วิวาห์ 365วัน
บทที่34 ฮั่วจิ้นซีไม่ได้โหดเหี้ยมอย่างที่คิด
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ มู่เฉี่ยนก็หันไปมองฮั่วฉีหรานก่อน แสดงท่าทางที่เป็นห่วง จากนั้นมองไปที่ในที่นั่งผู้โดยสารด้านใน “คุณเหยา ช่างบังเอิญจริงๆ
เหยาฉี ลดเบาะลง ทรุดตัวลงเพื่อไม่ให้ใครที่อยู่นอกรถเห็น
เมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ มู่เฉี่ยนก็หันศีรษะมองออกไปนอกรถ พบชายสองคนที่อยู่ข้างถนนมองไปที่การจราจร กำลังมองหาบางอย่างอย่างเงียบ ๆ
มู่เฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “คุณเหยากำลังหลบอะไร?”
เหยาฉีไม่ตอบ เขาจ้องไปที่หน้าต่างอย่างประหม่าอยู่พักนึง เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ถูกติดตาม จากนั้นเขาก็พูดว่า “ขอบคุณที่มาส่งฉันที่หอพักซินอัน”
“คุณเหยา นี่คุณคิดว่าฉันเป็นแท็กซี่เหรอ” มู่เฉี่ยนถามอย่างอบอุ่น
เหยาฉีมองไปที่เธอ ค่อยๆพูดว่า “เธอไม่ใช่ว่าต้องการจะไปดูหนังกับฮั่วจิ้นซีเหรอ? ส่งฉันแล้ว ฉันจะให้เธอไป”
มู่เฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากเมื่อได้ยิน
แม้หนังเรื่องนี้จะอยากดู แต่เหมือนว่าเรื่องจะไม่เล็ก
สี่สิบนาทีต่อมา มู่เฉี่ยนจอดรถที่หน้าประตูหอพัก ซึ่งดูทรุดโทรมมาก
เหยาฉีผลักประตูลงจากรถออกไปทันทีเดินเข้าไปในหอพัก มู่เฉี่ยนไม่รีบร้อน แต่หันหน้าไปหาฮั่วฉีหราน “หลังจากที่เจออะไร ได้ยินอะไรล้วนอย่ากลัวมัน”
ฮั่วฉีหรานมองไปที่เธอเงียบ ๆ พยักหน้า
ประมาณสิบนาทีต่อมา เหยาฉีก็ปรากฏตัวที่ประตูหอพักอีกครั้ง คราวนี้เขากำลังกระชากผู้หญิงที่สวมหน้ากาก ในมือกำลังถือกระเป๋าอยู่
“ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่” เมื่อเห็นมู่เฉี่ยน เหยาฉีก็ขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็จำคำมั่นสัญญาของเขาได้ “เธอไม่ต้องตามฉันมาแล้ว หลังจากกลับไปฉันจะส่งหนังไปให้เธอ”
มู่เฉี่ยนพิงกระจกรถมองดูท่าทีของเขา แล้วค่อยๆหัวเราะออกมา “เธออยากหาที่อยู่ใหม่ใช่ไหม? ทำไมเธอไม่ขอความช่วยเหลือจากฉันละ? ฉันจะเก็บความลับไว้อย่างปลอดภัย มันสบายกว่าหอพักนี่เยอะ”
เหยาฉีถึงกับผงะ ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขากอดแขนเขาแน่น ก้มหน้าเงียบ ๆ
“ภรรยาของคุณดูเหมือนสุขภาพไม่ค่อยดี” มู่เฉี่ยนพูด “สภาพแวดล้อมที่สะดวกสบายมันมีความสำคัญมากสำหรับเธอ”
เหยาฉีมองไปที่มู่เฉี่ยนอย่างเย็นชา “ทำไมฉันต้องเชื่อเธอ?”
“นอกจากที่เธอยังอยากจะไว้ใจคนอื่น เมื่อกี้ก็ไม่ต้องขึ้นรถของฉันแล้ว ไม่ใช่เหรอ?” มู่เฉียนเหลือบมองไปที่ถนน “นอกจากว่าตอนเย็นเป็นเร่งด่วน เรียกแท็กซี่อาจจะใช้เวลานาน คุณภรรยา……ยังจะยืนไหวไหม”
เหยาฉีเหลือบมองผู้คนรอบตัวเขา หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง กัดฟันพูด ช่วยพาภรรยาของเขาขึ้นรถของมู่เฉียน
....
มู่เฉี่ยนโทรมาถามเยี่ยซีเรื่องบ้าน เยี่ยซีมีห้องที่ว่างอยู่สองสามที่ให้เธอเลือก พลางมู่เฉี่ยนถอนใจถึงใครบางคน พลางก็เลือกหลังที่อยู่ไม่ไกลจากตัวเมือง
เมื่อได้ยินทางเลือกของมู่เฉี่ยน เหยาฉีก็จับมือภรรยาของเขาอย่างสบายใจ
สถานที่ที่เจริญจะถูกเปิดเผยได้ง่าย แต่ก็ป้องกันตัวเองได้ง่ายกว่าเช่นกัน
เหยาฉีมองมู่เฉี่ยนจากด้านหลัง โดยตระหนักว่าเขาดูเหมือนจะดูถูกผู้หญิงคนนี้มาตั้งแต่แรก
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ภรรยาของเหยาฉีก็ย้ายเข้าไปอยู่ในอพาร์ตเมนต์ระดับไฮเอนด์ใจกลางเมือง
ขณะที่เหยาฉีกำลังดูแลภรรยาของเขาอยู่ในห้องนอน มู่เฉี่ยนก็สั่งอาหารเย็นกลับบ้านเพื่อไม่ให้มีปัญหากับฮั่วฉีหราน
มู่เฉี่ยนกำลังทานอาหารอยู่กับฮั่วฉีหราน เหยาฉีที่เดินออกจากห้องนอน ก็เหลือบมองไปที่มู่เฉี่ยน มู่เฉี่ยนวางตะเกียบลงทันที เดินไปอย่างมีสติ
เหยาฉียืนกอดอกพิงกำแพง มองไปที่มู่เฉี่ยน “พูดมาเถอะ ทำไมเธอถึงอยากช่วยฉัน?”
“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่อยากยอมรับ แต่....” มู่เฉี่ยนยักไหล่ “ฉันคิดว่าฉันอยากจะมีส่วนร่วมกับเธอ
เหยาฉีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “เธอพูดถึงฮั่วจิ้นซี?”
“ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น?” มู่เฉี่ยนถอนหายใจ “ไม่ว่าคนอย่างคุณฮั่วจะโหดเหี้ยมแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถทำลายฉันได้?”
เหยาฉีฟังแล้ว จ้องไปที่มู่เฉี่ยนอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
วิวาห์ 365วัน
