ชีวิตจักรพรรดิของข้า

บทที่ 47 ความร่วมมือในการได้โชคลาภ

พระสนมจิ่นกับสี่จาวหรงยังไม่ได้นอนมาตลอด เจอเย่เทียนที่ใส่ชุดดำทั้งตัว เลี่ยงไม่ได้ที่จะรู้สึกทั้งตลกทั้งรักอย่างสุดหัวใจ สี่จาวหรงปฏิบัติเขาอาบน้ำ พระสนมจิ่นนั้นยุ่งไปเตรียมอาหารว่าง โชคดีว่าเย่เทียนรู้สึกง่วงนอนเล็กน้อยแล้ว มิฉะนั้นก็จะมังกรเล่นหงส์ทั้งคู่ ทรมานถึงฟ้าสว่างอีก

เหล้างดงามขวดน้อยสามขวด เย่เทียนเก็บไว้ให้พระสนมจิ่นหนึ่งขวด ตัวเองพกติดตัวไว้สองขวดเวลานี้เอาออกมาหนึ่งขวดให้กู้ซีหยุน

เขาเรียกช้าเกินไป กู้ซีหยุนที่อดใจรอไม่ไหวเล็กน้อยรีบจะไปชิมไหนจะคิดได้ว่าเหล้านี้แรงขนาดนี้ เหล้าดื่มเข้าคอ ก็รู้สึกถึงว่าคอเช่นดังไฟเผาขึ้นมาอย่างรุนแรง สำลักจนทำให้เขามีเสียงไอต่อๆกัน ตาที่สวยหยาดเยิ้มพลิกตาขาว แก้มหยกใส่สว่างแดงระเรื่อ

“เอ่อ เป็นความผิดของข้า ไม่ได้เตือนเจ้าเหล้าแก้วนี้แรงมาก.....” เย่เทียนฉวยโอกาสหว่านเสน่ห์อย่างมาก ไม่เพียงยอมรับคือความผิดของตนเอง และทั้งรินน้ำชาทั้งลูบหลัง สีหน้ารู้สึกศรัทธาจริงใจมาก กิริยาท่าทางธรรมชาติมาก

เขาถึงขนาดลูบหลังให้ฉันหรือ?

ตอนแรกกู้ซีหยุนรู้สึกตกใจอย่างยิ่ง ประเพณีประเทศประเทศโจวแม้ว่าอิสระเช่นดั่งราชวงศ์ถังของประเทศจีน แต่ยังเข้มงวดต่อจริยะวัตรเหมือนเดิม ชายหญิงแตะเนื้อต้องตัวไม่เหมาะสม ผู้ชายคนนี้จะไม่ใช่ฉวยโอกาสลวนลามข้าเหรอ?

เห็นเขาสีหน้าศรัทธาจริงใจ ท่าทางธรรมชาติ คำพูดที่อยู่ข้างปากของกู้ซีหยุนจนต้องกลืนกลับไป มีเพียงแกล้งไอต่อไป แก้มที่แดงระเรื่อครึ่งหนึ่งเพราะถูกเหล้าแรงสำลัก อีกครึ่งหนึ่งเขินอาย แต่ว่า ในใจนี้กลับมีความรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นมา นึกไม่ถึงว่าเขาจะเอาใจใส่ขนาดนี้ รู้ร้อนรู้หนาว

เขาดื่มชาเย็นลงไปหนึ่งแก้ว ถอนหายใจคำหนึ่งจึงตะลึงกล่าวว่า “เหล้านี้ แรงมาก”

เย่เทียนหัวเราะถามว่า “เป็นเช่นไร เหล้าของข้านี้ดีใช่ไหมล่ะ?”

กู้ซีหยุนเทลงในแก้วน้ำชาเปล่านิดหนึ่ง จากนั้นค่อยๆชิม มีประสบการณ์จากก่อนหน้านั้น ที่ไหนเขาจะกล้าดื่มลงไปดั่งเช่นเมื่อกี้ล่ะ

กลิ่นหอมของเหล้าเข้มข้น ความรุนแรงของเหล้าแกร่งกร้าวหวานละมุน แค่ว่าดีได้อย่างไร ถือว่าเป็นน้ำค้างบนสวรรค์ สิ่งที่ดีที่สุดในโลก!

เขากะพริบนัยน์ตาดอกท้อที่แวววาวสดใส จ้องมอง เย่เทียนไม่กะพริบแม้แต่นิด เหมือนจะถามว่า เหล้านี้ เจ้าเป็นคนหมักหรือ?

เย่เทียนเผลอไผลหัวเราะ พยักหน้าเบาๆ

กู้ซีหยุนถอนหายใจออกมา ในใจทอดถอนใจด้วยความหดหู่มากมายในช่วงเวลานั้น รูปแบบตัวอักษรหนึ่งรูปแบบ เพลงพื้นบ้านยอดเยี่ยมมาก ฝีมือการหมักเหล้านี้ยิ่งสุดยอดอีก ทำให้คนชื่นชมยอมรับเหลือเกินจริงๆอ่า

คนก็หนุ่มเช่นนี้ หน้าตาหล่อเช่นนี้ อีกทั้งเป็นมิตรน่าใกล้ชิด ไม่มีความหยิ่งผยองดูหมิ่นเหมือนลูกหลานที่มีชาติตระกูล ความสามารถทางวรรณกรรมหนึ่งเดียวในสมัยปัจจุบัน ยิ่งหายากที่สุดคือการเอาใจใส่ ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบแบบนี้ ถือตะเกียงหาก็ยังหาไม่เจอ ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงมากเท่าไรที่จะแย่งกันแต่งกับเขานะ?

ไอ่หย่า ทำไมข้ามีแต่คิดมาทางนี้ล่ะ?

กู้ซีหยุนรู้สึกหัวใจของตนเองเต้นรัวดั่งกวางน้อย แก้มร้อนดั่งไฟ โชคดีว่าเมื่อกี้กินเหล้าสำลักปกปิด มิฉะนั้น น่าอายเหลือเกินแล้ว

หลังจากเรียกสติกลับมาแล้ว ใบหน้างดงามเข้มงวดขึ้น ถามด้วยเสียงเบาๆว่า “คุณชายคิดว่าจะร่วมมือยังไงหรือ?

ราคาของเหล้าใหม่นี้ เขาสามารถจินตนาการได้แล้ว เพียงแค่ออกตลาดปุ๊บ ไฟระเบิดแน่นอน จนอาจจะผลิตไม่ทันความต้องการ มีมูลค่าแต่ไร้ตลาด ถ้าเช่นนี้ เขาจำเป็นต้องเจรจากับคนบางคนให้ดีๆแล้ว

คนโง่จึงจะผลักเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งออกไป ใครก็ไม่รังเกียจมีเงินมากเกินไปจะกัดมือ ชายคนนี้ก็เหมือนต้นเงินต้นหนึ่ง เขาต้องจับไว้ในมือให้แน่นๆจึงได้!

เย่เทียนยิ้มตาหยีมองหญิงงามกู้ จากนั้นยื่นมือออกมาคว่ำหงายฝ่ามือ สัญญาลักษณ์มือนี้ไม่ต้องพูดก็เห็นได้ชัด แบ่งกันคนละ ห้าส่วน

กู้ซีหยุนขมวดคิ้วเรียวงดงามเบาๆ เสียงนิ่มกล่าวว่า “คุณชาย เจ้ารู้ไหมว่าการขายเหล้านี้ ทำเลไม่เพียงต้องดี ก็ต้องสร้างลูกน้องเยอะ แค่ค่าใช้จ่ายนี้ ต้องเสียไปไม่น้อยล่ะ”

แบ่งกันห้าส่วน เขาแค่รับผิดชอบขาย แท้จริงแล้วก็ได้เปรียบอย่างมากแล้ว แต่ใครจะรังเกียจมีเงินมากเกินไปจะกัดมือ สาเหตุที่เขาต่อรองราคา เพียงแค่อยากได้ผลประโยชน์เยอะที่สุดเท่านั้น สามารถเพิ่มอีกส่วนหนึ่ง ยิ่งดี ห้าส่วน เขาก็ได้กำไรจนเลอะเทอะไปหมดแล้ว

เย่เทียนยิ้มตาหยีเหมือนเดิมกล่าวว่า “ทำเลที่ร้านขายผ้าทั้งสามร้านนั้นของเจ้าไม่ใช่ดีมากหรือ? ทั้งยังเป็นบ้านของตัวเอง ไม่ต้องจ่ายค่าเช่า”

กู้ซีหยุนพลิกตาขาวที่ตาสวยหยาดเยิ้ม โมโหกล่าวว่า “คุณชาย ข้าน้อยถ้าไม่ทำการค้าขาย เอาร้านค้าทั้งสามร้านนั่นให้เช่า ในหนึ่งปีก็สามารถได้รับเงินไม่น้อยล่ะ”

เย่เทียนหัวเราะ ฮึฮึ กล่าวว่า “ดังนั้นข้าจึงแบ่งกันห้าส่วนล่ะ ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น มากที่สุดข้าก็ให้เขาแค่หนึ่งส่วนเท่านั้น”

แบ่งกันห้าส่วน เขาแน่นอนเข้าใจว่าหญิงงามกู้ได้เปรียบใหญ่เท่าฟ้า แต่ว่านะ เชื่อว่าได้รับใจของหญิงงาม ตนเองเสียเปรียบก่อนก็ไม่เป็นไร หากว่าไม่ใช่เงินในราชสำนักขาดแคลน เขาก็ขี้เกียจคิดที่จะหาเงินเช่นไรล่ะ

สัมผัสถึงสายตาร้อนพล่าวของเขา หัวใจของกู้ซีหยุนเต้น ตุ้ง หนึ่งครั้ง เขารีบปิดม่านตาลง เสียงออดอ้อนกล่าวว่า “คุณชายเย่เรียกตัวเองเป็นคุณชายถนอมดอกไม้ นั่นจะต้องเป็นคนที่รักใคร่ที่ทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรีแน่นอนแล้ว ข้าน้อยลำบากเช่นนี้ จะไม่ใช่เพียงแค่เชื่อว่ามีข้าวมื้อหนึ่งกินหรือ บวกเพิ่มอีกหนึ่งส่วนนะ”

เย่เทียนหัวเราะ อิอิ กล่าวว่า “ให้เจ้าเก้าส่วน ก็ยังได้ แต่ว่าน่ะ_____”

คำพูดต่อจากนั้น เขาไม่ได้พูดต่อไป เพียงแค่ยิ้มตาหยีมองหญิงงามกู้

“ฝันไปเถอะ!” หัวใจน้อยๆของกู้ซีหยุนเต้นรัว ตุกตุก ใบหน้างดงามกลับเข้มขึ้น สายตาของชายคนนี้เพียบพร้อมด้วยการควบคุมเกินไปแล้ว อีกทั้ง นั่นดูเหมือนในรอยยิ้มของสัตว์เดรัจฉานที่ไร้อันตรายแฝงไว้ด้วยความชั่วร้ายที่ทำให้หัวใจคนเต้นเล็กน้อย ทำให้เขาตื่นเต้นขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ

ฝั่งตรงข้ามไม่ยอมถอยแม้แต่นิด เขาเพียงแค่จำใจกล่าวว่า “ตกลง แบ่ง ห้าส่วน ก็ ห้าส่วน ข้าเสียเปรียบหน่อยก็ไม่เป็นไร”

เขาได้เปรียบใหญ่เท่าฟ้าแล้ว แต่ในปากกลับไม่ยอมแพ้แม้แต่นิด อีกทั้งยังแกล้งทำท่าทางเหมือนใจกว้างมาก นี่ทำให้เย่เทียนอดใจไม่ได้

กู้ซีหยุน สั่งให้คนเอาหมึกกับพู่กันมาทันที ร่างสัญญาขึ้นมา เพื่อได้รับรูปแบบตัวอักษรสิงฉบับจริงของเย่เทียน หนังสือสัญญาทั้งสองชุดนี้แน่นอนอยู่แล้วต้องให้เขาเขียน ทั้งสองฝ่ายเซนชื่อ ปั๊มลายนิ้วมือไว้บนสัญญา การร่วมมือของทั้งสองฝ่ายถือว่ามีผลนับจากนี้เป็นต้นไป

เย่เทียนเห็นเขาขนาดดูก็ไม่ดู ก็เซนชื่อปั๊มลายนิ้วมืออยู่บนหนังสือสัญญา ล้อเล่นกล่าวว่า “ไฮ่ แม่นางกู้เจ้าก็ไม่ดูสักหน่อยก็เซนชื่อปั๊มลายนิ้วมือหรือ? หากว่าเป็นสัญญาขายตัวชุดหนึ่งจะทำยังไงล่ะ?”

หัวใจกู้ซีหยุนเต้นอีก ในปากถอนหายใจว่า “ข้าน้อยมีเพียงแต่งกับไก่ก็ตามไก่ แต่งกับสุนัขก็ตามสุนัขแล้ว ใครให้ข้าน้อยชะตาไม่ดีเอง ไฮ่.....”

เย่เทียนยิ้มตาหยีกล่าวว่า “เมียวางใจ ผัวจะไม่เย็นชาต่อเจ้าแน่นอน ทุกวันจับไว้ในมือให้ร้อนอบอุ่น”

ใบหน้างดงามของกู้ซีหยุนแดงระเรื่อขึ้นมา ถ่มน้ำลายกล่าวว่า “ทุย ใครคือเมียของเจ้าหรือ? ต่อให้แต่งกับแมวกับหมา ข้าก็จะไม่แต่งกับเจ้า”

เย่เทียนเอียงหน้าเข้าใกล้ ยิ้มตาหยีถามว่า “คำนี้พูดออกจากใจจริงหรือ?”

“เกี่ยวกับเจ้าอะไรหรือ?” กู้ซีหยุนถอยหลังหนึ่งก้าว ใครๆ ก็บอกว่าเหนือศีรษะสามฟุตมีเทพเทวา ที่ไหนเขาจะกล้าสาบานมั่วๆล่ะ?

ชายคนนี้ช่างน่าเกลียดจริงๆ กล้าแต๊ะอั๋งเขาต่อหน้าได้ยังไงหรือ? เขาทั้งอายทั้งโกรธ ในใจหลงใหลเป็นระยะโดยไม่รู้ตัว ก็ไม่รู้ว่าคำพูดของเขาจริงหรือเท็จนะ?

อืม แค่กลัวว่าเป็นส่วนที่หัวเราะเยาะมากกว่าล่ะ? ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเช่นอย่างเขา ไม่รู้ว่ามีคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่ยังไม่มีคู่หมั้นคู่หมายแย่งกันที่จะแต่งกับเขา ที่ไหนเขาจะชอบผู้หญิงหม้ายล่ะ?

นึกถึงโชคชะตาที่ขรุขระลำบากของตนเอง เขาอดไม่ได้ถอนหายใจเศร้าๆเสียงหนึ่ง

เย่เทียนที่ไหนจะนึกถึงว่าในใจของเขาคิดสับสนเช่นนี้ เพียงแค่ยิ้มตาหยียืนอยู่ข้างๆ ชมดูสีหน้าที่ทำให้คนสั่นสะเทือนอยู่บนใบหน้างดงามของหญิงงามกู้

ใครๆ ก็บอกว่าสวยจนอยากกลืนกิน หญิงงามคือหนึ่งฉากทิวทัศน์ที่สวยงามสว่าง ทำให้คนสุขตาสุขใจ คนแรกที่พูดคำนี้ออกมา แน่นอนต้องเป็นซูเปอร์บิ๊กหมาป่าเพื่อนที่สัมผัสได้ลึกในนั้นอ่า!