ฉันเนี่นนะ...เป็นลูกเศรษฐี

บทที่22 ตามตื้อ

หลิ่วเยี่ยนกำลังขายของอย่างยากลำบาก

แม้ว่าเป็นเพราะหยางเสี่ยวเทียนจงใจให้หลิ่วเยี่ยนผ่านสัมภาษณ์ หลิ่วเยี่ยนถึงเข้าเมถุนกรุ๊ปได้สำเร็จ แต่หลิ่วเยี่ยนไม่อยากใช้เส้นสาย เลยขอให้ไปขายของเองอย่าง!

พนักงานขาย มันเป็นหลุมใหญ่!

สายงานนี้ มันเหนื่อยจริงๆ การที่จะได้ทรัพยากรของลูกค้า มันเอื้อต่อการเป็นผู้ประกอบการในอนาคต หัวหน้าใหญ่ที่มีชื่อเสียง เดิมเป็นพนักงานขาย อย่างน้อยพวกเขาก็เคยขายของ

ตัวอย่างเช่นแจ็คหม่าประธานอาลีบาบา แรกๆที่ทำธุรกิจของตัวเองก็ไปขายของบ่อยๆ แต่มักจะถูกเมิน

แต่พนักงานขายก็ทำงานหนักและเหนื่อยมากจริงๆ เงินเดือนพื้นฐานก็น้อย หากโชคร้ายก็จะไม่ได้รับคำสั่งซื้อเลย ต้องกินดินอยู่บ้าน

หลิ่วเยี่ยนในฐานะพนักงานขาย เห็นได้ชัดว่าเป็นการฝึกฝนตัวเอง

ตอนนี้หลิ่วเยี่ยนกำลังขายของบริษัทเครื่องมือแพทย์คังโป๋

นี่คือบริษัทเครื่องมือทางการแพทย์ขนาดเล็กมาก ที่มีทรัพย์สินรวมประมาณ 10 ล้านหยวน

เดิมดีงานนี้น่าจะขายได้อย่างเป็นขั้นเป็นตอน กลายเป็นลำดับแรกในประวัติการทำงานของหลิ่วเยี่ยน แต่ว่าปัญหาคือ หลิ่วเยี่ยนโชคไม่ดีที่ได้พบกับคังเจี้ยนเฟยผู้จัดการทั่วไปของบริษัทเครื่องมือแพทย์คังโป๋

คังเจี้ยนเฟยเป็นเจ้าชายของบริษัทนี้ และเป็นลูกชายคนเดียวของเจ้านาย ดังนั้นเขาจึงพูดตัดสินใจได้ พูดคำไหนคำนั้น

จะขายของได้หรือไม่ ตอนนี้คังเจี้ยนเฟยเป็นคนตัดสิน

และคังเจี้ยนเฟยก็เป็นลูกผู้ดีมีเงินตามแบบฉบับ ที่ชอบเล่นกับผู้หญิงมากที่สุด หลังจากได้เห็นหลิ่วเยี่ยน เขาก็หมกมุ่นและตัดสินใจที่จะเอาหลิ่วเยี่ยนให้ได้!

หลิ่วเยี่ยนเป็นสาวสวย

สาวสวยที่สวยงามมาก

สิ่งที่สำคัญที่สุด คือนิสัยใจคอของหลิ่วเยี่ยนนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และท่าทางของเธอผสมกับความเป็นอิสระของผู้หญิงสมัยใหม่ ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าดึงดูดมาก

คังเจี้ยนเฟยเล่นกับผู้หญิงมากมาย แต่ก็ยังหลงใหลในตัวหลิ่วเยี่ยน

สำหรับผู้หญิงธรรมดา คังเจี้ยนเฟยแค่กระดิกนิ้ว ก็จะมาหา

แต่เมื่อเผชิญกับคำบอกใบ้ต่างๆของคังเจี้ยนเฟย หลิ่วเยี่ยนมักจะปฏิเสธ แม้ว่าคังเจี้ยนเฟยจะให้ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เด็กผู้หญิงชอบมาก หลิ่วเยี่ยนก็ปฏิเสธเสมอ

ดังคำกล่าวที่ว่า"เมียเลวกว่านางบำเรอ นางบำเรอเลวกว่าขโมย และขโมยก็ดีกว่าไม่ขโมย"

คังเจี้ยนเฟยผู้มีประสบการณ์ในการล่อลวงผู้หญิง มีความกระตือรือร้นเป็นพิเศษ สำหรับผู้หญิงที่ไม่สามารถประสบความสำเร็จได้

เขาตัดสินใจแสดงอย่างชัดเจนกับหลิ่วเยี่ยน และเข้าหาหลิ่วเยี่ยนโดยตรง

เขาไม่เชื่อว่าหรอก เขาเป็นเจ้าชายของบริษัทเครื่องมือแพทย์คังโป๋ จะจัดการกับพนักงานขายที่มีเงินเดือนหลายพันหยวนต่อเดือนไม่ได้!

ล้อกันเล่น เขาคังเจี้ยนเฟยไม่เชื่อหรอก!

ในวันนี้ อากาศดี

ทันทีที่หลิ่วเยี่ยนเดินออกจากบริษัท รถเบนซ์สีดำก็ขับมาตรงหน้าหลิ่วเยี่ยน

คังเจี้ยนเฟยลงมาจากรถ ถือดอกกุหลาบ99ดอกในมือ

"คุณหลิ่วเยี่ยน มีสิ่งหนึ่งที่ผมเก็บอยู่ในใจมานานแล้ว นั่นคือผมชอบคุณ!"คังเจี้ยนเฟยพูดอย่างไร้ยางอาย และพูดกับหลิ่วเยี่ยนว่า:"ผมชอบคุณมานานแล้ว! แค่คุณตกลงเป็นแฟนของผม ผมจะทำให้คุณพอใจได้ทุกอย่าง ทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก! "

สิ่งที่สำคัญที่สุดในการจีบสาวก็คือต้องไร้ยางอาย นอกจากนี้มันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการตามตื้อ

ในสองข้อนี้ คังเจี้ยนเฟยเป็นปรมาจารย์

"ผู้จัดการคัง ขอโทษค่ะ ฉันไม่สามารถยอมรับความชอบของคุณได้"หลิ่วเยี่ยนพูดกับคังเจี้ยนเฟยอย่างสุภาพ ซ่อนความรังเกียจของเธอ

"ผมหล่อไม่พอเหรอ?"คังเจี้ยนเฟยกลับไม่ได้รับผลกระทบใดๆเลย ทำหน้าเจ็บปวด ดัดจริตสุดๆ

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่เป็นสิวของคังเจี้ยนเฟย หลิ่วเยี่ยนอยากจะบอกว่าไม่ใช่ความผิดของนายที่น่าเกลียด แต่มันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ ที่ทำตัวน่าเกลียดโดยไม่รู้ตัวว่าน่าเกลียด

แต่ว่า หลิ่วเยี่ยนเป็นเด็กผู้หญิงที่สุภาพมากมาโดยตลอด ไม่ได้พูดคำที่ทำร้ายจิตใจเช่นนี้ แต่พูดในทางตรงกันข้ามกับหัวใจของเธอ:"คุณ ... คุณยังใช้ได้แหละ"

"ผมมีพรสวรรค์ไม่พอเหรอ?"คังเจี้ยนเฟยพูดอย่างมีอารมณ์

หลิ่วเยี่ยนคิดในใจว่านายมีพรสวรรค์เช่นเดียวกับฉางเอ๋อที่อยู่บนสวรรค์ มีอยู่ในตำนาน

แต่หลิ่วเยี่ยนเป็นเด็กสาวที่มีจิตใจดี และการขายของเธอยังต้องการคังเจี้ยนเฟยอยู่ ดังนั้นเธอจึงพูดต่อไปว่า:"ความสามารถของคุณยังโอเค!"

"ผมรวยไม่พอเหรอ?" คังเจี้ยนเฟยถามอย่างมั่นใจ

หลิ่วเยี่ยนพูดไม่ออกเล็กน้อย คิดว่าทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวของนายรวมกัน ยังไม่เพียงพอในการฉลองวันเกิดของฉันเลย

แต่หลิ่วเยี่ยนเป็นเด็กผู้หญิงที่รู้จักความเหมาะสม ไม่ได้บอกความจริงที่ทำร้ายคนอื่น แต่เธอพูดว่า:"ผู้จัดการคัง คุณรวยมากแน่นอน"

"ความรักของผมยังไม่ลึกซึ้งพอหรือ"คังเจี้ยนเฟยกล่าว

ท้ายที่สุดหลิ่วเยี่ยนก็พูดไม่ออก

คังเจี้ยนเฟยคนนี้ มุกเสี่ยวเกินไป!

คนก็น่าทุเรส!

หลิ่วเยี่ยนแค่อยากจะอ้วก!

"ให้ฉันบอกนายเถอะ หลานชาย!"ตอนนี้เอง มีเสียงพูดว่า "เพราะนายทั้งแก่ทั้งน่าเกลียดทั้งยากจนทั้งโง่ เพราะฉะนั้นหลิ่วเยี่ยนไม่ชอบนายเลย เข้าใจไหม?"

หลิ่วเยี่ยนมองไปตามเสียง และพบว่าเป็นหยางเสี่ยวเทียนที่กำลังพูดอยู่

หยางเสี่ยวเทียนเพิ่งลาดตระเวนในบริษัทเสร็จ และพูดคุยกับเหอเชี่ยนเกี่ยวกับแผนการปรับปรุงบริษัทขนส่งจงหยวน สุดท้ายพอเดินออกมาจากบริษัท ก็ได้พบคางคกที่น่าขยะแขยง

หยางเสี่ยวเทียนถือว่าหลิ่วเยี่ยนเป็นผู้หญิงของตัวเองแล้ว คังเจี้ยนเฟยคนนี้กล้าขับบีเอ็มดับเบิลยูมาจีบผู้หญิงของเขาหยางเสี่ยวเทียน นี่มันเป็นการกระตุกหางเสือชัดๆ!

ดังนั้นหยางเสี่ยวเทียนจึงรีบออกมาว่าคังเจี้ยนเฟย และชี้แจงถึงความเข้าใจผิดระหว่างเขากับหลิ่วเยี่ยน

แม้ว่าหลิ่วเยี่ยนจะรู้สึกว่าหยางเสี่ยวเทียนจะเลวมาก แต่ทุกอย่างอยู่ที่การเปรียบเทียบ

เมื่อเทียบกับคังเจี้ยนเฟยที่น่าขยะแขยง หยางเสี่ยวเทียนก็ไม่ได้เลวขนาดนั้นแล้ว แค่เลวนิดหน่อย

สีหน้าของคังเจี้ยนเฟยบึ้งตึงทันที

ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยเห็นมีใครกล้าพูดแบบนี้กับเขา

แต่ว่าคังเจี้ยนเฟยก็ไม่ใช่คนโง่ เขามองไปที่หยางเสี่ยวเทียนอย่างระมัดระวัง และต้องการดูว่าหยางเสี่ยวเทียนเป็นใครมาจากไหน

คังเจี้ยนเฟยเอง ก็ใส่แบรนด์ทั้งตัว ข้างซ้ายAdivon ข้างขวาNoble Bird ตรงกลางChanel เสื้อผ้าทุกชิ้นของเขา รวมทั้งถุงเท้าเป็นสินค้าฟุ่มเฟือย ล้วนแต่เป็นแบรนด์ดัง

แต่คังเจี้ยนเฟยพบว่า หยางเสี่ยวเทียนสวมเสื้อผ้าที่ไม่มียี่ห้อ

คังเจี้ยนเฟยไม่รู้ว่า เสื้อผ้าของหยางเสี่ยวเทียนทำด้วยมือโดยช่างตัดเสื้อชั้นนำ ในงานหัตถกรรมยุโรปที่สืบทอดกันมาหลายร้อยปี พวกมันสูงกว่าแบรนด์เทรนด์ทั่วไปมากๆ คังเจี้ยนเฟยคิดว่าหยางเสี่ยวเทียนเป็นเพียงคนจนธรรมดาที่ แต่งตัวของข้างถนนทั้งตัว!

"นายเป็นตัวอะไร"คังเจี้ยนเฟยพูดอย่างเย็นชา:"ถึงกล้าพูดแบบนั้นกับฉัน!"

ตอนนี้คังเจี้ยนเฟยเห็นหยางเสี่ยวเทียนเป็นพนักงานธรรมดาของเมถุนกรุ๊ป และไม่ได้เห็นหยางเสี่ยวเทียนอยู่ในสายตาเลย

"นายไม่เคยได้ยินชื่อของฉันเหรอ?"หยางเสี่ยวเทียนถามด้วยความงงงวย

"นายดังมากเหรอ?"คังเจี้ยนเฟยผงะ สงสัยว่าเด็กหมอนี้มีภูมิหลังเล็กน้อยงั้นหรือ?

"ฉันนามสกุลฟู่!"หยางเสี่ยวเทียนพูดไร้สาระ:"ชื่อตัวเดียวคือฉิน!"

"ฟู่ฉิน?ไม่เคยได้ยินมาก่อน!"คังเจี้ยนเฟยพูดอย่างเหยียดหยาม:"ก็แค่ไร้ชื่อเสียงเรียงนาม!"

"ลูกรัก ทำไมนายถึงไม่รู้จักพ่อนายล่ะ!"หยางเสี่ยวเทียนหัวเราะ