Hello!! My Cinderella นางซินหน้าใสขอเขย่าหัวใจคุณชายเพลย์บอย
Chapter 67 : (อตีต) เพลย์บอยคนหลงแฟน
คุณดีแซมละมือจากเอวฉันเลื่อนขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ฉันทั้งสองข้างอย่างเบามือที่สุด
“แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะไม่ไปหลีสาวที่อื่นอีก” ฉันถามไปอย่างนั้น ความจริงคือฉันกำลังเขินน่ะสิ เขินมากด้วย ///
“ตั้งแต่รู้จักเธอฉันก็แทบไม่ได้ไปสุงสิงกับผู้หญิงคนไหนเลยนะ ฉันเองก็แปลกใจเหมือนกันว่าตัวเองเปลี่ยนไป ฉันถึงบอกไงว่าเธอน่ะเป็นแม่มด เธอทำให้ฉันคิดถึงตลอดเวลา”
ฉันยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคุณดีแซมพูดแบบนั้น ในที่สุดฉันก็...พยักหน้าตอบตกลงเขาด้วยรอยยิ้ม มันคงเป็นรอยยิ้มที่มีความสุขที่สุดในชีวิตฉันเลยก็ว่าได้
คุณดีแซมยิ้มแก้มปริ ใบหน้าหล่อคมคายโน้มลงมาหวังจะจูบ แต่ฉันรู้ทันจึงใช้นิ้วชี้แตะริมฝีปากหยุดเขาไว้ก่อน
“ถ้าคุณไปเจ๊าะแจ๊ะสาว ๆ คนอื่นอีกนะ ฉันโกรธคุณจริง ๆ ด้วย คุณรู้ใช่มั้ยว่าฉันไม่ให้อภัยคุณง่ายๆแน่” ฉันขู่พร้อมใช้สายตามองจิกเขาให้รู้กันไปว่าฉันไม่ได้พูดเล่นนะ
“ถ้าเธอหึงเธอก็จับฉันปล้ำเหมือนที่ฉันทำกับเธอสิ ไม่ต้องให้เธอบังคับขืนใจ ฉันเต็มใจทั้งนั้นแหละ”
ฉันตาโตกับประโยคอ่อยนั่นจนพูดไม่ออก คุณดีแซมฉวยจังหวะนี้ผลักฉันลงเตียงก่อนจะตามมาคร่อมฉันไว้อย่างรวดเร็ว แค่นั้นยังไม่พอ ร่างสูงเบื้องบนยังกดมือทั้งสองข้างของฉันไว้กับเตียงไม่ให้ขัดขืนอีกแหนะ
“เล่นอะไรคะคุณดีแซม ปล่อยนะ!” ฉันเริ่มใจคอไม่ดี สภาพเราล่อแหลมมากเลยนะ
ให้ตายสิ! ฉันคิดผิดหรือเปล่าที่ยอมตกลงเริ่มต้นใหม่กับคุณดีแซมเนี่ย ผู้ชายหื่นเอ๊ย! ฉันจะรอดเงื้อมือเขาไปได้สักกี่น้ำกัน
“ฉันขอถามอะไรเธอหน่อย” คุณดีแซมสีหน้าจริงจังขึ้น เขาคงไม่ได้ถามเล่น ๆ แน่ “เธอยังชอบพี่หมออยู่มั้ย?”
ทว่าคำถามของเขากลับทำให้ฉันหัวเราะลั่น คุณดีแซมชอบด่าว่าฉันซื่อบื้อ เขาเองก็ซื่อบื้อไม่ต่างจากฉันหรอก
“ฮ่าๆๆๆ”
“ยัยบ้า ขำอะไร นี่ฉันไม่ขำนะ!”
“ฉันตกลงคบกับคุณเพราะอะไรคุณยังไม่รู้อีกเหรอคะ” ฉันหยุดขำและสบตากับคุณดีแซมอย่างจริงจัง ความรู้สึกที่ฉายชัดจากดวงตาคือสิ่งที่ไม่สามารถโกหกได้ “ฉันรักคุณนะคะคุณดีแซม ที่ฉันยอมอยู่ในสภาพนั้นก็เพราะอยากอยู่ใกล้คุณ รู้ทั้งรู้ว่าคุณไปอยู่ใกล้ผู้หญิงคนอื่นก็เพราะฉัน คุณฝืนใจทำหลายอย่างเพื่อความปลอดภัยของฉันตั้งมากมาย ฉันไม่อยากเห็นแก่ตัว แล้วฉันก็ทนเห็นคุณต้องทนกับอะไรที่ไม่ใช่ตัวคุณแบบนั้นไม่ได้ ฉันเลยต้องแก้ปัญหาโดยการคืนเงินคุณไปซะ”
“...”
“ส่วนเรื่องพี่หมอน่ะ ใช่ค่ะ ฉันเคยชอบเขา เพราะเขาเป็นคนดี เขาช่วยเหลือครอบครัวฉันมาตลอด แต่ตอนนี้...!!”
คุณดีแซมโน้มหน้าลงมาประทับจูบปิดปากฉันก่อนที่ฉันจะทันได้พูดจบซะอีก วินาทีต่อมาเขาก็ถอนจูบออกด้วย ใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ฉันรู้หรอกว่าเธอรักฉันมากแค่ไหน ฉันก็แค่อยากจะถามให้ชื่นใจก็แค่นั้นแหละ” คนหลงตัวเองลอยหน้าลอยตาพูดได้น่าหมั่นไส้มาก “ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นแล้ว ฉันหวง มาให้ฉันลงโทษเลยยัยตัวดี ใครบอกให้เธอเดินขึ้นคอนโดมาสภาพนี้กันวะ!!”
“ไม่เอาาาาา...!!”
ดิ้นไปก็เท่านั้น เฮ้อออออ~ ถึงยังไงผู้ชายจอมดื้ออย่างคุณดีแซมก็จูบฉันได้อยู่ดี (.///.) ทำยังไงฉันถึงจะสู้ผู้ชายคนนี้ได้สักทีน้า~
____________________________
“แฟนฉันตัวหอมจัง”
“เอามีดมาตัดแก้มฉันไปดมต่อที่บ้านมั้ยคะ =__=;;” ฉันเหลือบตามองคนชอบฉวยโอกาสหอมแก้มฉันที่ล้มตัวนอนบนตัก
ไม่รู้เหมือนกันนะว่าฉันคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่ที่ตกลงคบกับคุณดีแซม จะเรียกว่าเขาเห่อแฟนได้หรือเปล่านะ ก็เขาน่ะพูดคำว่าแฟนเป็นแสนรอบ ไม่พอแค่นั้นเขายังทำตัวติดฉันอย่างกับปาท่องโก๋แน่ะ
หลังจากที่เราช่วยกันทำกับข้าว ไม่สิ หลังจากที่ฉันโดนก่อกวนตอนทำกับข้าวและเราทานข้าวกันเสร็จแล้วก็มานั่งเล่นตรงโซฟาหน้าทีวีจอยักษ์เพื่อรอดูรายการโปรดคนไม่รู้จักโต เบนเท็นน่ะ (-__-;;) เชื่อเขาเล๊ยยย ถ้าฉันไปบอกคนอื่นว่าคุณดีแซมติดการ์ตูนเรื่องนี้พวกเขาจะเชื่อมั้ยนะ
วันนี้ทั้งวันฉันก็อยู่ที่คอนโดกับคุณดีแซมนั่นแหละค่ะ ฉันจะกลับบ้านเขาก็ไม่ยอมท่าเดียวเลย แถมจัดการโทรบอกเมลล์ให้ไปดูแลเจ้ากะทิให้เสร็จสรรพแน่ะ
อ้อ เรื่องเมื่อตอนเช้าน่ะ ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปมากกว่าจูบนะคะ -///- กว่าฉันจะไล่คุณดีแซมไปอาบน้ำได้ก็แย่เหมือนกัน
“ไม่เอาอ่ะ อยากเอาไปนอนกอดทั้งตัวมากกว่า”
ฉันได้แต่อมยิ้มน้อย ๆ พร้อมส่ายหน้าเอือมระอากับประโยคน้ำเน่าหน่อย ๆ ของคุณดีแซม รู้สึกว่าตั้งแต่ฉันยอมคืนดีด้วยเขาจะขยันหยอดคำหวานเหลือเกินนะ ไม่สิ เขากลายร่างจากเสือร้ายกลายเป็นแมวน้อยขี้อ้อนไปแล้วล่ะ
คนขี้อ้อนเอามือฉันไปกุมไว้กับแก้มเนียนใสของตัวเอง ดวงตาคมสีไพลินสวยมองฉันไม่ละสายตา มีหลายครั้งเหมือนกันที่ฉันจับสังเกตได้จากสายตาคู่นี้ว่าคุณดีแซม...กำลังมีเรื่องกังวลใจ
ฉันได้สร้อยพระจากคุณดีแซมคืนแล้วนะคะ เขาบอกหมดแล้วว่าเขาเจอมันตกอยู่ใกล้ๆกับตู้เสื้อผ้า มันเป็นซอกเล็ก ๆ ถ้ามองไม่ดีก็ไม่เห็น คุณดีแซมบังเอิญไปเจอเข้าพอดีเลยเก็บไว้ให้แต่ไม่ได้บอกฉัน จนมาเกิดเรื่องขึ้นเขาก็รู้ทันทีว่าต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับฉันแน่ ๆ เพราะคุณแซนแทนบอกว่าสร้อยพระอยู่ที่เขาและให้ฉันไปเอาถึงคอนโดฯ
“มะลิ...”คุณดีแซมเรียกชื่อฉันเสียงเบา อ่า...สีหน้าเคร่งเครียดแบบนี้มาอีกแล้ว
“คะ?”
“เรื่องโรคชอคโกแลตซีสต์ของเธอน่ะ ฉันว่าเธอไปรักษาเถอะนะ เธอชอบหรือไงที่ต้องปวดท้องประจำเดือนทุกเดือนแบบนี้น่ะ”
“ฉันรักษาอยู่แล้วค่ะ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้นะ อีกไม่ถึงเดือนก็จะสอบแล้ว ฉันอยากเคลียร์เรื่องเรียนให้เรียบร้อยก่อนก่อนจะคิดถึงเรื่องอื่นน่ะค่ะ”
“ทำไมเธอดื้อจัง เธออยากให้พี่หมอเป็นรักษาเธอสินะ” คุณดีแซมตัดพ้อ ทำไมเขาถึงขี้งอนอย่างนี้นะ =_=**
“เอ้ ทำไมคุณขี้งอนจังคะ” ฉันว่าแล้วหยิกแก้มนุ่ม ๆ เล่นซะเลย
“จริงสิ มีทางแก้อีกทางหนึ่ง” คราวนี้ดวงตาคมทอประกายแพรวพราวออกมาอย่างไม่น่าไว้ใจ
“อะไรคะ O.O?”
“ถ้าเธอท้อง เธอก็จะไม่เป็นประจำเดือนยาวเลยไง เธอก็ไม่ต้องปวด ฉันถามหมอมาแล้ว การท้องคือการรักษาอีกทางหนึ่ง”
“จะบ้าเหรอคะ! ทะลึ่งแล้ว” ฉันถลึงตาใส่คนลามก อยู่ ๆ หน้าฉันก็ร้อนผะผ่าวขึ้นมากับคำพูดของเขา (.////.)
“ฉันรู้ว่าโรคที่เธอเป็นท้องยาก งั้นเรามาปั๊มลูกกันตอนนี้เถอะ”
“คุณดีแซม!!” ฉันแทบจะตะโกนกรอกรูหูเขาแล้ว ฟังที่เขาพูดสิคะ มันใช่เรื่องมั้ยเนี่ย /// “ฮ่าๆๆๆ” คุณดีแซมหัวเราะอย่างอารมณ์ดีสุด ๆ ไม่นานเสียงหัวเราะนั้นก็เริ่มเงียบไป น้ำเสียงเขากลับมาจริงจังและเครียดอีกครั้ง “บอกตรง ๆ นะว่าฉันยังไม่วางใจเรื่องน้ำใสร้อยเปอร์เซ็นต์ ฉันกลัวยัยนั่นไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แล้วตามมาเอาเรื่องเธออีก” ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าคุณดีแซมต้องพูดเรื่องนี้ ก็เรื่องคาใจเขาจะมีอยู่สักกี่เรื่องกัน
ความจริงคือฉันก็ไม่สบายใจเรื่องน้ำใสนักหรอก ยิ่งถ้าเธอรู้ว่าฉันตกลงคบกับคุณดีแซมแล้วยิ่งไปกันใหญ่
“ความผิดคุณดีแซมนั่นแหละ ใครบอกให้เกิดมาเสน่ห์แรงแบบนี้กันคะ” ว่าแล้วฉันก็บีบจมูกโด่ง ๆ ของคนที่นอนหนุนตักเล่นซะเลย ฉันแสร้งทำเหมือนไม่คิดอะไรเพราะไม่อยากให้คุณดีแซมไม่สบายใจไปมากกว่านี้
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยยัยตัวดี” คุณดีแซมไม่ยอมง่าย ๆ มีหวังถ้าฉันไม่คุยเรื่องนี้กับเขาไม่กระจ่างคงไม่ได้ไปไหนกันพอดี T__T
“ฉันว่ารอบนี้น้ำใสอาจจะเลิกราไปแล้วก็ได้ อีกอย่างช่วงหลัง ๆ มานี้กระต่ายตัวติดฉันอย่างกับอะไร น้ำใสคงไม่กล้าทำอะไรวู่วามกับฉันหรอกค่ะ” ฉันบอกในสิ่งที่คิด จริง ๆ นะ ช่วงหลังมานี้ฉันรู้สึกว่ากระต่ายประกบติดฉันมาก
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว แต่ฉันก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี” คุณดีแซมว่า ในวินาทีนั้นเองฉันก็ฉุกคิดอะไรขึ้นได้ บางครั้งกระต่ายก็เผยพิรุธบางอย่างให้เห็นนะ เธอมักจะถามไถ่ฉันเสมอไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องน้อยอะไร เอ๊ะ! หรือว่า...
“กระต่ายคงไม่ใช่พวกคุณหรอกนะคะ?” ฉันหรี่ตามองคนเจ้าเล่ห์ คุณดีแซมไม่ตอบอะไรเพียงแต่เผยยิ้มแห้ง ๆ ให้เห็นเท่านั้น แค่นี้ฉันก็กระจ่างในทันที “ว่าแล้วเชียวว่าทำไมคุณถึงรู้เรื่องกุหลาบสีขาวกับหมูปิ้งนั่น”
“ก็ฉันไปอยู่กับเธอตลอดเวลาไม่ได้นี่ ฉันก็ต้องหาพวกสิ ช่างเรื่องนั้นเถอะ เอาเรื่องเราก่อน เธอไม่ว่ามันแปลก ๆเหรอมะลิ เธอเรียกฉันว่าคุณดีแซม ๆ ตลอด ฉันรู้สึกว่ามันห่างเหินยังไงไม่รู้”
“ก็ไม่เห็นแปลกนี่คะ ฉันก็เรียกคุณอย่างนี้แต่ไหนแต่ไรแล้วนี่ O..O” ฉันมองหน้าคุณดีแซมอย่างแปลกใจ
“ต่อไปเรียกฉันว่าดีแซมเฉย ๆ ก็พอ เข้าใจมั้ย” คุณดีแซมสั่งเสียงเข้มเลย มาอารมณ์ไหนของเขานะ
“จะให้มาเปลี่ยนกันง่าย ๆ แบบนี้มันก็แปลก ๆอยู่นะคะคุณดีแซม” ฉันค้าน ก็มันไม่ชินจริง ๆ นี่นา (._.) อีกอย่างมันก็คงเขินที่จะเรียกอย่างสนิทสนมแบบนั้น
“เพิ่งบอกไปไม่ทันขาดคำยังจะเรียกฉันว่าคุณอีก ถ้าเรียกให้ได้ยินอีกนะ ฉันจะจับเธอจูบหนัก ๆ ให้พูดไม่ได้อีกเลย”
“คุณนี่หื่นตัวพ่อจริง ๆ” ฉันพูดอุบอิบกับตัวเองเบา ๆ
“เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ เธอแอบด่าฉันเหรอ?” คุณดีแซมหน้าตึงทันที ทีเรื่องนี้ล่ะหูดีเชียวนะคะ
“เปล่าค่ะคุณ...เอ่อ...ดีแซม /// “ดีมากครับที่รัก” ไม่ว่าเปล่า คนชอบเอาแต่ใจตัวเองยังเอื้อมมือมาหยิกแก้มฉันอย่างหมั่นเขี้ยวสุด ๆ “เรียกว่าที่สามีให้ชินปากนะ เวลาพูดต่อหน้าลูกจะได้ไม่เคอะเขิน”
“บ้าน่า!” ฉันปัดมือคุณดีแซมออกทันที ฉันอยากจะวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูกรี๊ดดัง ๆ จริง ๆ เลย ทำไมเขาชอบพูดจาหาเรื่องให้ฉันเขินบ่อย ๆ ด้วยเนี่ย
“ฮ่าๆๆๆๆ” คุณดีแซมหัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดี “วันเสาร์นี้เธอว่างหรือเปล่า เราไปชอปปิ้งกันมั้ย”
“ชอปปิ้งเหรอคะ?” ฉันมองหน้าคุณดีแซมด้วยความแปลกใจอีกครั้ง ร้อยวันพันปีแทบไม่ชวนฉันไปไหนแบบนี้เลย มีแต่ชวนเที่ยวผับ
“ใช่ อีกอย่างฉันอยากพาเธอไปเจอใครบางคนด้วยน่ะ”
ใครคนนั้นที่ว่าคือใครกันนะ ทำไมถึงทำให้คุณดีแซมดูเครียดได้ขนาดนี้...
“โอเคค่ะ ^_^”
___________________________
วันเสาร์...
ณ ห้าง A…
วันนี้คือวันที่ฉันมีนัดกับคุณดีแซมว่าเราจะไปชอปปิ้งกัน และเขาก็จะพาฉันไปเจอใครบางคนซึ่งเขาก็ไม่ยอมบอกฉันสักทีว่าใคร คุณดีแซมไปรับฉันที่บ้านตั้งแต่ตอนสาย ๆ ของวันเลย
ตั้งแต่คบกันมาคุณดีแซมก็ไปรับไปส่งฉันที่คณะตลอดเพราะเขาไม่ไว้ใจเรื่องน้ำใส แต่เขาคงไม่รู้ว่าที่เขาทำอยู่ยิ่งทำให้ข่าวของเราครึกโครมขึ้นอีกหลายเท่า ไม่ว่าจะไปที่ไหน ฉันจะถูกมองตลอด เสียงส่วนใหญ่มองฉันว่าไม่เหมาะสมกับเขาและก็มองฉันเป็นเพียงแค่คู่ขาชั่วคราวของคุณดีแซมเท่านั้น ก็อย่างที่รู้เกียรติสรรพของผู้ชายคนนี้ว่าเขาเจ้าชู้มากแค่ไหน
ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือเรื่องอะไรกันแน่ที่น้ำใสขาดเรียนไปนับตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง...ฉันไม่เจอเธอเลย
“นี่ เอาแต่เหม่อ คิดอะไรอยู่น่ะ” คุณดีแซมโบกมือไปมาตรงหน้าฉันเพื่อเรียกสติในขณะที่เราเดินดูของร้านต่าง ๆ ร่างสูงจับมือฉันไว้แน่นไม่ปล่อย
“อ้อ เปล่าหรอกค่ะ แค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ ^^;;”
“เอาให้แน่ ถ้าฉันรู้ว่าเธอคิดนอกใจฉันล่ะก็ ฉันจับเธอปล้ำแน่!”
“แอะอะก็ขู่อย่างนี้ตลอด เดี๋ยวฉันก็เอาเรื่องนี้ไปฟ้องคุณหญิงอีกหรอกค่ะ” ฉันพูดทีเล่นทีจริง แต่ทำให้คนข้างกายหน้าหยิกลงเลย
“แค่นี้แม่ฉันก็ไม่อยากมองหน้าฉันอยู่แล้ว ยิ่งถ้าฉันทำเรื่องนั้นอีกครั้งนี่มีหวังโดนเฉดหัวออกจากบ้านอ่ะ -[ ]-” คุณดีแซมพูดเสียงเครียด
จริงสินะ พูดถึงคุณหญิงก็นึกขึ้นได้ว่าคุณดีแซมยังไม่รู้ความจริงว่าคุณหญิงหมื่นกะรัตแม่ของเขารู้จัก ‘มะลิ’ แล้ว ไม่รู้เหมือนกันนะว่าถ้าคุณดีแซมรู้ความจริงเรื่องนี้แล้วเขาจะทำหน้ายังไง
“อุ๊ย!!” ฉันอุทานขึ้นอย่างตกใจเมื่อฉันเดินเหยียบเชือกรองเท้าผ้าใบของตัวเองที่หลุดเมื่อไหร่ไม่รู้เข้าจนสะดุดเกือบหน้าคะมำ ดีที่คุณดีแซมรั้งต้นแขนไว้ได้ทัน ไม่งั้นมีหวังได้นั่งขายขี้หน้าบนพื้นจนรวยแน่
คุณดีแซมไม่พูดอะไร เขารั้งตัวฉันที่กำลังจะนั่งลงผูกเชือกรองเท้าไว้...เขาเป็นฝ่ายนั่งลงผูกเชือกรองเท้าให้แทน
“อ๊ายยย เธอ ดูนั่นสิ ผู้ชายคนนั้นผูกเชือกรองเท้าให้แฟนด้วย”
“อิจฉาแรงงงงงงงง เขาหล่อมากๆๆๆ ด้วยอ่ะ เฮ้ออออ ผู้หญิงคนนั้นทำบุญด้วยอะไรถึงได้แฟนดีแบบนี้”
เสียงกระซิบกระซาบจากคนรอบข้างกระแทกเข้าหูเต็ม ๆ ดึงสายตาฉันให้หันไปมองรอบ ๆ ก็เห็นหลายคนมองมาทางเราเป็นตาเดียว ทุกสายตามองคุณดีแซมอย่างชื่นชม
“ป่ะ เราไปกันเถอะ” เมื่อจัดการผูกเชือกรองเท้าให้เสร็จคุณดีแซมก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือหนาแสนอบอุ่นเอื้อมมาจับมือฉันไว้เหมือนเดิม
“ขอบคุณนะคะ ^///^”
คุณดีแซมพาฉันเดินเข้าร้านเสื้อผ้าสตรี เป็นการปิดบทสนทนาของผู้คนไปในตัว ร้านที่เขาพามาไม่เหมือนร้านก่อน ๆ เอ่อ ฉันหมายถึงมันไม่ใช่แนวเซ็กซี่จัดจ้านเหมือนตอนแรกที่ฉันถูกเขาบังคับให้ใส่ชุดพวกนั้นน่ะ ร้านนี้เป็นร้านเสื้อผ้าแนวหวาน ๆ แต่ดูดีมากเลยล่ะ
“ร้านนั้นก็สวยนะคะ”ฉันชี้ไปยังร้านข้าง ๆ กัน ซึ้งร้านนั้นมีแต่เสื้อผ้าแนวเซ็กซี่เผ็ดจัดจ้านมาก แหวกอก เว้าเอว แหกข้างหลัง มองแล้วเสียวถึงไส้ติ่งเลยล่ะค่ะ
“นี่เธอล้อฉันเล่นใช่มั้ย” คุณดีแซมตวัดดวงตาคมมามองหน้าฉันตาเขียวปั๊ด แหม ทีตอนแรกล่ะชอบจังเลยนะคะ
“ฮ่าๆๆๆ ก็ฉันเห็นคุณชอบแนวเซ็กซี่นี่นา”
“ไม่เอาแล้ว ต่อไปนี้ฉันไม่ให้เธอใส่แล้ว หวง!”
ฉันส่ายหน้าเอือมระอาคนขี้หวงนิด ๆ ฉันขำสีหน้าคุณดีแซมมาก ฉันพูดเล่นแต่เขากลับจริงจังมากเลยล่ะ
คุณดีแซมลากฉันเข้ามาในร้าน ครั้งนี้ช่างแตกต่างจากครั้งแรกเหลือเกิน เขาจะถามฉันทุกครั้งว่าฉันชอบอะไรไม่ชอบอะไร ชอบเสื้อผ้าแนวไหนแต่มีข้อห้ามคือห้ามโป๊ ต่างจากเมื่อก่อนจริง ๆ ก็เขาน่ะ บังคับให้ฉันใส่ชุดโชว์เนื้อหนังนี่นา
“ฉันว่าตัวนี้น่ารักดีนะ เข้ากับเธอดี” คุณดีแซมยิ้มกว้างอย่างพอใจเมื่อเขาหยิบชุดแซกน่ารัก ๆ สีเขียวอ่อนพาสเทลมาให้ ความจริงฉันก็ชอบนะ แต่พอเห็นราคาเท่านั้นแหละ
“ก็น่ารักดีนะคะ แต่ราคามันแพงไปหน่อย” ฉันบอกตรง ๆ ใจจริงฉันไม่ชอบซื้อของในห้างหรอก มันสวยก็จริง แต่มันแพงไปสำหรับฉัน เสื้อผ้าตามตลาดนัดสวยดีออก ไม่แพงแบบนี้ด้วย ฉันชอบแบบนั้นมากกว่า
“ไม่แพงหรอกน่า ฉันซื้อให้”
“ไม่เอาค่ะดีแซม”
“นะๆๆ” ไม่ว่าเปล่า ร่างสูงยังอ้อนให้ซื้ออีกแหน่ะ นี่เขาเคยทำแบบนี้กับสาวคนไหนมาก่อนหรือเปล่าเนี่ย =_=
“ไม่ค่ะ...”
“เอาตัวนี้ครับ”
เขาฟังฉันที่ไหน -___-** ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุจริง ๆ ผู้ชายคนนี้ พอเห็นว่าฉันไม่เอาท่าเดียวแบบนี้เขาเลยเอาชุดนี้ยื่นให้พนักงานไปคิดเงินทันที พอได้ของเรียบร้อยแล้วคนเอาแต่ใจตัวเองก็ลากฉันเข้าร้านรองเท้าอีกแน่ะ
“ฉันว่ารองเท้าที่เธอใส่อยู่มันค่อนข้างเก่าแล้ว เธออยากได้คู่ไหน เดี๋ยวฉันช่วยเลือก”
“ไม่เอาแล้วค่ะ แค่เสื้อตัวเดียวก็แพงจะตาย อีกอย่างรองเท้าคู่ที่ฉันใส่อยู่ทุกวันมันก็ใส่สบายดี” ฉันค้านหัวชนฝา ไม่ยอมเอาท่าเดียว ถึงเขาบอกจะซื้อให้ก็เถอะ ฉันไม่เอาหรอก แพงเกินไป เกรงใจคุณดีแซมน่ะ
“คุณครับ ช่วยแนะนำรองเท้าให้คุณผู้หญิงหน่อยนะครับ เอาที่เหมาะกับเธอ” คุณดีแซมหันไปสั่งพนักงานประจำร้าน เธอคนนั้นยิ้มรับคำสั่งอย่างเต็มใจ “ฉันก็อยากได้รองเท้า ขอไปมองหาให้ตัวเองสักคู่นะ ^^”
คุณดีแซมเหมือนจะรู้ชะตากรรมตัวเองว่าถ้าเขายืนอยู่ตรงนี้นาน ๆ จะโดนฉันด่าเอาเลยทิ้งฉันไว้กับพนักงานแล้วตัวเองก็ปลีกตัวไปเดินเลือกรองเท้าโซนอื่นแทน ให้มันได้อย่างนี้สิคะ!
พนักงานสาวคนนี้ดูแลฉันดีมาก เธอพูดจาไพเราะน่าฟัง ที่สำคัญโน้มน้าวใจเก่งเป็นที่สุด รองเท้าที่เธอหามาให้สวย ๆ ทั้งนั้น แต่จะให้ฉันใส่ส้นสูงไปเรียนก็คงไม่ไหวมั้ง -..-** ฉันจึงขอเปลี่ยนเป็นรองเท้าผ้าใบสวย ๆ แทน
ฉันเลือกรองเท้าอยู่นานโดยมีพนักงานสาวคอยให้คำแนะนำอย่างใกล้ชิด ฉันเหลือบตามองคุณดีแซมว่าเขาเลือกถึงไหนแล้วอยากจะไปช่วยเขาเลือกบ้าง คนที่ฉันมองหากำลังยืนมองรองเท้าตรงมุมหนึ่ง เขามองมันอยู่นานอย่างกับว่าเขาหลงรักมันเข้าแล้ว
“เอาคู่นี้ค่ะ ^^” ฉันบอกพนักงานสาวคนเดิมพร้อมกับยื่นรองเท้าผ้าใบที่ลองแล้วใส่ได้พอดีให้เธอไป
“รอสักครู่นะคะ ^_^”
“ขอบคุณค่ะ”
พนักงานคนสวยเดินไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ฉันจึงเดินไปหาคุณดีแซม ในใจกำลังสงสัยว่ารองเท้าอะไรที่ทำให้คุณดีแซมถึงกับยืนมองนิ่งนานได้ขนาดนี้
“เลือกได้หรือยังคะดีแซม ^^” ฉันเดินไปหยุดข้าง ๆ คุณแฟนพลางมองตามสายตาเขาไป
สิ่งที่คุณดีแซมเอาแต่ยืนจ้องอยู่นานคือรองเท้าครอบครัว เป็นรองเท้าผ้าใบเก๋ ๆ ออกแบบมาคล้าย ๆ กัน มีของคุณพ่อ คุณแม่ มีของลูกผู้ชายคู่หนึ่งและผู้หญิงคู่หนึ่ง...ไม่แปลกที่คุณดีแซมจะมอง มันน่ารักมาก ๆ เลยล่ะ
“มะลิว่ารองเท้าพวกนี้สวยมั้ย” คุณดีแซมหันมาถาม ดวงตาสีไพลินทอประกายอย่างน่ามอง
“สวยค่ะ น่ารักดี”
“มะลิลองใส่ดูว่าพอดีหรือเปล่า เมื่อกี้ฉันลองของผู้ชายแล้วพอดีกับฉันเลย” คุณดีแซมหยิบรองเท้าผู้หญิงมาให้ฉันลองอย่างตื่นเต้น เขาให้ฉันนั่งกับเก้าอี้และเขาก็เป็นคนสวมรองเท้าให้ฉันกับมือ
“เดี๋ยวฉันลองเองก็ได้ค่ะ” ฉันรีบบอกด้วยความเกรงใจ เขาทำแบบนี้มันไม่ชินจริง ๆ นะคะ คุณดีแซมไม่ฟังเหมือนทุกที เขาจับข้อเท้าฉันและสวมรองเท้าคู่นั้นให้อย่างเบามือ
“ใส่สบายมั้ย ใส่พอดีใช่มั้ย”
ฉันมองหน้าคนที่กำลังตื่นเต้นนิ่งนาน ในใจรู้สึกเหมือนมีคนมาบีบหัวใจไว้แน่น ๆ จนเจ็บร้าว ฉันรู้ว่าคุณดีแซมอยากมีลูก เขาเคยพูดกับฉันไว้เหมือนกันว่าเขาอยากมีลูกแฝดหญิงชาย ใจหนึ่งฉันก็ดีใจที่ในที่สุดฉันก็ได้อยู่เคียงข้างกับคนที่ตัวเองรักแต่อีกใจหนึ่งก็เสียใจไม่น้อย...หากวันที่เราอยากมีลูกจริง ๆ แต่ฉันกลับมีให้เขาไม่ได้
“ค่ะ ดีแซมจะซื้อรองเท้าพวกนี้เหรอ?”
“ใช่ เธอไม่ชอบเหรอมะลิ?” ดวงตาคมมองมาอย่างคาดหวังในคำตอบ
“ฉันชอบค่ะ แต่ว่านี่เป็นรองเท้าครอบครัว คุณไม่คิดว่ามันเร็วไปเหรอที่จะซื้อ?” ฉันถามตรง ๆ อย่าลืมสิว่าตอนนี้ฉันยังเป็นแค่นิสิตพยายบาลชั้นปีที่สามเองนะ จะให้ฉันมีลูกตอนนี้คงไม่ได้หรอก
“ไม่รู้สิ แต่ฉันชอบนะ ^___^”
ฉันไม่สามารถขัดใจคุณดีแซมได้จึงปล่อยให้เขาซื้อรองเท้าพวกนี้ไป เห็นเขามีความสุขที่ได้ซื้อแล้วฉันก็ดีใจ...อีกใจก็รู้สึกแย่ยังไงไม่รู้
Hello!! My Cinderella นางซินหน้าใสขอเขย่าหัวใจคุณชายเพลย์บอย
