วิวาห์หวามสวาท ซีรีส์ชุด วิวาห์อ้อนรักลำดับที่๑

โกลเดนกรีนกรุ๊ปเป็นตึกสูง ออกแบบด้วยสถาปัตยกรรมเฉพาะ มีเอกลักษณ์และความโดดเด่นจนกลายเป็นแลนด์มาร์กของเมืองคลีฟแลนด์

แฟรงค์ซึ่งยืนรอที่หน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ด้านล่างอยู่ก่อนแล้วโค้งศีรษะให้อย่างนอบน้อมเมื่อเห็นเจ้านายเดินเคียงข้างเข้ามากับสาวน้อยคนหนึ่ง

แฟรงค์แปลกใจไม่น้อยตอนที่ได้รับโทรศัพท์จากเจ้านายว่าช่วงบ่ายวันนี้จะพาคู่หมั้นมาที่บริษัท เขาคาดเดาไปต่างๆ นานาว่าคู่หมั้นของเจ้านายจะมีหน้าตาและบุคลิกเป็นอย่างไร ถึงแม้จะรู้ใจเจ้านายไปเสียทุกเรื่อง แต่เรื่องสเป็กผู้หญิงเป็นเรื่องที่เขาคาดเดาไม่เคยออกจริงๆ ดังนั้นพอได้เห็นคู่หมั้นของเจ้านายเข้าจริงๆ ก็อดมองอย่างพินิจพิเคราะห์ระคนชื่นชมไม่ได้

“ขอโทษทีนะแฟรงค์ที่มาสาย”

“ไม่เป็นไรครับ เมื่อวานเจ้านายดูถ่ายทอดการแข่งซูเปอร์โบว์ลหรือเปล่าครับ”

เลขาฯ คู่ใจถามตามที่ตัวเองคาดการณ์เอาไว้ เพราะเจ้านายของเขาโปรดปรานกีฬาชนิดนี้มาก ล่าสุดก็เพิ่งเข้าไปเป็นเจ้าของสโมสรอเมริกันฟุตบอลชื่อดังในนิวยอร์ก และเมื่อวานนี้ทีมดังกล่าวมีการแข่งขันกับทีมจากวอชิงตัน โดยมีการถ่ายทอดสดไปทั่วโลกในหลายๆ เครือข่าย

“เปล่า พอดีผมติดธุระอย่างอื่นอยู่ แล้วผลเป็นยังไงบ้าง”

“ทีมเราชนะครับ และผมเพิ่งได้รับรายงานจากฟ็อกซ์เน็ตเวิร์กว่าเรตติ้งผู้ชมครั้งนี้สูงสุดเป็นประวัติการณ์ครับเจ้านาย”

อเมริกันฟุตบอลเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในอเมริกา และการถ่ายทอดสดการแข่งขันเอ็นเอฟแอลแชมเปี้ยนชิพ หรือซูเปอร์โบว์ล ซึ่งแต่ละครั้งทำรายได้ให้กับทีมและแม่ข่ายที่ได้รับลิขสิทธิ์ให้ถ่ายทอดสดอย่างมหาศาล ดังนั้นแฟรงค์จึงไม่จำเป็นต้องกดเครื่องคิดเลขรายได้เพื่อรายงานเจ้านายให้ยุ่งยาก เพราะแค่เรตติ้งที่สูงสุดเป็นประวัติการณ์ก็การันตีได้แล้ว

“ขอบใจมากแฟรงค์ นับเป็นข่าวดีข่าวที่สองของวันสำหรับผมเลย”

“แล้วข่าวดีแรกของเจ้านายคืออะไรครับ”

เขาไม่ตอบแต่หันไปมองคนข้างๆ ด้วยประกายตาบางอย่าง และแค่นั้นก็ทำให้เลขาฯ คู่ใจเดาอะไรต่อมิอะไรได้เองโดยไม่ต้องสาธยายให้เสียเวลา

“นี่รดาดาวคู่หมั้นของผมเองนะแฟรงค์”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับมิส” แฟรงค์ยื่นมือไปให้รดาดาวจับพร้อมกับโค้งศีรษะน้อยๆ

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะแฟรงค์” รดาดาวกล่าวทักทายตอบสั้นๆ และยิ้มให้อย่างมีไมตรีจิตอันดี

“มิสน่ารักและเหมาะสมกับเจ้านายมากครับ”

“ขอบคุณค่ะ มีอะไรก็แนะนำฉันได้เลยนะคะ”

“แล้วช่วงเช้ามีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าแฟรงค์” เอเดนถามหลังจากที่ปล่อยให้รดาดาวกับแฟรงค์สนทนากันสั้นๆ

“ไม่มีครับ แต่มีคุณแคทรีนโทร.มาจากเยอรมันเพื่อแสดงความยินดีกับเจ้านายเรื่องเรตติ้งซูเปอร์โบว์ล เธอบอกว่าติดต่อเจ้านายไม่ได้น่ะครับ”

“อืม...ผมปิดมือถือน่ะ เอาไว้ผมจะโทร.กลับก็แล้วกัน”

“ครับ ถ้าอย่างนั้นเชิญเจ้านายกับมิสเลยครับ”

แฟรงค์ผายมือไปที่ลิฟต์ เมื่อลิฟต์เปิดประตูออก เขาก็ก้าวเข้าไปก่อน และจัดการกดตัวเลขชั้นสามสิบซึ่งเป็นชั้นที่เอเดนทำงานอยู่ให้เสร็จสรรพ จนกระทั่งลิฟต์ตัวนั้นเลื่อนขึ้นไปถึงจุดหมาย เขาก็ผายมือให้เจ้านายกับคู่หมั้นสาวเดินนำออกไปก่อน

เอเดนพารดาดาวเข้าไปในห้องทำงาน ซึ่งตกแต่งอย่างหรูหราสมฐานะประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ของอเมริกา ไม่ถึงนาทีก็มีพนักงานสาวเอากาแฟและน้ำส้มเข้ามาให้ ก่อนจะรีบกลับออกไปอย่างรู้หน้าที่ ปล่อยให้เจ้านายกับคู่หมั้นสาวอยู่กันตามลำพัง

ร่างบางเดินไปทรุดตัวนั่งลงที่โซฟารับแขกกลางห้อง ส่วนเอเดนอ้อมไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง เปิดคอมพิวเตอร์และแฟ้มเอกสารรออนุมัติ จากนั้นก็ก้มอ่านอย่างตั้งใจ โดยมีรดาดาวนั่งมองเงียบๆ พลางอดแปลกใจไม่ได้ เธอคิดว่าสิ่งแรกที่เขาจะทำคือโทร.หาแคทรีนเสียอีก หรือเป็นเพราะว่ามีเธออยู่ด้วยเขาเลยไม่สะดวกโทร. แต่เท่าที่รู้จักผู้ชายคนนี้ เขามักจะทำอะไรตามใจตัวเองเสมอและไม่คิดจะสนใจใครอยู่แล้ว

“มองแบบนั้น มีอะไรอยากจะถามหรือเปล่า”

เอเดนถามทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นจากเอกสารด้วยซ้ำ สาวน้อยได้แต่หน้าเหวอ เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอนั่งมอง ก็เห็นๆ อยู่ว่าสายตาของเขาจดจ่ออยู่กับเอกสารที่โต๊ะ

“นิ่มแค่สงสัยว่าคุณไม่โทร.หาคุณแคทรีนเหรอคะ” แม้จะรู้สึกเสียหน้าที่ถูกเขาจับได้ว่าแอบมองอยู่ หากรดาดาวก็ยังเอ่ยถามตรงๆ ในสิ่งที่ตัวเองสงสัย

“เอาไว้ค่อยโทร.ก็ได้ไม่ใช่เรื่องด่วนอะไรหรอก”

“เธออาจจะกำลังรออยู่ก็ได้นะคะ”

“เสียงแข็งๆ กำลังหึงหรือคิดอะไรไม่เข้าท่าอยู่ใช่ไหม” เอเดนถามพลางเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่นั่งอยู่บนโซฟา

“เปล่านี่คะนิ่มไม่ได้คิดอะไร”

คนบอกว่าไม่คิดอะไร กลับเมินหน้าไปทางอื่นเพื่อหนีสายตาที่มองมาอย่างจับพิรุธ

“ผมกับแคทรีนเป็นคู่ค้ากัน บริษัทของพ่อเธอเป็นตัวแทนจำหน่ายเครื่องมือแพทย์รายใหญ่ให้กับบริษัทของเราในยุโรป”

“นอกจากคู่ค้าแล้วยังเป็นคู่ขากันด้วยใช่ไหมคะ”

“อันนั้นไม่เถียง มันก็แค่เซ็กซ์น่ะนิ่ม”

เอเดนตอบแค่นั้น แล้วจึงก้มหน้าทำงานต่อเหมือนไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร รดาดาวได้แต่นั่งเงียบๆ เพราะไม่อยากรบกวนเขาอีก ทว่าความคิดยังคงวุ่นวายอยู่กับเรื่องของเขาอยู่ดี สาวน้อยรู้ดีว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ยากเกินไปสำหรับผู้ชายอย่างเอเดนแม้แต่เรื่องผู้หญิง เธอไม่รู้ว่าหลังจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับแคทรีนจะเป็นไปในทิศทางใด แต่ในฐานะที่เป็นผู้หญิงไทย เติบโตมาจากครอบครัวที่อบอุ่น พ่อแม่รักและซื่อสัตย์ต่อกันมาโดยตลอด เธอก็อยากให้ชีวิตการแต่งงานของตัวเองราบรื่นและมีความสุขแบบนั้นบ้าง

“นิ่ม”

เสียงที่เรียกขึ้นฉุดรดาดาวให้หลุดจากภวังค์ความคิดของตัวเอง รีบหันไปมองคนเรียกแล้วขานรับ

“คะ”

“ผมอยากดื่มกาแฟนิ่มเอามาให้หน่อยสิ” เอเดนบอกไม่เชิงว่าสั่งแต่มีการออดอ้อนปนอยู่ด้วย

“ได้ค่ะ”

ร่างบางลุกขึ้นหยิบเอาแก้วกาแฟบนโต๊ะหน้าโซฟารับแขก แล้วเดินเอาไปให้เขาที่โต๊ะทำงานซึ่งด้านหน้ามีคอมพิวเตอร์วางขวางอยู่เธอจึงต้องอ้อมไปด้านที่เขานั่งและวางแก้วกาแฟลงอย่างนุ่มนวล

“ได้แล้วค่ะ”

สาวน้อยวางเสร็จก็เตรียมจะกลับไปนั่งที่โซฟาเช่นเดิม แต่แค่หมุนตัวข้อมือเล็กก็ถูกฉุดเอาไว้

“เดี๋ยวก่อนสิ”

“คุณอยากได้อะไรอีกคะ” คิ้วเรียวสวยมุ่นเข้าหากันในขณะเอ่ยถาม

“นั่งก่อน ผมอยากให้นิ่มป้อนกาแฟ”

รดาดาวมองหาเก้าอี้แต่ไม่เห็น “ดื่มเองไม่ได้เหรอคะ นิ่มไม่มีที่นั่ง”

“นั่งบนนี้ก็ได้ เก้าอี้ตัวนี้แข็งแรงนั่งสองคนได้สบายๆ”

สาวน้อยมองเก้าอี้ตัวที่เขานั่งแล้วค้อนนิดๆ เก้าอี้ตัวนั้นเป็นเก้าอี้หนังสีดำตัวใหญ่ เป็นแบบไม่มีที่พักแขนด้านข้าง แค่มองผิวเผินก็รู้ว่าโครงสร้างของมันแข็งแรงมาก แต่เธอก็ยังลังเลที่จะนั่งตามที่เขาบอก