บัญชามังกรเดือด

ขณะทานข้าว หยางยู่หลันตักซุปเห็ดหอมให้ซูซูถ้วยหนึ่ง พูดอย่างประจบ:

“ชิมดูสิ ใช่รสชาติที่ลูกชอบที่สุดหรือเปล่า?”

ซูซูชิมไปคำหนึ่ง แม้ไม่ได้พูดอะไร แต่ก็สามารถดูออกจากสายตา เธอชอบมาก

หยางยู่หลันพูดอย่างดีใจ: “นี่ฉินเทียนเป็นคนทำ!”

“รู้ว่าลูกชอบทานอันนี้ เขาก็ตั้งใจฝึกทำ ตอนนี้ทำได้ดีกว่าแม่เยอะ”

ซูซูวางถ้วยลงบนโต๊ะทันที พูดด้วยอารมณ์ที่ไม่ดี: “ไม่เห็นอร่อยเลย!”

“คนแซ่ฉิน คุณเป็นผู้ชายคนหนึ่ง นอกจากใช้อำนาจใช้ชื่อผู้อื่นมาหลอกลวง ไม่มีความสามารถสักนิดเลยเหรอ?”

“แค่อาหารก็ยังทำไม่ดี มีคุณเพื่ออะไร!”

หยางยู่หลันกระอักกระอ่วน

ฉินเทียนก็หมดคำจะพูด

ทั้งคนคิดไม่ถึงว่า ซูซูที่มีความรู้ อ่อนโยนและใจดี หลังจากตื่นจากการเสียความทรงจำห้าปี กลายเป็นคนที่แกมโกงใจร้ายแบบนี้

แต่ว่า ทั้งสองรู้สึกว่า นี่เป็นปฏิกิริยาที่เกิดจากหลังได้รับบาดเจ็บสาหัสของซูซู

พวกเขายิ่งระมัดระวังมากขึ้น

หลังทานข้าวเสร็จ ซูซูพูดด้วยน้ำเสียงแย่: “อึดอัดจะตายแล้ว!”

“แม่ เข็นฉันออกไปเดินเล่นสวนดอกไม้เล็กๆด้านนอกเถอะ”

“ได้สิ!” หยางยู่หลันรีบลุกขึ้นยืน แต่คิดอะไรออก เธอคิ้วขมวดพูด: “แม่ควรไปทำงานแล้ว”

ฉินเทียนรีบพูด: “ผมเถอะ”

หยางยู่หลันพูดยิ้มๆ: “ซูซู แม่ไปทำงาน ให้ฉินเทียนอยู่เป็นเพื่อนดีไหม?”

สีหน้าของซูซูนิ่งลง แต่ว่าครั้งนี้ เธอไม่ได้ไล่ฉินเทียนไป

แต่กลับพูดด้วยเสียงเย็นชา: “คนแซ่ฉิน ฉันไม่รู้ว่าที่คุณตั้งใจอยู่ต่อ มีเป้าหมายอะไรกันแน่”

“แต่ว่า ฉันต้องทำสัญญากฎสามข้อกับคุณ!”

ฉินเทียนยิ้มและพูด: “คุณว่ามา”

“อย่าทำหน้าทะเล้นกับฉัน!”

“จะบอกคุณให้ คุณก็เป็นคนส่งอาหาร ตอนนี้แม้ฉันจะพิการ ก็ไม่ชอบคุณอยู่ดี!”

หลังจากต่อว่า ซูซูถึงได้พูด: “ข้อที่หนึ่ง ห้ามแตะต้องฉัน!”

“ข้อที่สอง ไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ห้ามพูดเรื่องการรักษาอีก!”

คิดถึงตอนฟื้นขึ้นมาก่อนหน้านี้ เห็นตัวเองเปลือยเปล่า และภาพฉินเทียนที่เปลือยท่อนบน เธอหน้าแดง

ฉินเทียนพยักหน้า พูด: “ยังมีอีกล่ะ?”

ซูซูพูดด้วยความเย็นชา: “คิดไม่ออก จำไว้แล้วกัน!”

“ยังไงสะเพียงแค่คุณกล้าทำให้ฉันโกรธ ไสหัวออกไปทันที!”

นี่เป็นคุณหนูที่เอาแต่ใจ หยางยู่หลันเป็นห่วงมาก ฉินเทียนจะทนไม่ได้ โกรธแล้วจากไป

มีคำกล่าวที่ว่าแม่ยายยิ่งมองลูกเขยยิ่งสบายตา อย่างไม่รู้ตัว เธอเอาฉินเทียนเป็นที่พึ่งไปแล้ว

ผู้ชายแบบนี้ หายาก

เธอต้องช่วยลูกสาวเก็บเขาไว้

ยังดี เห็นฉินเทียนไม่โกรธ เธอก็วางใจออกไปทำงาน

ตอนนี้ ในปราสาทที่อยู่ไกลโพ้นทะเล

ชายชราที่มีเคราสีขาวเหมือนซานตาคลอส มองดูหญิงสาวที่ขมวดคิ้วนั่งอยู่บนโครงชิงช้าตรงหน้าเขา ด้วยสีหน้าเอ็นดู

หญิงสาวสวยเหมือนเจ้าหญิงในนิทาน

“ลั่วลั่ว พวกเราเปลี่ยนเป้าหมายไหม”

“นอกจากราชาเทพ ผู้ชายทั้งโลก ให้เธอเลือกอย่างตามใจ”

“ชอบคนไหน ปู่จะรีบไปจับเขากลับมา!”

“ไม่!”

“ฉันจะเอาเขา!”

“ฉันมีความรู้สึกว่า ฉันเคยอยู่ห่างจากเขาเพียงหนึ่งก้าว ปู่ ฉันไม่ยอมแพ้!”

ตะโกนบอกพ่อบ้านที่อยู่ห่างไกล: “ปล่อยข่าวออกไป แค่ราชาเทพยอมขอหลานสาวฉันแต่งงาน

พ่อบ้านตัวสั่น: “นายท่าน นั่นเป็นบ่อน้ำมันที่ใหญ่ที่สุดในโลก แล้วก็เป็นเสาหลักของตระกูลเรา!”

“มั่ว!”

“บ่อน้ำมันทั้งโลกรวมกัน ก็ไม่สำคัญเท่ากับหลานสาวสุดที่รักของฉันมีความสุข!”

“ครับ!” พ่อบ้านไปการจัดด้วยสีหน้าแย่

ห่มขาทั้งสองข้างของซูซู เข็นเธอออกไปอย่างระมัดระวัง

สวนดอกเล็กๆที่สวยงาม และอากาศที่บริสุทธิ์ ในที่สุดก็ทำให้อารมณ์ของซูซูดีขึ้นมา

มองดูผีเสื้อที่โบยบินในทุ่งดอกไม้ เธอสติหลุดเล็กน้อย

ห้าปีแล้ว

ความทรงจำกับโลกใบนี้ของเธอหายไปห้าปี

ตอนนี้มองดูทุกสิ่ง ล้วนรู้สึกมีความไม่จริงอยู่

“ฉันกระหายน้ำแล้ว” เธอพูดด้วยความเย็นชา

ฉินเทียนรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน เทน้ำอุ่นแก้วหนึ่งออกมา

แต่กลับมองดูร่างกายที่สวยงามที่ยืนอยู่ด้านนอกกำแพง ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด:

“ตั้งแต่พวกเราออกมา เธอก็ยืนอยู่ตรงนั้น นอกจากนี้มองคุณตลอด”

“คนแซ่ฉิน คุณไม่เลวนิ คิดไม่ถึงว่าสามารถดึงดูดสาวใหญ่สวยงามแบบนี้ได้”

“มีของดีแบบนี้ คุณยังเฝ้าฉันที่พิการทำไม”

ฉินเทียนพูดกับเถียหนิงซวง: “เชิญคุณเข้ามา”

เถียหนิงซวงตัวสั่น ค่อยๆเดินเข้ามาด้วยความกลัวเล็กน้อย เธอก้มหน้าเหมือนหญิงสาวที่กระทำความผิด

ฉินเทียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “คุณมาที่นี่ทำไม?”

เถียหนิงซวงพูดด้วยความตื่นเต้น: “ฉันอยากจะ- -กับคุณ”

ฉินเทียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ทำอะไรกับผม?”