บัญชามังกรเดือด
บทที่ 36 คนขี้เหร่มักทำเรื่องแปลกๆ
“นายกำลังพูดไร้สาระอะไร?”
“ซูเหวินเฉิง ฉันรับเงินของพวกนายตั้งแต่เมื่อไหร่!” ซูซูเริ่มกังวลแล้ว
ซูเหวินเฉิงโยนรูปภาพหลายใบออกมาและพูด : “ถ้าหากให้ชาวเมืองหลงเจียงเห็นสิ่งเหล่านี้ พวกเขายังจะคิดว่าผมกำลังพูดไร้สาระอยู่ไหม?”
บนรูปภาพ ซูซูกำลังนั่งอยู่บนวีลแชร์ ยื่นมือออกมา รับของขวัญด้วยรอยยิ้มที่เบิกบานเหมือนดอกไม้
มันคือหยกยู่อี่อันล้ำค่า นาฬิกาโรเล็กซ์ผีน้ำสีเขียวและสร้อยคอเพชร......
สิ่งที่โมโหยิ่งกว่าคือ รูปภาพเหล่านี้ ถ่ายโดนแค่ใบหน้าของซูซู กลับไม่เห็นใบหน้าของผู้ที่มอบของขวัญให้
นี่คือสิ่งที่ทำให้คนควรพิจารณาอย่างระมัดระวังที่สุด
“ซูเหวินเฉิง นายหมายความว่ายังไง!” สีหน้าของซูซูเปลี่ยนอย่างมาก ภายใต้ความหุนหันพลันแล่น กระทั่งเธออยากจะลุกขึ้นยืนโดยไม่รู้ตัว
ซูเหวินเฉิงหัวเราะฮ่าฮ่า : “พี่ซู คุณเป็นตัวแทนของกรรมการหยางยู่หลัน รับสินบนจากพวกเรา”
“ของหลายอย่างรวมกันแล้ว น่าจะล้านกว่ามั้ง”
“ตอนนี้ พวกเราเป็นคนที่ติดอยู่บนเรือลำเดียวกันอย่างสมบูรณ์แล้ว”
ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!
ซูซูไม่ใช่คนโง่ ทันใดนั้นก็เข้าใจเรื่องทั้งหมด
ที่แท้คนของตระกูลซูทำดีกับเธอ ล้วนแล้วเป็นกับดัก เดิมทีเธอคิดว่าเป็นการแลกของขวัญระหว่างญาติกัน อันที่จริงแล้วมันเป็นการติดสินบนเพื่อตบตา
นอกจากนี้ ซูเหวินเฉิงจงใจทิ้งหลักฐาน!
เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ญาติที่เธออยากจะโอบกอด คาดไม่ถึงว่าจะมีหน้าตาแบบนี้จริงๆ!
ในตอนนี้ เธอกระโดดเข้าไปในแม่น้ำหวงเหอก็ล้างไม่หมดแล้ว
ไม่เพียงเท่านี้ ยังทำให้แม่ติดร่างแหไปด้วย
เธอนึกถึงคำพูดที่ฉินเทียนเตือนตัวเองก่อนหน้านี้ บอกว่าภายในใจของคนตระกูลซูไม่ได้มีความประสงค์ดี
แต่สิ่งที่น่าตลกคือตัวเองไม่เพียงแต่ไม่เชื่อ ยังจะด่าฉินเทียนว่าเป็นคนที่หว่านความไม่ลงรอยกัน!
ทันใดนั้น ความผิดหวัง ความเจ็บปวด ความเสียใจ ความละอายใจ ทำให้ดวงตาของเธอแดง พูดไม่ออก
ฉินเทียนยืนอยู่ด้านข้าง ชมการแสดงของซูเหวินเฉิงและซูเป่ยซานอย่างเงียบๆ
ซูเป่ยซานคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ควบคุมสถานการณ์โดยรวม หัวเราะและหยิบเงินออกมาหนึ่งแสน และพูด : “ยู่หลัน หยุดโง่ได้แล้ว!”
“เดิมทีพวกเราก็เป็นคนบ้านเดียวกัน ในอนาคตจะเป็นผู้มีผลประโยชน์ร่วมกัน”
“ตอนนี้ผมก็สามารถบอกคุณได้เหมือนกัน วัสดุยาล็อตนั้น จริงๆแล้วพวกเราแอบทำอะไรบางอย่าง”
“เงินหนึ่งแสนนี้ คุณช่วยจัดการด้วย ผมเชื่อว่า สิ่งต่างๆจะได้รับการแก้ไขในไม่ช้า”
“ต่อจากนี้ไป เพียงแค่พวกเราระวังกันหน่อย จะทำเงินได้ไม่มีที่สิ้นสุด”
สิ่งที่เหนือการคาดหมาย ในครั้งนี้ หยางยู่หลันรับเงินเอาไว้
เธอพูดอย่างสงบ : “ตอนนี้พวกคุณกลับไปได้แล้ว พรุ่งนี้รอข่าวจากฉัน”
ซูเหวินเฉิงและซูเป่ยซานก็คิดไม่ถึงเช่นกัน คาดไม่ถึงว่าหยางยู่หลันจะยอมจำนนง่ายขนาดนี้ พวกเขามีความสุขเหลือเกิน
: “นายไอ้คนใฝ่ต่ำ รอให้บริษัทใหญ่กว่านี้
“นี่ต่างหากถึงจะเป็นทางออกที่แท้จริงของนาย”
ซูเหวินเฉิงก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ไยดีเช่นกัน : “คนแซ่ฉิน นายแม่งได้เปรียบเกินไปแล้วจริงๆ”
“ยังไม่รีบขอบคุณของขวัญจากตระกูลซูของพวกเรา!”
:
“นี่เป็นการปล้นเงินแล้วฆ่าคนเลยนะ! ฉันไม่อนุญาตให้คุณทำแบบนี้!”
“แม่ไม่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะเปิดเผยแม่ ทำคนเดียวรับผิดชอบคนเดียว พรุ่งนี้ฉันจะไปออกสื่อและพูดให้กระจ่าง”
: “พูดออกไปแล้วใครจะเชื่อ? อย่าลืมล่ะ
“แต่ว่า——”
“ซูซู เธอไม่ต้องสนใจแล้ว เวลาเริ่มสายแล้ว กลับไปพักผ่อนได้แล้ว”
“พรุ่งนี้ ฉันจะจัดการด้วยตัวเอง”
วันถัดไป ทันทีที่หยางยู่หลันเดินเข้าไปในสำนักงานคณะกรรมการ ก็ดึงดูดสายตาแปลกๆต่างๆนาๆ
“เอ๋ นี่เป็นกรรมการหยางของพวกเราไม่ใช่เหรอ”
“อายุปูนนี้แล้ว วันๆยังจะแต่งตัวยั่วยวนและมีเสน่ห์ ให้ใครดูเหรอ?”
ด้านข้าง หญิงอ้วนคนหนึ่งพูดจาเจ็บแสบ
หยางยู่หลันขมวดคิ้ว : “คุณเป็นใคร?”
“ฉันมาจากฝ่ายธุรการของโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน ฉันชื่อเหมียวชุ่ยฮัว!”
“หยางยู่หลัน คุณกำลังแสร้งทำเป็นสับสนอะไรกับฉัน?”
“พูด วัสดุยาของพวกเราเกิดอะไรขึ้น!”
“ตอนนี้ผู้ป่วยพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล พยายามหาเรื่องตาย วันนี้ไม่มีคำอธิบาย ฉันจะฉีกหน้าของคุณ!”
อีกตัวตนหนึ่งของเธอเป็นญาติกับลู่ซินเจี้ยน ในตอนนั้นสามารถเข้าโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนได้ เป็นเพราะอาศัยความสัมพันธ์จากลู่ซินเจี้ยน
ในครั้งนี้ลู่ซินเจี้ยนล้มลง ถูกหยางยู่หลันแทนที่ ในที่สุดเธอก็หาโอกาสแก้แค้นได้แล้ว
คนที่มากับเหมียวชุ่ยฮัวด้วยกัน เป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน
“ชุ่ยฮัว อย่าพูดไปเรื่อย ตกลงว่าเรื่องราวเป็นยังไง
“พวกเราล้วนแล้วเชื่อว่า กรรมการหยางไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้”
“หรือบางที เธอถูกพ่อค้าไร้ยางอายเหล่านั้นหลอกลวง”
เหมียวชุ่ยฮัวไม่มีการไว้หน้าเลย ชี้จมูกของผู้อำนวยการและพูดเสียงดัง : “คุณเริ่มสนใจสนุกจิ้งจอกคนนี้แล้วใช่ไหม?”
“บอกคุณเลยนะ ตายใจสะเถอะ!”
“ถึงเนื้อกองนี้จะแก่ คุณก็ไม่มีสิทธิ์ได้กิน”
“นั่นเป็นของอร่อยสำหรับคนเบื้องบน ไม่อย่างนั้นขึ้นอยู่กับอะไรเธอถึงได้เป็นกรรมการ?”
“จิ้งจอกเฒ่า!”
“ถุ้ย!”
การดูถูกที่น่ารังเกียจทุกชนิดเข้าไปในหู ท่วมไปทั่วทั้งห้องสำนักงาน พนักงานคนอื่นล้วนแล้วไม่กล้าพูดอะไร
ในสายตาของคนมากมายเห็นต่าง ท้ายที่สุดแล้ว คณะกรรมการที่หยางยู่หลันเป็น มันกะทันหันเกินไป
บัญชามังกรเดือด
