วิวาห์ 365วัน
บทที่43 แม่แท้ ๆ ของเขาคือใครกันเหรอคะ?
หลังจากที่ปู่ฮั่วได้ฟังคำอธิบายของมู่เฉี่ยนแล้วนั้น เขาก็มองหน้าเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ตอนนี้เธอก็โตเป็นสาวแล้ว ไม่ใช่เด็กหญิงตัวน้อยเหมือนอย่างเมื่อก่อน รูปร่างหน้าตาเปลี่ยนไป นิสัยใจคอก็เปลี่ยนไป คนแก่อย่างฉันน่ะ แยกไม่ออกแล้วว่าที่เธอพูดออกมามันจะจริงหรือไม่จริง!”
ปู่ฮั่วพูดจบ สีหน้าของเขาก็เศร้าลงทันที
“คุณปู่คะ!” มู่เฉี่ยนเห็นดังนั้นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าเขาน้อยใจ เธอขยับเข้าไปนั่งข้าง ๆ เขา ก่อนจะพูดต่อว่า “ถึงหนูจะโกหกคนอื่น แต่หนูก็ไม่มีวันโกหกคุณปู่หรอกนะคะ!”
ปู่ฮั่วได้ยินดังนั้น ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับมาว่า “เธอได้เจอกับฉีหรานแล้วใช่มั้ย?”
มู่เฉี่ยนไม่เข้าใจว่าทำไม จู่ ๆ ปู่ฮั่วถึงพูดถึงฮั่วฉีหรานขึ้นมา เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าตอบรับ “เคยเจอแล้วค่ะ ลูกชายของฮั่วจิ้นซี ดูดีมากเลยนะคะ แต่ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็ยอมรับฉีหรานได้ใช่มั้ย?”
มู่เฉี่ยนสะดุ้งเมื่อได้ยินปู่ฮั่วถามแบบนั้น
“คุณปู่!” เธอรีบแก้ต่างทันที “หนูกับฮั่วจิ้นซีเราไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ ค่ะ แล้วหนูต้องรับได้ที่เขามีลูกชายไปทำไมกันล่ะคะ?”
“ไม่ได้เป็นอะไรกันเหรอ?” ปู่ฮั่วหรี่ตา ก่อนจะพูดต่อ “แต่เมื่อก่อนเธอชอบเขาหนิ”
มู่เฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะกุมขมับด้วยความจนปัญญา “ไอ้หยา คุณปู่ยังสนเรื่องราวในอดีตอยู่อีกเหรอคะเนี่ย! ตอนนั้นหนูยังเด็กนี่นา แต่ตอนนี้หนูโตแล้วนะคะ!”
“โตแล้ว ก็แสดงว่าไม่ได้ชอบเขาแล้วงั้นเหรอ?” ปู่ฮั่วถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ
มู่เฉี่ยนเองก็ตอบอย่างตรงไปตรงมา “ใช่ค่ะ ไม่ได้ชอบแล้ว ไม่ได้ชอบตั้งนานแล้วด้วยค่ะ”
เมื่อปู่ฮั่วได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาทันที
มู่เฉี่ยนรีบไปกอดแขนปู่ฮั่ว แล้วถามเขาว่า “คุณปู่ ถอนหายใจทำไมล่ะคะ? หรือคุณปู่อยากจะให้หนูเป็นแม่เลี้ยงของฉีหรานมากขนาดนั้นเลย?”
“ใช่” ปู่ฮั่วตอบพลางมองหน้าเธอ “ฉันอยากให้เป็นเธอนี่แหละ”
“คุณปู่ไม่เจอหนูมาตั้งหลายปี รู้มั้ยคะว่าหนูกลายเป็นคนแบบไหนไปแล้ว?” มู่เฉี่ยนพูดพลางมองหน้าปู่ฮั่ว “ถ้าหนูไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี คุณปู่จะยังอยากให้หนูเข้าไปทำหน้าที่นั้นอีกมั้ยคะ?”
“เพราะเธอเป็นแบบนี้ไงล่ะ ฉันถึงอยากให้เธอทำหน้าที่นั้น” ปู่ฮั่วพูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ฉันแค่อยากเห็นเธอแต่งงานกับจิ้นซี”
มู่เฉี่ยนพูดเสียงแข็งใส่ปู่ฮั่ว “ที่แท้คุณปู่ก็เลี้ยงหนูเพื่อให้เติบโตมาเป็นหลานสะไภ้หรอกเหรอเนี่ย!”
“งั้นเธอจะเป็นให้ฉันได้มั้ยล่ะ?”
มู่เฉี่ยนหัวเราะออกมาก่อนจะตอบกลับไปว่า “หนูบอกแล้วไงล่ะคะ ว่าหนูไม่ได้ชอบหลานชายคุณปู่แล้ว อีกอย่าง ตอนนี้หนูก็กำลังไปได้สวยกับคนปัจจุบันแล้วด้วยค่ะ......”
ปู่ฮั่วไม่ได้ถามว่าคนปัจจุบันของเธอนั้นคือใคร เขาเพียงแต่นั่งเชิดคาง ท่าทางเหมือนงอน และไม่พูดอะไรออกมาอีก
มู่เฉี่ยนเลยพูดต่อไปว่า “ในเมืองถงยังมีผู้หญิงดี ๆ อีกตั้งมากมาย มีผู้หญิงอีกหลายคนที่เหมาะสมจะเป็นแม่เลี้ยงของฉีหราน มากกว่าหนูอีกนะคะ”
“มันก็พอมีอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เห็นว่าจะถูกใจซักที” ปู่ฮั่วหันหน้ามาตอบ
มู่เฉี่ยนฟังแล้วก็นิ่งไปสักพัก ถึงคิดได้ว่าที่ปู่ฮั่วพูดนั้นหมายถึงฮั่วจิ้นซี “ถ้าหลานชายคุณปู่ไม่ถูกใจหญิงสาวที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมพวกนั้น เขาก็คงไม่มีวันชายตามองหนูหรอกค่ะ คุณปู่ไม่ต้องทอดสะพานแทนเขาเลยนะคะ!”
ในขณะที่พูดอยู่นั้น มู่เฉี่ยนก็นึกอะไรขึ้นได้ แล้วรีบถามปู่ฮั่วทันที “คุณปู่ ทำไมถึงจะต้องหาแม่เลี้ยงให้ฉีหรานด้วยล่ะคะ? แม่แท้ ๆ ของเขาคือใครกันเหรอคะ?”
ปู่ฮั่วเหลือบมองมู่เฉี่ยน ก่อนจะพูดต่อว่า “เธอถามฉัน แล้วฉันจะไปถามใครล่ะ?”
“นี่คุณปู่ก็ไม่รู้เหรอคะเนี่ย?” มู่เฉี่ยนเริ่มรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาเล็กน้อย “ฮั่วจิ้นซีปิดบังเรื่องแบบนี้กับคุณปู่ได้ยังไงกัน?”
“เขาไม่มีทางปิดบังอะไรฉันแน่นอน....” ปู่ฮั่วพูดจบก็ถอนหายใจออกมา
มู่เฉี่ยนรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย แต่แล้วเธอก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ หรือว่า...ฮัวจิ้นซีเองก็ไม่รู้ว่าแม่ของลูกคือใคร? เป็นไปได้ยังไงกัน?
“งั้นเด็กคนนี้มาจากไหนกันล่ะคะ?” มู่เฉี่ยนยังคงถามต่อด้วยความสงสัย “หรือมีคนจงใจเอาเด็กคนนี้มาทิ้งให้เขารับผิดชอบ?”
วิวาห์ 365วัน
