วิวาห์หวามสวาท ซีรีส์ชุด วิวาห์อ้อนรักลำดับที่๑

“คุณเป็นใครฮะ คิดจะจีบพี่สาวผมหรือเปล่า ถึงได้ขอไปส่งที่บ้าน” ดีแลนด์วางมาดเป็นองครักษ์พิทักษ์เจ้าหญิงทันที และมองอีกฝ่ายแบบไม่ไว้วางใจอย่างเปิดเผย

แมทธิวยิ้มกว้างๆ เป็นเชิงไม่ถือสา “แล้วถ้าพี่จะจีบล่ะ”

“ไม่ได้ฮะ!” ร่างจิ๋วรีบพองตัวเหมือนอึ่งอ่างระแวงภัย “แม่บอกว่าห้ามให้ใครจีบพี่นิ่มเด็ดขาด”

“แล้วแบบนี้พี่สาวของเราจะมีแฟนได้ยังไง”

“ไม่เป็นไร ผมดูแลพี่สาวผมได้ฮะ”

“โอเค เอาเป็นว่าพี่ยังไม่จีบก็ได้ แต่ขอเป็นเพื่อนไปก่อน แบบนี้จะให้พี่ไปส่งได้ไหม” แมทธิวยื่นข้อเสนอกับดีแลนด์อย่างอารมณ์ดีแกมขบขัน เขาไม่ค่อยได้คลุกคลีกับเด็ก อีกอย่างก็ค่อนข้างรำคาญเสียงของเด็กๆ แต่กับเด็กคนนี้เขากลับนึกสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำด้วย

“ผมต้องถามพี่นิ่มก่อน” ดีแลนด์ยังไม่ตัดสินใจแต่หันไปถามรดาดาว “พี่นิ่มว่าไงฮะ”

“ให้ผมไปส่งนะครับ เอ่อ...หรือคุณกลัวเอเดนมันจะว่า” แมทธิวรีบดักคออย่างชาญฉลาด เพราะรู้ดีว่าถ้าพูดแบบนั้นรดาดาวจะต้องยอมให้เขาไปส่งแน่ๆ

“เขาคงไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ เขาไม่ได้สนใจอะไรนิ่มอยู่แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นอันว่าตกลงนะ” เจ้าของดวงตาสีเทอร์ควอยซ์ที่แสนจะฉลาดเป็นกรดไม่แพ้ใครรีบด่วนสรุปและตัดทางปฏิเสธของรดาดาว ทำให้สาวน้อยต้องพยักหน้าตกลงไปโดยปริยาย

บนห้องทำงานสุดหรูของตึกสูงระฟ้าในเมืองคลีฟแลนด์ ร่างสูงสง่าในชุดสูทสีเทาของผู้บริหารสูงสุดและเจ้าของอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่แห่งนี้ กำลังใช้สมาธิจดจ่ออยู่กับการพิจารณาสเป็กของวัตถุดิบสำหรับใช้ผลิตไบโอดีเซลจากซัพพลายเออร์ รายใหม่ที่ฝ่ายจัดซื้อได้ทำการคัดเลือกเข้ามาขออนุมัติเพื่อรองรับการขยายฐานการผลิตไปยังยุโรปนอกเหนือจากซัพพลายเออร์รายเดิม ความจริงหากเป็นซัพพลายเออร์รายย่อยอื่นๆ เขาก็ไม่จำเป็นต้องดูด้วยตัวเอง แต่การขยายตลาดครั้งนี้ใช้เม็ดเงินค่อนข้างมหาศาลจึงต้องพิจารณาให้รอบคอบในทุกๆ รายละเอียด

กริ๊ง...ง

เสียงโทรศัพท์มือถือซึ่งวางอยู่บนโต๊ะทำงานดังขึ้น ทำให้เอเดนต้องละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ แล้วจับโทรศัพท์ขึ้นมากดรับเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของเพื่อนสนิทโทร.เข้ามา

“ไงแมท มีอะไร นายไม่ทำงานทำการหรือไงวะ”

“ฉันไม่ได้บ้างานเหมือนนายนี่หว่า วันนี้วันหยุดนะเอเดน แต่ฉันรู้ว่าเวลาของนายมีค่า ถ้าไม่ทำงานก็อยู่บนเตียงกับสาวๆ” แมทธิวตอบกลับมาอย่างยียวนและรู้เท่าทันกันเป็นอย่างดี

“รู้ก็ดีแล้ว แล้วเสือกโทร.มาทำไมตอนนี้วะ”

“บ๊ะ ไอ้นี่ เดี๋ยวก็ไม่เล่าเรื่องเด็ดๆ ให้ฟังเสียหรอก”

“เรื่องเด็ดอะไรของนาย” เอเดนชักจะสนใจขึ้นมาบ้างเมื่อรู้สึกว่าปลายสายพูดจาเหมือนมีลับลมคมใน

“ฉันเจอว่าที่เมียนายว่ะ”

ประโยคนั้นทำให้คนที่นั่งพิงพนักเก้าอี้ตัวใหญ่ด้วยท่าทางเอื่อยเฉื่อยมีอาการหูผึ่งขึ้นมาทันที เขายืดตัวนั่งตรงและรีบถามกลับไปในแบบที่ทำให้คนแกล้งดักคอต้องอมยิ้ม

“เจอที่ไหน”

“ที่ห้างของวิคเตอร์ และที่สำคัญนิ่มควงหนุ่มไปด้วยว่ะ”

คำว่า ‘นิ่ม’ ที่หลุดออกจากปากของแมทธิวอย่างคนสนิทสนม ทำให้คนฟังรู้สึกแปร่งหูและไม่ชอบใจอย่างไรพิกล เกือบจะหลุดปากถามไปแล้วว่าแมทธิวรู้จักและสนิทสนมกับรดาดาวตอนไหน แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไร เพราะการที่ได้รู้ว่าเธอควงผู้ชายอื่นทำให้เขาอารมณ์เสียได้มากกว่าเรื่องนี้

“หนุ่มที่ไหนวะ นายเล่ามาให้จบทีเดียวเลยดีกว่าแมท อย่าลีลา ฉันขี้เกียจถามทีละประโยค อีกอย่างตอนนี้ฉันงานยุ่ง ไม่มีเวลาฟังนายพล่ามมากนัก” แม้จะหงุดหงิดแค่ไหนแต่คนท่ามากก็ยังพยายามรักษาฟอร์มเป็นอย่างดี

“โอเคๆ แค่นี้ทำใจร้อนไปได้ เรื่องก็ไม่มีอะไรมากหรอก วันนี้ฉันไปห้างของวิคเตอร์แล้วเจอว่าที่เมียนายควงสองหนุ่ม ฉันหมายถึงน้องชายฝาแฝดของเธอน่ะ แต่ดีแลนด์เกิดพลัดหลงกับนิ่ม และดูเหมือนว่างานนี้วิคเตอร์จะรับบทเทพบุตรขี่ม้าขาวไปเต็มๆ เพราะเขาช่วยนิ่มหาน้องชายจนพบ”

“บ้าชิบ! เจ้าวิคเตอร์อีกแล้วเหรอ” เอเดนหลุดสบถออกมาเบาๆ แต่ก็ดังพอที่แมทธิวจะได้ยิน

“นายว่าอะไรนะ ฉันได้ยินไม่ชัดว่ะ” แมทธิวแกล้งถามทั้งๆ ที่ได้ยินชัดเต็มสองหู

“แล้วยังไงอีก”

“ก็ไม่แล้วไง บังเอิญว่าวิคเตอร์ติดงาน ฉันก็เลยอาสาไปส่งนิ่มกับน้องๆ ของเธอที่บ้าน เออแต่ว่าก่อนกลับฉันได้ยินนิ่มชวนวิคเตอร์ไปกินข้าวที่บ้านด้วยนะโว้ย” ประโยคในตอนช่วงท้ายนั้น คนพูดจงใจใส่ไฟเต็มที่เพื่อให้หัวใจคนฟังร้อนรุ่มเล่นๆ

เอเดนไม่ตอบ แต่บดกรามแน่นเพื่อระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านราวกับลาวาเดือดในปล่องภูเขาไฟ

“นี่นายฟังฉันอยู่หรือเปล่าวะเอเดน สงสัยนายจะงานยุ่งว่ะ งั้นฉันไม่กวนนายล่ะ ฉันก็แค่โทร.มาบอกเฉยๆ แต่ดูท่านายคงไม่สนใจเท่าไหร่”

พูดจบแมทธิวก็วางสายไป หากคนที่บอกว่างานยุ่งกลับทำงานต่อไม่ได้ เขาลุกจากโต๊ะ คว้าเอากุญแจรถ และพรวดพราดออกจากห้องทำงาน

แม็คลาเรน 12 ซี สไปเดอร์ แล่นมาจอดที่หน้าคฤหาสน์หลังขนาดกลางของดาร์เลน คนขับบีบแตรและขับรถเข้าไปในบ้านทันทีที่มีคนมาเปิดประตูให้

รดาดาวเดินออกมาดูที่หน้าบ้านเมื่อได้ยินเสียงแตรรถ คิดว่าเป็นอาทั้งสองที่กลับมาจากทำธุระ แต่ทว่าคนที่ก้าวลงรถกลับเป็นเอเดน ทำเอาเธอถึงกับทำตัวไม่ถูกอยู่ชั่วขณะ

“จะยืนจ้องหน้าอีกนานไหม แขกมาบ้านทำไมไม่เชิญเข้าไปข้างใน” เอเดนพูดเสียงห้วนๆ เหมือนกับโกรธใครมาอย่างนั้นล่ะ ทำให้รดาดาวได้สติ

“นิ่มขอโทษที่เสียมารยาท เชิญค่ะ”

สาวน้อยรีบเดินนำเขาไปยังห้องรับแขก หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำที่เห็นเขามาปรากฏตัวที่นี่ พร้อมกับอดสงสัยไม่ได้ว่าเขามาทำไม ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็เพิ่งมาหาเธอกลางดึก หรือว่าเธอทำอะไรไม่ถูกใจอีก แต่เธอก็ยังไม่ได้ทำอะไรที่ฝ่าฝืนคำสั่งของเขาสักอย่างนี่นา

“อยู่คนเดียวเหรอ?” เสียงห้าวทุ้มถามขึ้นเมื่อนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว ขณะที่สายตายังคงกวาดมองทั่วใบหน้าเนียนใสอย่างค้นคว้า

“เปล่าค่ะ ดีแลนด์กับเดฟก็อยู่ แต่ว่าตอนนี้หลับอยู่ในห้องนั่งเล่นค่ะ ส่วนอาชมกับอาดาร์เลนไปธุระข้างนอก คุณมีธุระอะไรกับท่านทั้งสองหรือเปล่าคะ”

“เปล่า”

“แล้วเอ่อ...คุณมาทำไมคะ”

“หิว เลยมาหาอะไรกิน”

“มาหากินที่นี่เหรอคะ” คิ้วเรียวได้รูปเลิกขึ้นขณะถามเขาอย่างไม่แน่ใจว่าตัวเองฟังผิดหรือเปล่า

“อืม...ไปทำอะไรให้กินหน่อยสิ” เขาพยักหน้าแล้วออกคำสั่งขรึมๆทว่าน้ำเสียงนุ่มหูขึ้นกว่าเดิม