วิวาห์หวามสวาท ซีรีส์ชุด วิวาห์อ้อนรักลำดับที่๑

“แน่ใจเหรอเดฟ คนเยอะแยะนะ”

ศีรษะเล็กจิ๋วพยักหงึกๆ “แน่ใจฮะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็กินไอศกรีมกันต่อเถอะจ้ะ”

สาวน้อยนั่งกินไอศกรีมสลับกับมองหน้าร้านเป็นระยะด้วยหวังว่าจะเห็นดีแลนด์กลับมา ทว่าเวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่าก็ยังไม่มีวี่แวว สาวน้อยเริ่มกระสับกระส่ายก่อนจะตัดสินใจออกไปตามน้องชายอีกคนในที่สุด

“ทำไมดีแลนด์ไม่มาเสียทีนะ เดี๋ยวเช็กบิลแล้วเราออกไปตามดีแลนด์กันดีกว่านะเดฟ”

“ฮะพี่นิ่ม” เดฟเองก็พยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย เพราะเริ่มเป็นห่วงน้องชายฝาแฝดแล้วเช่นกัน

รดาดาวรีบจ่ายเงินแล้วพาเดฟออกจากร้านไปตามหาดีแลนด์ที่ห้องน้ำชายของชั้นสอง ปรากฏว่าไม่พบดีแลนด์แต่อย่างใด หัวใจของเธอร้อนรุ่มราวกับมีใครเอาไฟมาสุมใส่ มือเล็กจูงมือเดฟเอาไว้แต่ใบหน้ากลับซีดเผือด ยืนหันรีหันขวางอย่างตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อ และในขณะที่เธอยังคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไร ใครคนหนึ่งก็เดินเข้ามาไถ่ถามคล้ายหวังดีและมีน้ำใจ

“สวัสดีครับดูเหมือนว่าคุณกำลังต้องการความช่วยเหลือ”

“เอ่อ...คุณ” รดาดาวออกงงๆ ปนไม่ไว้ใจเล็กน้อย

“ผมแมทธิวครับเป็นเพื่อนของเอเดน เมื่อคืนผมเจอคุณในงานแต่ไม่ได้เข้าไปแนะนำตัว” แมทธิวแนะนำตัวเองเมื่อสาวน้อยมองมาเหมือนหวาดระแวง

หลังจากที่เขาแนะนำตัว รดาดาวจึงค่อยคลายใจ และมองสำรวจเขาอย่างเป็นอัตโนมัติ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเป็นผู้ชายรูปร่างสูงสง่า ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย เครื่องหน้าทุกชิ้นประกอบกันอย่างชวนมอง นัยน์ตาสีเทอร์ควอยซ์นั้นบ่งบอกว่าเป็นคนใจเย็น ไม่เหมือนเอเดนที่ดวงตาฉายชัดว่าเลือดร้อนและเอาแต่ใจ หากสิ่งหนึ่งที่ทั้งสองคนเหมือนกันก็คือในดวงตาของทั้งคู่จะมีแววเฉียบขาดแฝงอยู่

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฉันชื่อรดาดาวค่ะ คุณจะเรียกว่านิ่มก็ได้ค่ะ”

“ดูเหมือนว่านิ่มกำลังต้องการความช่วยเหลือ”

“ค่ะ พอดีน้องชายของนิ่มอีกคนมาเข้าห้องน้ำแล้วหายตัวไปน่ะค่ะ” สาวน้อยบอกเขาไปตามความจริง เมื่อสัญชาตญาณบอกว่าผู้ชายตรงหน้าน่าจะไว้ใจได้

“นานหรือยังครับ”

“ครึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมพาไปพบผู้จัดการห้างดีกว่า เขาน่าจะช่วยได้”

“ขอบคุณค่ะ”

แมทธิวเดินนำหน้าไปสอบถามฝ่ายประชาสัมพันธ์ พร้อมกับแจ้งความประสงค์ของตัวเองว่าต้องการพบผู้จัดการของห้างสรรพสินค้า ประชาสัมพันธ์สาวประสานงานให้อย่างง่ายดายเพราะจำได้ว่าบุรุษผู้นี้คือ ‘แมทธิว ไครซ์ตัน’ มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผู้ทรงอิทธิพลติดอันดับหนึ่งในสิบของอเมริกาซึ่งเป็นที่คลั่งไคล้ของสาวๆ ไม่แพ้ ‘เอเดน แทลลีย์’

จากนั้นไม่ถึงหนึ่งนาทีเขาก็พารดาดาวกับเดฟขึ้นลิฟต์ตรงดิ่งไปยังห้องของผู้จัดการซึ่งอยู่ชั้นห้าตามที่ประชาสัมพันธ์สาวบอก และพอเข้าไปก็พบว่าผู้จัดการไม่ได้อยู่คนเดียวแต่มีเจ้าของห้างสรรพสินค้าอยู่ด้วย

“นิ่ม” วิคเตอร์ทักรดาดาวด้วยความดีใจ โดยที่แมทธิวไม่ต้องเอ่ยปากแต่อย่างใด

“ดีใจจังค่ะที่ได้เจอคุณ”

“นิ่มมีอะไรหรือเปล่าครับ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย” วิคเตอร์รีบถามเมื่อเห็นหน้าของรดาดาวซีดเผือด

“น้องชายนิ่มหายตอนไปเข้าห้องน้ำค่ะ ช่วยตามให้นิ่มได้ไหมคะวิคเตอร์”

“ได้สิครับ เดี๋ยวผมจะให้คนของผมตรวจสอบกล้องวงจรปิดและดักที่ทางออกให้ทุกทาง ว่าแต่น้องชายนิ่มหน้าตารูปร่างเป็นยังไงครับ”

“น้องชายของนิ่มหน้าตาแบบนี้เปี๊ยบค่ะ” รดาดาวหันมาทางเดฟ

“ชื่อดีแลนด์เป็นฝาแฝดกับเดฟค่ะ”

“โอเคถ้าอย่างนั้นน่าจะหาง่ายขึ้น”

วิคเตอร์หันไปสั่งคนของตัวเองให้ตรวจสอบดูกล้องวงจรปิดทุกตัว ทุกชั้นเพื่อค้นหาดีแลนด์ ท่ามกลางความว้าวุ่นใจของรดาดาวที่กลัวว่าจะหาน้องชายไม่เจอ เธอได้แต่อธิษฐานขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยคุ้มครองดีแลนด์และขอให้หาดีแลนด์พบโดยเร็วที่สุด เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีหน้ากลับไปบอกอาสาวและอาเขยเป็นแน่ ซึ่งดูเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างรดาดาว เมื่อกล้องวงจรปิดตัวหนึ่งจับภาพได้ว่า ตอนนี้ดีแลนด์กำลังยืนมองซ้ายมองขวาอยู่หน้าร้านไอศกรีมนั่นเอง

“นั่นไงคะดีแลนด์!” เสียงหวานอุทานอย่างดีใจและชี้ภาพของน้องชายในกล้องวงจรปิด

“เดี๋ยวผมจะโทร.บอกพนักงานให้ดูดีแลนด์ไว้ก่อนนะครับ”

“ขอบคุณมากนะคะวิคเตอร์ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ” รดาดาวบอกเสียงสั่นๆ

วิคเตอร์โทร.บอกคนของเขาให้ดูดีแลนด์ไว้เพราะกลัวเด็กชายจะเดินไปที่อื่นอีก จากนั้นทั้งหมดก็รีบลงไปที่ร้านไอศกรีมชั้นสองทันที เมื่อลงไปถึงรดาดาวก็เดินแกมวิ่งโผเข้าไปกอดดีแลนด์ด้วยความดีใจ และดีแลนด์ก็กอดรดาดาวแน่นอย่างดีใจเช่นกัน

“พี่นิ่มไปไหนมาฮะ ผมนึกว่าพี่นิ่มกับเดฟทิ้งผมแล้วซะอีก กลับมาไม่เห็นใครเลย” เจ้าลิงน้อยแสนซนพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสาร และมีอาการตื่นๆ เหมือนเด็กเสียขวัญ

ได้ยินเช่นนั้นก็ทำรดาดาวก็ถึงกับน้ำตาคลอ มือบางยกขึ้นโอบประคองสองแก้มเล็กๆ ของน้องชาย แล้วก้มลงหอมซ้ายหอมขวา ก่อนจะกอดร่างจิ๋วนั้นไว้อีกครั้ง

“โธ่...พี่จะทิ้งดีแลนด์ได้ยังไง พี่นึกว่าดีแลนด์หลงก็เลยออกไปตาม”

“พอดีห้องน้ำชั้นสองปิดทำความสะอาดน่ะฮะ ผมก็เลยขึ้นไปที่ชั้นห้า เพราะคิดว่าชั้นสามชั้นสี่ก็อาจจะปิดไล่เลี่ยกัน แล้วพอกลับออกมาที่เวทีลานน้ำพุก็มีการแสดงกายกรรมจากประเทศจีน ผมเห็นคนดูเยอะก็เลยแวะดูน่ะฮะ กลับมาที่ร้านไอศกรีมอีกทีก็ไม่เห็นพี่นิ่มกับเดฟแล้วฮะ”

“พี่ขอโทษที่พี่ใจร้อน พี่น่าจะรอดีแลนด์อยู่ที่ร้านก่อน”

“ผมบอกแล้วว่าหมอนี่มันไม่หลงหรอก” เดฟหันไปบอกรดาดาว แม้ว่าจะดีใจที่เห็นน้องชายฝาแฝดกลับมาอย่างปลอดภัยแต่เขาก็ยังวางมาดนิ่งเหมือนหุ่นยนต์เช่นเดิม

“พี่ขอโทษจ้ะเดฟ ที่ไม่เชื่อเดฟ” เธอหันไปหาน้องชายอีกคนและดึงทั้งคู่เข้ามากอด ท่ามกลางรอยยิ้มของวิคเตอร์และแมทธิวที่ยืนมองอยู่ข้างๆ

“ดีใจด้วยนะนิ่มที่หนุ่มน้อยคนนี้ปลอดภัยดี” วิคเตอร์เอ่ยขึ้น

“นิ่มต้องขอบคุณคุณมากนะคะวิคเตอร์สำหรับความช่วยเหลือ” สาวน้อยกล่าวขอบคุณอีกครั้ง

“ไม่เป็นไรครับผมยินดีมาก ยังไงผมขอตัวก่อน พอดีมีประชุมด่วน เดี๋ยวผมโทร.หานะครับ”

“ค่ะ” รดาดาวได้แต่พยักหน้าไม่กล้าบอกเขาเรื่องที่ตัวเองเปลี่ยนเบอร์

“แล้วเจอกัน” วิคเตอร์โค้งศีรษะนิดหนึ่ง ก่อนจะหันไปโค้งศีรษะให้แมทธิวแล้วกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

“ขอบคุณคุณมากเช่นกันนะคะคุณแมทธิว ถ้าไม่ได้คุณไม่รู้ว่าป่านนี้นิ่มจะหาดีแลนด์เจอหรือยัง” สาวน้อยหันมาขอบคุณผู้ชายอีกคนที่ช่วยเหลือตั้งแต่ต้น

“ผมไม่ได้ช่วยอะไรมากเลยนะครับ” แมทธิวยักไหล่และยิ้มเก๋ๆ ตามแบบฉบับของเขา

“แค่นี้นิ่มก็ซาบซึ้งจนไม่รู้จะตอบแทนยังไงแล้วค่ะ”

“เอางี้นะ เพื่อให้คุ้มค่ากับคำขอบคุณที่แสนน่ารักของคุณ ผมขออาสาไปส่งที่บ้านก็แล้วกัน” แมทธิวเสนอตัวอย่างสุภาพบุรุษและอยากใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกับว่าที่เจ้าสาวของเพื่อนให้มากขึ้น