วิวาห์หวามสวาท ซีรีส์ชุด วิวาห์อ้อนรักลำดับที่๑
๙.๔ ผู้หญิงของเอเดน
หลังจากนั้นสาวน้อยก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะเห็นว่าเย็นมากแล้ว พอแต่งตัวเสร็จ เอเดนก็มาเคาะห้องพาลงไปรับประทานอาหาร และมาส่งเธอที่ห้อง
รดาดาวค่อนข้างสบายใจกับท่าทีของเอเดนเพราะถึงแม้เขาจะแตะนิดต้องหน่อยบ้าง หากก็ไม่ได้แสดงความปรารถนาแบบเกินขอบเขตอย่างที่เธอนึกหวาดหวั่นออกมาแต่อย่างใด ทว่าลึกๆ กลับรู้สึกแปลกๆ ที่เขาเป็นแบบนั้น คล้ายกับว่าเธอกำลังเป็นฝ่ายโหยหาบางอย่างจากเขาเสียเอง
สาวน้อยนั่งดูโทรทัศน์เปลี่ยนช่องนั้นช่องนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเกือบห้าทุ่มก็เข้าไปอาบน้ำอีกรอบเพื่อเตรียมตัวเข้านอน
ร่างอรชรกลับออกมาจากห้องน้ำโดยมีเสื้อคลุมสีขาวห่อหุ้มกายเอาไว้ เธอเลือกชุดนอนในกระเป๋าเดินทาง เอามาวางไว้บนเตียงนอนและกำลังจะเปลี่ยนชุด แต่ประตูห้องถูกเคาะเสียก่อน
ก๊อก... ก๊อก...
เสียงเคาะนั้นทำเจ้าของห้องต้องเดินไปส่องดูที่รูเล็กๆ หน้าประตู เมื่อเห็นว่าเป็นเอเดนเธอจึงเปิดประตูให้แบบแง้มๆ และแย้มหน้าออกไปคุยกับเขา
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ทำไมโผล่แต่หน้ามาแบบนั้น กลัวถูกผัวปล้ำมากเลยหรือไง หือ...” คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างล้อเลียนระคนขบขันกับท่าทีระวังตัวแจของเธอ
“ก็นี่มันดึกแล้วนี่คะ คุณเล่นมาเคาะแบบนี้ใครจะไม่กลัวล่ะ”
“เวลาผมไปเคาะห้องผู้หญิงคนอื่นไม่เห็นมีใครกลัวเหมือนนิ่มเลยนะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปเคาะห้องอื่นสิคะ” เสียงหวานว่าประชดเข้าให้บ้าง รู้ว่าเขาแกล้งแหย่กระเซ้าแต่ก็อดเคืองไม่ได้
“ล้อเล่นน่าที่รัก เมียมาด้วยทั้งคนใครจะกล้าทำแบบนั้น”
“แล้วตกลงมีอะไรคะ ถ้าไม่มีนิ่มจะได้เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้านอน”
“ผมนอนไม่หลับน่ะ เลยจะมาชวนนิ่มไปเดินเล่นที่ชายหาดด้วยกัน”
รดาดาวเพิ่งสังเกตในตอนนั้นว่าร่างสูงอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสั้นสีน้ำตาล รองเท้าแตะแบบสบายๆ แสดงว่าเขาเตรียมตัวมาแล้วว่าจะลงไปเดินเล่นที่ชายหาดจริงๆ
“ถ้าอย่างนั้นรอนิ่มแป๊บหนึ่งนะคะ นิ่มขอเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
“ขอเข้าไปรอในห้องนะ”
“ก็ได้ค่ะ”
รดาดาวเบี่ยงตัวให้เขาเข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดประตูและเดินไปหยิบเอาเสื้อผ้าชุดลำลองหายเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำไม่ถึงสิบนาทีก็กลับออกมา
คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดจึงมองเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าได้ชัดเจน ดวงดาวนับล้านกำลังแข่งกันกะพริบแสงประดับผืนนภายามรัตติกาลให้มีสีสัน
สองหนุ่มสาวเดินเคียงข้างกันไปบนชายหาดสีขาวในเวลาเกือบเที่ยงคืน บรรยากาศบนริมหาดค่อนข้างเงียบสงบเพราะตอนนี้เหล่าบรรดานักท่องเที่ยวส่วนใหญ่กำลังเริงราตรีกันอยู่ในผับ บ้างก็เข้านอนและหลับพักผ่อนแล้ว มีเพียงคู่รักไม่กี่คู่ที่เดินเกี่ยวก้อยกันเดินชมบรรยากาศของริมหาดยามดึกเช่นนี้
เอเดนหันมามองเจ้าของมือเล็กที่ตัวเองเกาะกุมอยู่ ลมทะเลพัดมาทำให้ผมสลวยของเธอสะบัดไปตามแรงลมอย่างน่ามอง
“ลมเย็นดีจังเลยค่ะ นิ่มไม่ได้เดินเล่นชายหาดแบบนี้มานานมากแล้ว ครั้งสุดท้ายรู้สึกจะเป็นตอนเรียนมัธยมมั้งคะ ตอนนั้นพ่อกับแม่พาไปเที่ยวทะเลที่ระยอง” รดาดาวพูดกับเขาโดยไม่หันไปมอง จึงไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังถูกมองด้วยสายตาวาววาม
“ผมก็ว่าอากาศเย็นสบายดีเหมาะกับการ...” เขาแกล้งลากเสียงในตอนท้ายทำให้สาวน้อยคิดเตลิดไปไกล
“คุณนี่ชอบคิดอะไรบ้าๆ อยู่เรื่อยเลยนะคะ”
“อะไรกันนิ่ม ผมแค่จะบอกว่าเหมาะแก่การว่ายน้ำต่างหาก” เอเดนพูดกลั้วหัวเราะ
“ว่ายน้ำตอนกลางคืนแบบนี้เหรอคะ”
“ใช่ น่าสนุกออก”
สาวน้อยคิ้วมุ่น บุ้ยปาก “แล้วทะเลแถวนี้อันตรายไหมคะ”
“นิ่มไม่ต้องกลัวหรอก ผมอยู่ทั้งคนใครจะยอมให้เมียเป็นอะไรไปง่ายๆ ล่ะ
“พูดคำนี้บ่อยไปแล้วนะคะ” เสียงหวานประท้วงแบบเขินๆ แต่ก็เริ่มจะชินแล้ว
“ก็มันจริงนี่ นิ่มเป็นเมียผมแล้ว หรือจะเถียง”
“เถียงคนเจ้าเล่ห์ มีแต่เสียเปรียบค่ะ นิ่มไม่เถียงดีกว่า”
“ถ้าอย่างนั้นเรามาว่ายน้ำแข่งกันไหมนิ่ม หรือว่านิ่มว่ายน้ำไม่เป็น” เขาท้าและสบประมาทอยู่ในที ทำให้สาวน้อยที่มีบ้านอยู่ริมน้ำตาวาวทันที
“ใครว่าคะ บ้านนิ่มอยู่ติดแม่น้ำนะคะ เรื่องว่ายน้ำสบายมาก”
“ตกลงเป็นอันว่านิ่มรับคำท้าใช่ไหม”
“รับสิคะ นิ่มมั่นใจว่านิ่มจะชนะคุณ” รดาดาวบอกไปอย่างมั่นใจ เพราะตั้งแต่เด็กจนโตไม่มีเด็กคนไหนในละแวกบ้านที่ว่ายน้ำชนะเธอได้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง
“แล้วถ้านิ่มแพ้ล่ะ” ดวงตาคู่คมหรี่มองริมฝีปากสีระเรื่อท่ามกลางความมืด
“คุณจะให้นิ่มทำอะไรก็ได้ค่ะ บอกมาได้เลยค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นไปถึงเส้นชัยแล้วจะบอก”
“เส้นชัยอยู่ตรงไหนคะ อย่าไกลฝั่งนักนะคะ มันดึกแล้วนิ่มกลัวคลื่นค่ะ”
“เอาเป็นตรงโขดหินนั่น นิ่มมองเห็นไหม” เขาชี้ให้ดูโขดหินที่อยู่ไกลฝั่งออกไปเกือบๆ สามสิบเมตร รดาดาวมองตามมือเขาแล้วก็พยักหน้าเมื่อเห็นว่าอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก
“มองเห็นค่ะ”
“ไกลไปไหม”
“แค่นี้สบายมากค่ะ ระวังจะแพ้นิ่มนะคะ”
“ถ้าผมแพ้ นิ่มอยากได้อะไรผมยินดีทำให้ทุกอย่างเลย” เอเดนบอกมาอย่างแฟร์ๆ เหมือนกัน
“ตกลงค่ะ งั้นเริ่มแข่งเลยไหมคะ” รดาดาวเป็นคนอยากแข่งเสียเอง เพราะการได้ว่ายน้ำทะเลในยามดึกๆ เช่นนั้นนับเป็นประสบการณ์ใหม่ของเธอ
เอเดนรู้สึกพอใจในท่าทีกระตือรือร้นของคู่หมั้นสาวเป็นอย่างมาก น้ำเสียงและท่าทางร่าเริงอย่างเป็นธรรมชาติของเธอทำให้บางอย่างในตัวเขาคึกคักขึ้นอย่างประเจิดประเจ้อทันที ทั้งๆ ที่พยายามจะเก็บมันเอาไว้อย่างมิดชิดเพื่อไม่ให้กวางสาวรู้ตัวก่อนว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“ตกลง ผมต่อให้นิ่มก่อนสิบเมตรเลย”
“ไม่เอาค่ะ ไม่แฟร์ขอออกตัวพร้อมกัน”
“เอางั้นเลยเหรอ” เขาหรี่ตาลง และยิ้มมุมปาก “แพ้แล้วห้ามโวยนะ”
“นิ่มไม่มีทางแพ้คุณแน่นอนค่ะ”
“งั้นไปกันเลย”
เอเดนถอดเสื้อไว้หันมาชวน แล้วจับมือเล็กพากันเดินลุยน้ำลงไปจนน้ำลึกถึงระดับต้นขา จากนั้นก็นับหนึ่งถึงสามก่อนจะเริ่มตะลุยว่ายเพื่อให้ถึงโขดหินซึ่งเป็นเส้นชัยที่เขาเป็นคนกำหนดไว้...
วิวาห์หวามสวาท ซีรีส์ชุด วิวาห์อ้อนรักลำดับที่๑
