บัญชามังกรเดือด

คนที่สะกดรอยตาม เป็นคนของซูหนาน เธอในตอนนี้ พาต่งฟางและคนอื่นๆ นั่งอยู่บนรถ หลบซ่อนตัวอยู่ในที่ไกลๆ

เธอตระหนักรู้ในตัวเองดี ไม่กล้าไปมีเรื่องถึงตระกูลฉิน

หรือจะพูดว่า หากฉินเทียนเป็นแขกที่ได้รับเชิญของตระกูลฉินจริงๆ เธอก็ไม่กล้าแสดงตัวเช่นกัน

หลังจากที่ได้รับรายงานจากทางโทรศัพท์ เธอก็ยิ้มอย่างลำพอง

“ฉันว่าแล้วไง ฉินเทียนเป็นพวกนักต้มตุ๋น”

“ตระกูลเถียช่างใจบุญสุนทานเสียจริง ไม่ได้ทำอะไรกับเขา เพียงแค่ขับไล่ออกมาเท่านั้น ”

ต่งฟางกล่าว“ทำไมคุณนายน้อยถึงพูดแบบนี้ล่ะครับ ？”

ซูหนานกล่าว“ตามที่เหวินเฉิงและคนอื่นๆบอก ตอนที่ฉินเทียนออกจากตระกูลซู ก็ถูกตระกูลเถียรับตัวไปอย่างเอิกเกริก”

“ขนาดคุณหนูตระกูลเถียยังต้องมาด้วยตัวเอง”

“หากเขารักษาคนป่วยได้จริงๆ ตระกูลเถียต้องส่งตัวเขากลับอย่างยิ่งใหญ่ไปแล้ว ”

“แต่เมื่อครู่คนของฉันเพิ่งจะบอกฉันว่า เขาออกจากตระกูลเถียเพียงลำพัง ไม่มีใครมาส่งเขาเลยสักคน”

“นี่ยังอธิบายเรื่องราวได้ไม่ชัดเจนพอเหรอ ? ”

แววตาของเธอมีความชั่วร้ายปรากฏ ยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “ฉินเทียน บัญชีหนี้แค้น วันนี้ฉันจะสะสางกับแกทั้งหมด！”

“ปรมาจารย์ต่ง ไปกันเถอะ！”

ในตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่ม ทุกคนต่างอยู่บ้านกันพร้อมหน้า คนเดินถนนค่อนข้างน้อย

ฉินเทียนแสร้งทำทีเป็นไม่รู้ว่ากำลังถูกติดตาม เดินไปตามทางเล็กๆที่มืดสลัวตรงหน้า

ทันใดนั้น ไฟหน้ารถที่แสบตาก็สาดส่องมา เสียงผิวปากดังขึ้น รถเบนซ์หลายคันก็พุ่งเข้ามา ล้อมเขาเอาไว้

ฉินเทียนหรี่ตาลง มองไปยังรถที่อยู่ตรงกลาง มีผู้หญิงคนหนึ่งลงมา

เมื่อห้าปีก่อนเขาเคยเจอซูหนานครั้งหนึ่ง

ในฐานะลูกพี่ลูกน้องของซูซู มีความคล้ายคลึงกับซูซูอยู่เล็กน้อย หรือจะพูดว่า เป็นหญิงสาวที่งดงามใช้ได้

เพียงแต่ว่า ความงามของซูซู ไม่ได้มีแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงอุปนิสัย และความงามจากภายในด้วย

นั่นเป็นความงามที่สวรรค์บันดาลและเสน่ห์อย่างหนึ่ง

เมื่อเทียบกันแล้ว ซูหนานก็มีแค่เปลือกนอกเท่านั้น

ซูหนานในตอนนั้น เพิ่งจะยี่สิบต้นๆ ยังอ่อนวัยไร้เดียงสา

ประดับประดาไปด้วยเพชรนิลจินดา อยู่ห่างกันไกล กลิ่นน้ำหอมยังฉุนจมูก

เธอคงจะปรับตัวได้กับชีวิตที่มั่งมีของคุณนายน้อยผู้ร่ำรวยแล้ว

ซูหนานมือกอดอก

ท่าทีราวกับเป็นผู้ชนะอย่างสมบูรณ์

“มีธุระอะไรหรือเปล่า？”ฉินเทียนเลิกคิ้ว

“ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับฉันอีกเหรอ？”ซูหนานพ่นควันบุหรี่ไปทางฉินเทียน“สิ่งที่นายทำที่ตระกูลซูเมื่อกี้ ฉันรู้หมดแล้ว ”

ไปคุกเข่าขอขมาคุณปู่ พ่อแม่และน้องชายของฉันซะ”

ฉันจะปล่อยให้นายมีชีวิตรอดออกไปจากหลงเจียงก็ได้

“ไม่อย่างนั้นแล้ว นายคงไม่อยากให้เรื่องเมื่อห้าปีก่อนเกิดขึ้นซ้ำอีกครั้งหรอกใช่ไหม ？”

“น้ำในแม่น้ำอร่อยไหม？”

หืม ?

ในใจของฉินเทียนกระตุก พูด“เธอรู้ว่าเมื่อห้าปีก่อนใครเป็นคนโยนฉันลงแม่น้ำงั้นเหรอ？”

ฉันไม่ได้รู้แค่นี้นะ ฉันยังรู้ด้วยว่า

จังหวะนายมาพอดี เมื่อเจอผู้หญิงที่สวยแบบนี้

ตระกูลซูบอกกับคนภายนอกว่า ถูกนายบังคับขืนใจ

นายไม่ได้ใช้เวลาอยู่ในห้องหอ

ซูหนานก็ยิ่งสนุกมากขึ้น“ฉินเทียน เท่าที่ฉันรู้

ใบหน้าของฉินเทียนมืดมนลง

ซูหนานไม่เพียงรู้ตัวคนที่ทำร้ายตัวเองจนพิการ

ว่าเป็นใคร？”ร่างกายของเขา มีไอสังหารปรากฏขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

ซูหนานก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว บุหรี่ที่อยู่ในมือร่วงลงกับพื้น

ขวางเขาเอาไว้

ด้านข้าง ปรมาจารย์ต่งก้าวเข้ามาหนึ่งก้าว

ยิ้มเยาะแล้วพูดว่า“นายใช่ไหมที่ใช้วิชามนต์ดำฆ่าสุนัขของคุณชายเหวินเฉิง

อายุแค่นี้ ก็สามารถเรียนรู้วิชามนต์ดำได้ ช่างเป็นอะไรที่หาได้ยากจริงๆ

อยากจะแสดงฝีมือต่อหน้าฉัน

เจ้าสำนักสำรองของสำนักถังหลาง ต่งฟาง ！”

“เจ้าหนู เป็นศิษย์สำนักไหนล่ะ！”

ชื่อเจ้าสำนักสำรองของสำนักถังหลางนี้ในโลกฝึกยุทธก็ถือว่าเป็นที่รู้จักกันดี

หลังจากที่ฉินเทียนได้ยิน

“เจ้าหนู เห็นปรมาจารย์ต่งแล้ว ยังไม่รีบคุกเข่าคำนับอีก！”

ปรมาจารย์ต่ง

และให้เขาได้รู้ ว่าอะไรคือยอดฝีมือที่แท้จริง！”

บริเวณรอบๆ บอดี้การ์ดและกลุ่มอันธพาลเอ่ยพูดขึ้นแล้วพากันหัวเราะเอิ้กอ้าก

ต่งฟางคือยอดฝีมือที่แท้จริง ฉินเทียนเทียบไม่ติดเลยสักนิด

ใครจะไปคิด——

ไม่แม้แต่จะมอง

ต่งฟางตะลึง เขาไม่เคยเห็นคนที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาแบบนี้มาก่อน

เขาคือ……เจ้าสำนักสำรองเลยนะ！

ฆ่ามันให้ตายซะ！”ความอับอายของซูหนานพาลเป็นความโกรธ