ชีวิตจักรพรรดิของข้า

บทที่ 40 หางของผู้ชาย

ถึงเวลานี้เย่เทียนก็ไม่มีทางออกแล้ว คำพร่ำสอนของคุณพ่อในสมัยก่อนปรากฏขึ้นในสมอง ทุ่มจิตทุ่มใจเบ่งพลังสู่ปลายพู่กัน สำเร็จกระบวนการ เพียงหนึ่งลมหายใจ

ในทันทีนั้น เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ถือพู่กันอยู่บนกระดาษขาวที่ปูไว้สะบัดพู่กันอย่างงดงาม เขียนเนื้อเพลงของ《เยาะเย้ยกับชีวิต》ออกมาหมดในหนึ่งลมหายใจ

ป๋ายหลิงกับเฟยเหยียนล้วนไม่ได้ดูตัวหนังสือที่เขาเขียน ดวงตางดงามทั้งคู่ล้วนจ้องมองอยู่ที่ใบหน้าของเขา ในเวลานั้นมองจนมึนเมา จนลืมตัว จนได้ยินเสียง เฮ้อ เบาๆ จึงรู้ตัวขึ้นมา หญิงทั้งสองล้วนอายจนแก้มดั่งไฟร้อน ค้นหารอยร้าวทั่วพื้น

ป๋ายหลิงอายุมากกว่า อาบน้ำร้อนมาก่อนเฟยเหยียนเขาสงบลงได้ทันที สายตามองไปบนกระดาษที่เขียนตัวหนังสือเต็มไปสิบกว่าแถวรู้สึกว่าหายใจไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ บนหน้าตาที่งดงามปรากฏสีหน้าที่จริงจังหนักแน่นออกมา

พวกเขาโออิรันชื่อดังหลายคนขายความสามารถไม่ขายตัว คนไม่เพียงแค่ต้องอายุน้อย หน้าตาก็ต้องสวยงาม พิณ,หมากรุก,หนังสือ,วาดภาพ ทุกอย่างต้องเชี่ยวชาญ อีกทั้งยังต้องเชี่ยวชาญในด้านใดด้านหนึ่ง อย่างนี้จึงสามารถร่วมกับนักกวีที่มีชื่อดังคุณธรรมสูงส่งที่ยิ่งใหญ่บริสุทธิ์กลุ่มนั้น แต่งกลอนเขียนเนื้อเพลงตามสิ่งที่ตนชอบ ดังนั้นป๋ายหลิงเฟยเหยียน และโออิรันอื่นๆแม้ว่าความสามารถไม่ได้โดดเด่นเป็นพิเศษแต่ก็เรียกได้ว่าเป็นหญิงผู้มีความสามารถน้อย

ป๋ายหลิงอยู่ในด้านการแต่งกลอนเขียนเนื้อเพลงไม่สู้พี่น้องคนอื่นๆหลายคน แต่เขาเขียนตัวหนังสือสวยงาม เอาชนะคำชื่นชมของนักกวีชื่อดังคุณธรรมสูงส่งที่ยิ่งใหญ่บริสุทธิ์ได้ไม่น้อย

รูปแบบตัวหนังสือของปัจจุบันที่ฮิต มีแต่จ้วน(อักษรสมัยราชวงศ์จิ้น)และลี่(อักษรมาตรฐานในสมัยราชวงศ์ฮั่น)สองแบบ รูปแบบจ้วน เส้นเล็กตรงตัวขีดไม่มีจังหวะเบาหนัก ส่วนประกอบสง่างามกระชั้นชิด ส่วนประกอบรูปแบบลี่แบนราบ เรียบร้อยละเอียด แต่รูปแบบตัวหนังสือของเย่เทียนเขียนดั่งลี่ ก็ไม่ใช่ลี่ปล่อยตัวตามสบาย ดั่งม้าบิน บินอยู่บนท้องฟ้า ตะขอเหล็กพู่กันเงิน แกร่งกร้าวทรงพลัง ค่อนข้างมีสไตล์

สีหน้าตกใจของเขาปรากฏบนใบหน้า อึ้ง กล่าวว่า “คุณชายเย่นี่คือรูปแบบตัวหนังสืออะไรหรือ?”

เย่เทียน หัวเราะ เฮอะเฮอะ กล่าวว่า “รูปแบบสิง”

ป๋ายหลิงอึ้ง สีหน้าซาบซึ้งปรากฏบนใบหน้าที่สวยงาม “นี่น่าจะไม่ใช่คุณชายเย่สร้างขึ้นมาเองนะ?”

เย่เทียนเสียง ไฮ่ เบาๆ “เพียงแค่วาดตามอารมณ์ ทำให้แม่นางป๋ายหลิงหัวเราะเยาะแล้ว”

อย่างไรก็ตามล้วนคือขโมยคัดลอก ในเมื่อพี่อยากมีชื่อเสียง นั่นก็ขโมยคัดลอกให้พอ เทพเทวดาทั้งหลายที่อยู่ใต้พื้นดินถ้ารู้อย่าออกมาบีบคอพี่อย่างเด็ดขาด พี่มาแค่จีบสาวเท่านั้น

ในใจป๋ายหลิง พลิกแม่น้ำคว่ำทะเลเป็นระยะ จะพยายามที่จะแตกต่าง การสร้างที่ไม่ซ้ำใคร ไม่รู้จะยากขนาดไหน ในพื้นดินร้อยปีผ่านมาล้วนไม่เคยมีแม้แต่คนเดียว แค่อิงอาศัยรูปแบบตัวหนังสือกี่ตัวนี้ คุณชายเย่เพียงพอที่จะเป็นผู้ยิ่งใหญ่แล้ว อีกทั้ง คนยังหนุ่มๆอยู่เช่นนี้จะไม่ทำให้เขาชื่นชมยอมรับจนหมอบกราบได้อย่างไรล่ะ?

การชื่นชมและหลงรักในใจนี้ อดไม่ได้ก็เพิ่ม่ขึ้นมาหลายส่วน

เขาสูดลมหายใจลึกๆค่อยเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองเย่เทียนชื่นชมจากใจ กล่าวว่า “รูปแบบตัวหนังสือนี้ของคุณชาย เหมือนดั่งมีดฟัน ขวานจาม ทรงพลังมีพลานุภาพ สไตล์เข้มงวดกวดขัน ป๋ายหลิงชื่นชมเคารพอย่างยิ่ง”

คำพูดเหล่านี้ เขาก็โค้งคำนับอีก เย่เทียนก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ต้องเคารพกลับ เขายิ้มอย่างสุขุมกล่าวว่า “แค่วาดตามอารมณ์ชั่ววูบ ทำให้แม่นางป๋ายหลิงหัวเราะเยาะแล้ว”

ป๋ายหลิงกับเฟยเหยียนอดไม่ได้ก็พลิกตาขาวอีก ป๋ายหลิงยิ่งโมโหกล่าวว่า “รูปแบบตัวหนังสือเหล่านี้ของคุณชายเพียบพร้อมด้วยสไตล์ช่างฝีมือที่มีชื่อเสียงเป็นปรมาจารย์ แล้วถ้ายังเป็นการวาดด้วยอารมณ์ป๋ายหลิงไม่ใช่จะต้องอายจนไม่มีแผ่นดินซ่อนตัวหรือ?

เย่เทียนบินโดยเสน่ห์ของเขาจนในใจอดไม่ได้สั่นไหว หัวเราะ คึคึ กล่าวว่า “แม่นางป๋ายหลิงชื่นชมเกินไปแล้ว ชื่นชมเกินไปแล้ว คึคึ”

มู่ฉุนเฟิงที่อยู่ข้างๆไม่ได้เอ่ยเสียงโดยตลอด เขาแม้ว่าเป็นผู้มีวรยุทธ แต่เล่าเรียนฝึกเขียนตัวหนังสือก็เป็นการบ้านที่ต้องปฏิบัติทางด้านดนตรีเขาไม่มีเซ้น แต่เพลงที่ฮ่องเต้เขียนออกมาสามารถทำให้เขาฟังจนเลือดเดือดพลุ่งพล่าน นั่นต้องเหมือนดั่งแม่นางป๋ายหลิงพูดว่าเป็นเพลงเทพสั่นสะเทือนโลกแล้ว

สำหรับรูปแบบตัวหนังสือ ที่เขาคัดลอกคือรูปแบบลี่ เขียนจนสุภาพเรียบร้อย ก็หยิบโชว์ออกมาได้บ้าง นึกไม่ถึงว่าฮ่องเต้จะสร้างรูปแบบตัวหนังสืออีกแบบหนึ่งได้ ทำให้เขาชื่นชมยอมรับอย่างยิ่ง

ยิ่งทำให้เขาชื่นชมยอมรับอย่างยิ่งก็คือฝีมือการจีบสาวของฮ่องเต้ นั่นพูดได้ว่าเป็นคำสุดยอดคำหนึ่ง มองดูป๋ายหลิงกับเฟยเหยียนสีหน้าที่แอบส่องสายตาในเวลานี้ หากไม่มีคนอื่นอยู่ข้างๆกลัวว่าส่งเข้าไปในอ้อมกอดตั้งนานแล้ว อิอิอิ ฮ่องเต้ก็คือฮ่องเต้ ไม่น่าละเป็นบุตรฟ้ามังกรแท้ตั้งแต่เกิดล่ะ!

“แม่นางป๋ายหลิงอ่า เธอชื่นชมฉันอีก หางของข้าก็จะชูขึ้นบนฟ้าแล้ว” เย่เทียนก็หัวเราะ คิกคิก ยากที่จะปกปิดความภาคภูมิใจของในใจ เขามองออกป๋ายหลิงคือชื่นชมออกมาจากใจจริง นึกไม่ถึงว่ารูปแบบสิง(รูปแบบอักษรจีนชนิดหนึ่ง)ที่พี่คัดลอก มาถึงประเทศประเทศโจวกลับกลายเป็นรูปแบบตัวหนังสือใหม่ที่สร้างขึ้นเอง คุณพ่อเอ๊ย ท่านเฉลียวฉลาดสง่างามวิเศษเกินไปแล้ว

ป๋ายหลิงพลิกตาขาวที่สวยหยาดเยิ้ม โมโหกล่าวว่า “คนที่ไหนมีหาง.....ไฮ่....”

เฟยเหยียนที่อยู่ข้างๆก็ออดอ้อนไม่พอใจ กล่าวว่า “ก็นั่นสิ คนที่ไหนมีหางล่ะ?คุณชายน่าตลกจริงนะ”

ผู้หญิงคือไม่มีหาง แต่ผู้ชายนะ.......

แก้มหยกที่เงาสะอาดของป๋ายหลิงแดงระเรื่อขึ้นมา อายจนเขาไร้แผ่นดินซ่อนตัว กระแทกเท้าน้อยๆโมโหกล่าวว่า “คุณชายเจ้า....เจ้า....”

“คุณชายเย่ชิงยู่ ช่วยหยุน ยู่นเยว่ขอพบ” จู่ๆข้างนอกก็ส่งเสียงอ้อนดั่งวิหคปักษาขึ้นมา นั่นคือแม่นางโออิรัน ที่ดังทั่วเมืองหลวงทั้งสามคนในโรงน้ำชาหลิวเซียง

นอกประตูใหญ่ของห้องพัก มีองครักษ์มังกรเสือที่โกรธแค้นและกระเหี้ยนกระหือรือทั้งสี่คนเฝ้าไว้อยู่ นัยน์ตาของพวกเขามีเพียงฮ่องเต้ แม้ว่าเป็นเง็กเซียนฮ่องเต้มา กล้าที่จะบุกเข้ามา ฆ่าโดยไม่คำนึงถึงบาปโออิรันทั้งสามคนอยากจะเจอหน้าเย่เทียนก็มีแต่ต้องออกเสียงขอพบ

เย่เทียนถูจมูกตามที่เคย แม่มึงเอ่ย เมื่อกี้เชิญยังไงก็เชิญไม่มา คราวนี้ถึงจะขอพบด้วยตนเอง วันนี้พี่หน้าใหญ่แล้ว แฮ่แฮ่

เขายิ้มกล่าวว่า “ขอเชิญแม่นางทั้งสาม”

ป๋ายหลิงมองอยู่นัยน์ตา อดไม่ได้ถอนหายใจเศร้าๆออกมาอีก คุณชายเย่มีทุนที่จะเย่อหยิ่งจริง เพียงอิงอาศัยรูปแบบตัวหนังสือที่สร้างเองยังมีเพลงเทพเมื่อกี้ที่เหนือกว่าหลักธรรมดาเพลงนั้น ถ้าหากไม่นับว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในบนโลกนี้ยังมีใครกล้าพูดว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่อีกล่ะ?

คุณชายเย่ถือว่าเป็นผู้วิเศษที่ไม่เคยมี ที่ร้อยปีไม่พบ ชายผู้ดีหนึ่งในโลก กลัวแต่พี่น้องอีกสามคนที่ยามปกติวิสัยทัศน์เหนือศีรษะก็ต้องยอมรับ ตื่นเต้นจนควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่ที่จะชอบคุณชายเย่คราวนี้ ยุ่งยากแล้ว

ประตูห้องเปิดออก ชิงยู่และคนอื่นอีกทั้งสามคนโออิรันชื่อดังของโรงน้ำชาหลิวเซียงเข้ามาดั่งต้นหลิวพลิ้วไปตามลม นักกวีชื่อดังคุณธรรมสูงส่งที่ยิ่งใหญ่บริสุทธิ์ที่เบียดเสียดอยู่ที่นอกประตูล้วนยืดตัวมองสุดชีวิต

พวกเขามองเห็นคุณชายหนุ่มๆที่หล่อสง่างาม ร่าเริงอ่อนโยนคนหนึ่งยืนอย่างองอาจด้วยรอยยิ้มอยู่ในนั้นป๋ายหลิงกับเฟยเหยียนที่รอยยิ้มสวยงามร่วมอยู่ซ้ายขวา

ล้วนพูดว่าใบเขียวเสริมดอกไม้สด แต่วันนี้ไม่ว่ามองยังไง เดิมทีป๋ายหลิงกับเฟยเหยียนที่เป็นดอกไม้สดล้วนกลายเป็นตัวเสริมของคุณชายหนุ่มคนนั้นแล้ว อีกทั้งมองสีหน้าของเขาทั้งสองเหมือนว่าในใจแอบยกตัวกับเขา ทำให้คนอิจฉาจริงนะ

ชิงยู่และหญิงคนอื่นทั้งสามคนโค้งตัวเคารพ “สวัสดี คุณชายเย่เจ้าค่ะ”

เย่เทียนหัวเราะอย่างอิสระง่ายๆ โค้งเคารพกลับ “ข้าน้อยสวัสดีแม่นางทั้งสาม”

ชิงยู่และหญิงคนอื่นทั้งสามคนสบตาซึ่งกัน ในใจกลัว กล่าวว่า คุณชายเย่คนนี้ ยังหนุ่มมาก หล่อมากล่ะ เมื่อกี้เป็นเพลงที่แต่งขึ้นจริงหรือ?

เฟยเหยียนอยู่ในโออิรันสี่ผู้ยิ่งใหญ่เป็นผู้ที่อายุน้อยที่สุด นิสัยเรียบง่ายพบเห็นพี่สาวทั้งสามเข้ามา ทันทีรีบกล่าวว่า “พี่สาวทั้งสาม รีบมาดูล่ะ รูปแบบตัวหนังสือที่คุณชายเย่สร้างเอง พี่ป๋ายหลิงชื่นชมอย่างมากนะ”

รูปแบบสิงที่สร้างเองหรือ?

ชิงยู่และหญิงอื่นใบหน้าล้วนปรากฏสีหน้าตกใจขึ้นมา พวกเขาล้วนรู้ว่าพี่ป๋ายหลิงนิสัยสันโดษ มีความสำเร็จรู้ลึกทางด้านพู่กัน สามารถทำให้เขายอมรับเช่นนี้ คุณชายเย่คนนี้ถือว่าเก่งจริงนะ

ไฮ่ เมื่อกี้เขาขอเชิญด้วยน้ำใจ ตัวเองกลับปฏิเสธไปแล้ว คราวนี้อึดอัดมากสุดๆเลย

ชิงยู่และหญิงคนอื่นทั้งสามคนแอบมองเย่เทียน ที่ยืนอยู่ด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าล้วนปรากฏความเขินอายหน้าแดงระเรื่อ สามคนมาถึงข้างโต๊ะเตี้ยๆ ก้มหัวลงมองเนื้อเพลงที่ เย่เทียนเขียนตะกี้ แต่ละคนล้วนสูดลมหายใจ ฮืมฮืม