวีอยู่นะ ไม่คิดว่าตัวจริงจะต่างจากในทีวีมากขนาดนี้ มากซะจนฉันคาดไม่ถึง...ว่านางแบบบางคนที่ฉันเห็นในทีวีว่าลุคสวยเริศเลอจะกดตามองฉันราวกับว่าฉันต่ำต้อยขนาดนี้ พวกเธอเหลือบมองมือแทนที่กุมมือฉันไว้แน่นแล้วเบะปากหมั่นไส้อย่างออกนอกหน้า และบางคนที่ฉันเห็นในทีวีว่าเธอมีลุคออกแนวแรง ๆ กลับกลายเป็นว่าส่งยิ้มทักทายมาให้ฉันน้อย ๆ
นายแบบบางคนแอบมองฉันด้วยสายตาแพรวพราวอย่างไม่ปิดบัง บางคนก็แค่มองเฉย ๆ แต่บางคนเนี่ยสิ น่ากลัว มองฉันซะจนร่างฉันแทบสึก ทำไมคนพวกนี้ถึงน่ากลัวจัง
ฉันดึงมือออกจากมือแทนเบา ๆ ฉันเริ่มรู้สึกว่าตอนนี้ฉันเริ่มโดนเขม่นซะแล้วสิ ไม่งั้นงานฉันจะยิ่งยากเพราะไปขัดลูกตาใครบางคนเข้าน่ะสิ
“สวัสดีครับพี่ซินดี้” แทนยกมือไหว้พี่ซินดี้ที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นคนรับผิดชอบในส่วนของการแสดงโชว์ทั้งหมด “นี่มะลิครับ คนที่ผมบอก”
“สวัสดีค่ะ ^^” ฉันยกมือไหว้พี่ซินดี้อย่างนอบน้อมที่สุด ซึ่งเขาก็รับไหว้ด้วยท่าทางแบบเลิศ ๆ เชิด ๆ ตามประสาผู้ชายอ้อนแอ้น เขาเม้มปากนิด ๆ พร้อมกับก้มหัวเล็กน้อยแต่พองาม อ่า...ท่าทางพี่ซินดี้ดูเข้มงวดเอาเรื่องอยู่นะ ฉันจะพยายามไม่ทำให้เสียเรื่องแล้วกัน
“มาแล้วเหรอคะน้องแทนคนที่จะมาเดินชุดฟินาเล่”
“ฟะ...ฟินาเล่” ฉันหันขวับไปจ้องหน้าแทนทันทีราวกับว่าฉันได้ยินอะไรผิดๆไป
แทนส่งยิ้มแห้ง ๆ มาให้ ปั้นหน้าไร้เดียงสาไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องที่เขาทำอะไรโดยพละการไม่บอกฉันก่อน เห้ย! ถึงฉันจะโง่เรื่องแฟชั่น แต่ชุดฟินาเล่ฉันก็รู้จักนะ มันเป็นชุดพิเศษที่สุดของงานไม่ใช่เหรอที่เก็บไว้เดินปิดงานน่ะ แล้วหน้าอย่างฉันเนี่ยนะจะได้ไปเดินชุดฟินาเล่
ตลกร้ายล่ะสิไม่ว่า!!!
พี่ซินดี้จับตัวฉันหมุนสามร้อยหกสิบองศา หันซ้าย หันขวาจนฉันเริ่มเวียนหัว ไม่พอแค่นั้นยังมองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าอย่างพินิจพิเคราะห์
“หน่วยก้านดีมาก รูปร่างผ่าน หน้าตาโดดเด่น” พี่ซินดี้กอดอกจ้องหน้าฉันแล้วเหยียดยิ้มอย่างพอใจ
อ่า...ผู้หญิงที่หมั่นไส้ฉันอยู่ก่อนแล้วตอนนี้เริ่มหน้าหยิกอย่างกับยักษ์ปวดอึแล้วสิ ฉันว่าพวกเธอคงจะรู้จักแทนอยู่ก่อนแล้วล่ะมั้งเลยหมั่นไส้ที่เขาจูงมือฉันเข้ามา แล้วอีกอย่าง...นางแบบมืออาชีพอย่างพวกเธอไม่ได้เดินชุดฟินาเล่อะไรนี่ มันเหมือนเป็นการถูกหักหน้าเหมือนกันนะที่ผู้หญิงที่ไม่เคยผ่านเวทีประกวดอะไรมาก่อนเลยกลับได้โอกาสนั้นซะนี่
ก็ฉันอยากเดินชุดฟินาเล่ที่ไหนล่ะ (._.)
“พี่ซินดี้คะ คือหนู เอ่อ...” ฉันจะทำยังไงดี ตอนนี้ความกลัวเริ่มเข้ามาเล่นงานคนขี้ขลาดอย่างฉันอีกแล้วสิ ฉันมองหน้าพี่ซินดี้อย่างเป็นกังวลและสื่อเป็นนัยว่าฉันคงจะรับเดินแบบชุดฟินาเล่ไม่ได้ “หนูว่าหนูคงไม่เหมาะกับชุดฟินาเล่หรอกค่ะ ให้คน...”
“จุ๊ๆๆๆ” พี่ซินดี้จุ๊ปากให้ฉันเงียบ ดวงตาคมโฉบเฉี่ยวที่ถูกฉาบด้วยอายไลน์เนอร์เส้นคมกริบมองฉันอย่างเอ็นดูและนึกขันอยู่ในที “ไม่ได้หรอกจ้ะ ชุดนี้เหมาะกับหนูเท่านั้นจ้ะ เจ้าของงานเขากำชับมาแล้วว่าต้องเป็นหนู หนูเท่านั้น”
พี่ซินดี้แอบสบตากับแทนเสี้ยววินาทีแต่นั่นก็ช้าไปที่ฉันจะสังเกตเห็น สองคนนี้ทำอย่างกับว่ารู้ ๆ กันในเรื่องบางเรื่อง แล้วอีกอย่าง แทนมีอิทธิพลที่จะพาใครก็ได้มาเดินแบบชุดฟินาเล่ขนาดนั้นเลยเหรอ
แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้สงสัยอะไรหรือเปิดปากถามอะไรแทนไปตรงๆ พี่ซินดี้ก็ไม่ให้โอกาสฉันได้ทำแบบนั้นเมื่อเขาเริ่มพูดชี้แจงรายละเอียดกับนายแบบนางแบบทุกคน
“เอาล่ะค่ะทุกคนตอนนี้เรามาเริ่มงานของเรากันดีกว่า เวทีของเราก็เหมือนเวทีทั่วไป พี่จะแบ่งเป็นสองฟาก เราจะเดินแบบเป็นคู่นะคะ ยกเว้นฟินาเล่ของเราจะต้องฉายเดี่ยว ต้องเด่นที่สุดในงานนี้ สำหรับคนที่เดินคู่ พี่จะแบ่งให้สลับกันคือ ตอนแรกผู้ชายจะเดินออกมาจากฝั่งซ้ายมือ ผู้หญิงเดินออกมาทางขวามือ เดินมาเป็นคู่กัน แล้วคู่ต่อไป ผู้ชายก็ให้เดินออกมาทางฝั่งขวามือ ผู้หญิงก็เดินออกมาทางซ้ายมือ เป็นแบบนี้ไปจนถึงคู่สุดท้ายนะคะ แล้วสำหรับน้องมะลิที่เดินชุดฟินาเล่ เราจะเปิดตัวน้องโดยการเปิดม่าน จากนั้นก็ให้น้องเดินออกมา เอาให้สง่าเหมือนนางพญาหงส์ขาวเลยนะ”
แค่ฟังที่พี่ซินดี้พูดมาฉันก็แอบกลืนน้ำลายลงคอเอือกใหญ่เลย เดินให้สง่าเหมือนนางพญาหงส์ขาวงั้นเหรอ แค่ให้ฉันคุมตัวเองไม่ให้ตกส้นสูงก็ว่ายากมากแล้วนะ
ฉันมองไปยังม่านสีแดงที่อยู่ตรงกลางระหว่างช่องทางออกทางฝั่งซ้ายและฝั่งขวาที่เหล่านายแบบนางแบบจะต้องเดินทยอยกันออกมา สรุปว่าฉันต้องไปยืนรออยู่หลังม่านสินะ เมื่อถึงเวลาเขาก็จะเปิดม่านจากนั้นก็ถึงคิวฉันเดินโชว์เพชรน้ำงามที่เก็บเอาไว้เป็นชิ้นสุดท้าย
พี่ซินดี้จัดแจงให้นางแบบนายแบบทุกคนรู้ว่าตัวเองจะต้องไปประจำอยู่ฟากฝั่งไหน แทนเองก็เช่นกัน เขาได้เดินแบบเป็นคู่แรกซึ่งเขาได้คู่กับนางแบบคนหนึ่ง เธอมีลุคร้ายเพราะตาเธอดุและคมกริบ และเธอนั่นเองที่ส่งยิ้มเป็นมิตรมาทักทายฉัน นางแบบคนนี้เป็นลูกครึ่งล่ะ หุ่นเธอเป๊ะมากเวอร์จนฉันยังอิจฉา
เมื่อพี่ซินดี้ชี้แจงรายละเอียดเสร็จพี่ ๆ ทีมงานก็เอารองเท้าส้นสูงมาให้นางแบบแต่ละคนเลือก รองเท้าของแต่ละคนที่ได้รับมานี้จะใช้ในวันจริงด้วย เพื่อที่จะได้ชินกับรองเท้าและไม่เกิดอุบัติเหตุกลางงานเพราะความไม่ชินกับรองเท้าด้วยนั่นเอง
ก่อนที่ฉันจะเดินไปเลือกรองเท้าเหมือนกับคนอื่น พี่ทีมงานผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินถือกล่องรองเท้ามาให้ฉัน พอเปิดกล่องออกก็พบว่ามันเป็นรองเท้าส้นสูงสีมุกเรียบ ๆ แต่ออกแบบมาได้เก๋ไก๋และดูดีมาก ๆ แต่ส้นมันสูงตั้งห้านิ้วแน่ะ ให้ตายสิ ถ้าก่อนหน้านี้ฉันไม่ถูกคุณดีแซมบังคับใส่ส้นสูงล่ะก็ งานนี้คงเป็นงานช้างสำหรับฉันล่ะ
“ทำให้เต็มที่นะครับมะลิ ^__^” แทนส่งยิ้มให้กำลังใจจนตาหยี บอกไว้ก่อนนะว่าเขาทำตัวน่ารักแบบนี้ไม่ได้ละลายข้อสงสัยที่ฉันมีไปเลยนะ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาสอบปากคำเขา ไว้ค่อยคุยกันทีหลังแล้วกัน
“อื้อ แทนก็เหมือนกันจ้ะ ^^”
__________________________
“ดีจ้ะ ดีมากแพตตี้ นั่นแหละ มองตรงมาอย่างนั้น เราต้องเลิศ พรีเซ็นต์เครื่องเพชรที่อยู่บนตัวเราให้เลิศที่สุด และอย่าลืมว่าเราต้องเลิศด้วย นั่นแหละ อย่างนั้น”
เสียงพี่ซินดี้คอยให้คอมเมนต์แก่นางแบบนายแบบทุกคนดังอยู่ข้างนอกม่านหน้าเวที เขาจะคอยปรบมือเป็นจังหวะก้าวเท้าไปพร้อมกับเสียงดนตรีเพื่อความพร้อมเพรียง ยิ่งใกล้ถึงตาฉันมือฉันก็ยิ่งชื้นไปด้วยเหงื่อเพราะความตื่นเต้น ส้นสูงที่ฉันสวมอยู่นี่ก็สูงซะเหลือเกิน T^T
การซ้อมเดินนี้พี่ซินดี้ต้องการเความเป๊ะมากที่สุดเพราะเรามีเวลาน้อย ฉันจะต้องทำให้ดีที่สุด ฉันจะไปเป็นตัวถ่วงของคนอื่นไม่ได้ และอีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้แทนเสียหน้าด้วยที่เขาพาฉันมารับงานนี้แต่ฉันกลับทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร
ฉันหลับตาลงแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกสุดปอดก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเพื่อระบายความตื่นเต้น
“เอาล่ะ ฉันพร้อมแล้ว” ฉันพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะลืมตาขึ้น
ทันทีที่ฉันพูดจบม่านตรงหน้าก็เปิดออก ฉันชะงักไปชั่วคราวเพราะทำตัวไม่ถูก แต่เมื่อสติกลับเข้าร่าง ฉันจึงสาวเท้าไปเบื้องหน้าอย่างมั่นคง ในใจคอยให้กำลังใจตัวเองตลอดว่าฉันต้องทำได้
“ดีมากจ้ะมะลิ อย่างนั้นแหละค่าคุณน้อง ไม่ต้องเกร็งนะ อย่าแกว่างแขนเยอะเกินไป นั่นแหละๆ แบบนั้น ตามองตรงค่ะลูกขา ปล่อยตัวตามสบายๆนะ เดินให้เร็วขึ้นหน่อย เวลาเดินเราจะลงส้นเท้าลงก่อนนะ เดินตรง ๆ อย่าไขว้เท้าไปมามากเกินไป อย่างนั้นแหละ วู้! คือดีงะ...”
ยังไม่ทันที่พี่ซินดี้จะพูดจบด้วยซ้ำฉันก็ทำเรื่องขายขี้หน้าเข้าให้แล้ว ฉันสะดุดส้นรองเท้าตัวเองในจังหวะที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้าจนเกือบล้มหน้าคะมำ ดีนะที่ฉันยังควบคุมตัวเองไว้ได้
“ขอโทษค่ะ ๆ” ฉันรีบยกมือไหว้พี่ซินดี้ทันทีเพราะกลัวว่าเขาจะโกรธ ยิ่งเวลามีน้อยแบบนี้แล้วเราไม่ควรเสียเวลาไปกับความผิดพลาด ถึงแม้มันจะเล็กน้อยก็ตามแต่ก็ไม่ควรมองข้ามถ้าเกิดว่าข้อผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ไปเกิดขึ้นในวันจริงล่ะก็ งามหน้าแน่ ๆ
“ไม่เป็นไรจ้ะ ๆ เอาใหม่นะ ไม่ต้องตื่นเต้นนะ มีสมาธินะมะลิ หนูคือคนสำคัญของงานเพราะฉะนั้นอย่าให้พลาด” พี่ซินดี้ติทางอ้อมขนาดนี้ฉันต้องทำให้ดีกว่านี้แล้วล่ะ
ฉันเดินกลับไปที่เดิมเพื่อเริ่มเดินใหม่ นางแบบบางคนที่ยืนดูฉันตรงจุดปล่อยตัวหัวเราะเยาะฉันคิกคัก ไม่พอแค่นั้นพวกเธอยังพูดจาดูถูกถากถางฉันอีก
อย่าไปสนใจมะลิ ก่อนไปถึงความสำเร็จมันจะต้องมีอุปสรรคขวากหนามเสมอ คิดซะว่าผู้หญิงพวกนี้เป็นต้นหนามที่ออกตามข้างทางก็แล้วกัน
นี่คือสิ่งที่ฉันเลือกและฉันก็เดินมาไกลแล้วหันหลังกลับตอนนี้คงไม่ได้ ทางเดียวที่ฉันมีคือต้องเดินหน้า
ใช่...เดินไปข้างหน้ามะลิ เดินไปข้างหน้า มองตรงไปข้างหน้าและเดิน เดินให้เป็นจังหวะสม่ำเสมอ แกว่งแขนให้เป็นธรรมชาติ อย่าเดินไขว้กันไปมาเพราะจะทำให้เธอสะดุดแล้วหกล้มได้
“ต้องอย่างนี้น้องมะลิ โอเคค่ะลูก เลิศค่ะ เดินมา โอเค หยุด โพสต์หน่อยๆ จินตนาการว่ามีสร้อยเพชรล้ำค่าที่ทุกคนต้องการอยู่บนคองามระหงของเรา คิดว่านั่นเป็นเพชรของหนู หนูมีไว้ครอบครองแต่เพียงผู้เดียวบนโลกใบนี้และเราต้องการที่จะพรีเซ็นต์เพชรเม็ดโตบนคอของเรา ยิ้มหน่อยๆ อย่ายิ้มหวานแต่ให้ยิ้มแบบนางพญา เหลือบมองซ้ายแล้วโพสต์ มองจิกกว่านี้หน่อย นั่นแหละ งาม เลอค่าที่สุด มองมาทางขวาค่ะ โพสต์พรีเซ็นต์เพชร โอ้ก็อดดดดด! นั่นแหละ เลอค่ามากลูก รอบต่อไปเอาให้ดีกว่านี้”
______________________________
การเดินแบบดูเหมือนจะง่าย แต่ไม่ง่ายเลยสักนิดเมื่อได้มาอยู่ตรงจุดนี้...
ตอนนี้เป็นเวลาพักฉันเลยแอบหนีมาอยู่ในห้องน้ำ ฉันเมื่อยเท้าเอามาก ๆ เลยล่ะ ยืนบนรองเท้าส้นสูงนาน ๆ เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า
ฉันนวดเท้าตัวเองเบา ๆ บรรเทาความปวดเมื่อยได้มากทีเดียว ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วแต่งานนี้ยังคงอีกยาว รอบต่อไปพี่ซินดี้จะให้ลองชุดจริงของแต่ละคน ยกเว้นฉันที่เป็นคนเดียวที่ได้ใส่ชุดสำรองเพราะชุดจริงต้องเก็บเอาไว้เป็นความลับและเอาไว้เปิดตัวพร้อมกับเครื่องเพชรน้ำงามในวันพรุ่งนี้
ฉันจำได้ว่าพี่ซินดี้บอกว่าฉันต้องได้เดินชุดฟินาเล่เพราะเจ้าของงานฟิคมาว่าต้องเป็นฉันเท่านั้น เจ้าของงานงั้นเหรอ...ฉันไม่เคยรู้จักใครที่มีกิจการอะไรที่เกี่ยวกับเพชรอะไรเลยนะ แล้วใครคนนั้นรู้จักฉันได้ยังไง เอ...หรือว่าแทนรู้จักเจ้าของงานแล้วไปพูดอะไรกับเจ้าของงานหรือเปล่าเขาถึงได้หลงผิดเอาฉันมาเดินชุดฟินาเล่แบบนี้
แล้วสายตาปริศนาที่พี่ซินดี้มองแทนอีกล่ะ...
ในตอนนั้นเอง...
“โอ้ยแก ฉันล่ะหมั่นไส้นังมะลินั่นมากเลย สวยก็ไม่สวย หุ่นก็งั้น ๆ เหอะ! ได้เดินชุดฟินาเล่ได้ยังไงกัน คุณแซนแทนนี่ตาต่ำชะมัด หล่อซะเปล่า ไร้รสนิยมสิ้นดี”
“แต่ฉันว่ามันก็สวยอยู่นะ หุ่นก็ดีออก ยัยนั่นสูงกว่าเธออีก อกก็ตู้ม ๆ ดูเป็นธรรมชาติอ่ะ ไม่เหมือนเธอมันใหญ่เกินไปนะฉันว่ะ”
“เอ๊ะ! นี่เธอเป็นเพื่อนฉันหรือเป็นเพื่อนนังมะลิเน่านั่นกันแน่”
เสียงแหลมแสบแก้วหูของผู้หญิงสองคนนินทากันเสียงดังแบบไม่แคร์สื่อ ก่อนนินทาพวกเธอคงนึกไม่ถึงสินะว่าจะมีใครอยู่ในห้องน้ำนี้ด้วย นั่นก็เพราะว่าฉันอยู่ห้องสุดท้ายและอยู่ด้านในสุด จึงไม่แปลกที่พวกเธอสองคนจะไม่เห็น
ฉันจำเสียงผู้หญิงสองคนนี้ได้ พวกเธอคือคนที่เขม่นฉันตั้งแต่เห็นหน้ากันครั้งแรก และเป็นสองคนที่หัวเราะเยาะฉันตอนฉันสะดุดส้นเท้าตัวเองบนแคทวอร์ค
“ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นน่า แต่ก็อย่างที่เธอว่า คุณแซนแทนคิดยังไงกันถึงคว้ายัยนี่มาเดินชุดฟินาเล่ แต่ถึงยังไงก็เถอะ ยังไงเธอก็ไม่ได้เดินคู่กับเขาอยู่ดี”
“นี่!”
“ก็จริงนี่นา เธออิจฉามะลิไปก็เท่านั้นคุณแซนแทนเขาก็ไม่เดินคู่กับเธออยู่ดี เขาไม่ได้ตาต่ำหรอก เธอน่ะอย่ายกตัวเองสูงเกินไปสิ”
“แกเคยจะเข้าข้างฉันบ้างมั้ยเนี่ยฮะ!!”
ผู้หญิงคนที่ว่าคนที่ชื่อแซนแทนตาต่ำแผดเสียงใส่เพื่อนอย่างไม่พอใจ แล้วทั้งสองก็นินทานางแบบนายแบบคนอื่นต่อ แต่นั่นไม่ได้อยู่ในความสนใจฉันเลย
คุณแซนแทนงั้นเหรอ...เขาคือคนที่เลือกฉันให้มาเดินชุดฟินาเล่
แทน...คุณแซนแทน...ชื่อคล้ายกัน ฉันหวังว่าคงไม่ใช่คนเดียวกัน
มันคงไม่ใช่แบบนั้นหรอกน่า แทนเป็นเพื่อนฉันและเขาก็เป็นเด็กวัด ส่วนคุณแซนแทนอะไรนี่เราไม่เคยรู้จักกัน ที่เขาเลือกฉันมาเดินฟินาเล่ก็อาจจะรู้จักฉันผ่านแทนก็ได้
แต่เมื่อกี้ฉันได้ยินเพื่อนของผู้หญิงเจ้าอารมณ์คนนั้นพูดว่าถึงยังไงคุณแซนแทนอะไรนี่ก็ไม่ได้เดินคู่กับผู้หญิงเจ้าอารมณ์ งั้น...งั้นแสดงว่า!
คุณแซนแทนคนนี้ต้องมาเดินแบบด้วยน่ะสิ!!
คนที่เลือกฉันให้มาเดินชุดฟินาเล่อยู่ในงานตอนนี้อย่างนั้นสินะ เขาคือหนึ่งในนายแบบที่มารับงานนี้ซึ่งฉันไม่รู้จักชื่อแม้แต่คนเดียวยกเว้นแทน
ถึงอย่างนั้น...ฉันก็ได้แต่หวังว่าแทนกับคุณแซนแทน...คงไม่ใช่คนเดียวกัน
ถ้าเป็นอย่างนั้น...ฉันคงจะผิดหวังในตัวแทนมาก...
ขออย่าให้เป็นแบบนั้น...
Hello!! My Cinderella นางซินหน้าใสขอเขย่าหัวใจคุณชายเพลย์บอย
