วิวาห์หวามสวาท ซีรีส์ชุด วิวาห์อ้อนรักลำดับที่๑

๑๗

สายรักสายสวาท

สองเดือนต่อมา...

หลังจากตื่นขึ้นมาในตอนเช้าร่างสูงใหญ่ลุกไปรวบผ้าม่านห้องนอนเพื่อให้แสงสว่างจากข้างนอกสาดส่องเข้ามาข้างใน จากนั้นจึงกลับไปนอนเท้าข้อศอกกับหมอนพิศมองภรรยาสาวที่ยังคงหลับใหลอยู่ข้างๆ ดวงตาที่เปล่งประกายระยิบระยับงดงามตามธรรมชาติยามนี้หลับพริ้ม ใบหน้าเนียนใสมีเลือดฝาดจางๆเอเดนสังเกตเห็นว่าตั้งแต่รดาดาวตั้งครรภ์ ร่างกายของเธอดูเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าเดิม ซึ่งชวนมองยิ่งนัก และสิ่งหนึ่งที่ถูกใจเขากว่าอะไรทั้งหมดก็คือเวลาอยู่ในอารมณ์รักรดาดาวจะร้อนแรงเป็นพิเศษ และคนที่เคยเป็นหมออย่างเขาก็รู้ดีว่าเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงฮอร์โมนในร่างกายของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ระมัดระวังทุกครั้งเพราะเป็นห่วงเจ้าตัวน้อยเป็นที่สุดจะว่าเขาบ้าเห่อก็ใช่ แต่คนที่บ้าเห่อกว่าเขาเห็นจะเป็นว่าที่ปู่และย่า เพราะตั้งแต่รู้ข่าวว่ากำลังจะมีหลาน พ่อกับแม่ของเขาก็บินกลับจากปากีสถานทันที

ดวงตาเรียวหวานที่หลับพริ้มอยู่ค่อยๆ ลืมขึ้นมา และเมื่อพบว่าสามีกำลังนอนจ้องตัวเองอยู่เธอก็ยิ้มให้ ก่อนจะยื่นหน้าไปจูบปลายคางเขาเบาๆ

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” เสียงหวานเอ่ยทักทาย ตั้งแต่เธอเริ่มแพ้ท้องเอเดนก็ตื่นเช้ากว่าเธอ และคอยเข้าไปช่วยลูบหลังประคับประคองเวลาที่เธออาเจียนอย่างอ่อนโยนทุกเช้า

“ผมชอบวิธีบอกอรุณสวัสดิ์ของนิ่มที่สุด ทำไมเช้านี้ยิ้มสดใสจัง ไม่คลื่นไส้เหรอ”

“ไม่ค่ะ สงสัยลูกจะสงสารนิ่มแล้วล่ะ”

“น่ารักมากลูกสาวพ่อที่ไม่กวนแม่ เอาไว้ให้พ่อกวนบ้าง” คุณพ่อมือใหม่เอื้อมมือไปลูบท้องของเธอเบาๆ พลางยิ้มเจ้าชู้ใส่ตาคนที่นอนอยู่ข้างๆ

“รู้ได้ยังไงคะว่าลูกจะเป็นผู้หญิง” รดาดาวถามสามียิ้มๆ

“ก็นิ่มสวยขึ้นขนาดนี้ลูกต้องเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว”

“คนไทยโบราณบอกว่าผู้ชายเจ้าชู้มักจะได้ลูกสาว และจะเป็นคนที่หวงลูกสาวมาก เพราะกลัวว่าหนุ่มๆ จะมาทำกับลูกสาวเหมือนอย่างที่ตัวเองเคยทำกับผู้หญิงอื่น”สาวน้อยบอกกับสามีตามที่เคยได้ยินมา

“เรื่องเจ้าชู้ขอเถียงว่าไม่จริง ตั้งแต่มีนิ่มผมก็ไม่เคยมีใครนะ” คนมากเสน่ห์อ้อนทั้งปากทั้งตา

“แล้วก่อนหน้านั้นล่ะคะ”

“ก่อนหน้านั้นไม่นับจ้ะ เพราะยังไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตน” สามีของรดาดาวหาความชอบธรรมให้ตัวเองจนได้

“แล้วหลังจากนี้...” เสียงหวานถามยังไม่ทันจบก็ถูกนิ้วเรียวใหญ่ของสามีกดที่ปากเบาๆ

“หลังจากนี้ก็จะไม่มีใครแล้ว นอกจากนิ่มและลูกของเรา”

คำตอบที่ง่ายๆ แต่จริงจังและหนักแน่นนั้นทำให้รดาดาวรู้สึกตื้นตันใจจนบอกไม่ถูก ดวงตาเรียวหวานจ้องมองใบหน้าหล่อเหลานั้นอย่างรักใคร่ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปจูบเขาเบาๆ เพื่อเป็นการขอบคุณอีกครั้ง และครั้งนี้เอเดนก็ไม่ยอมให้เธอผละห่างออกไปง่ายๆ เหมือนครั้งแรก ปากร้อนประกบจูบและแทรกปลายลิ้นเข้าไปกวาดเอาความหวานทั่วโพรงปากนุ่มชื้นอย่างดูดดื่ม

ริมฝีปากและลิ้นอ่อนนุ่มเริ่มจูบตอบ เรือนร่างที่อวบอิ่มขึ้นเล็กน้อยเบียดเข้าหากายกำยำ สองแขนยกขึ้นโอบกอดรอบคอและขยับมือเล็กสัมผัสปะป่ายไปตามแผ่นหลังของเขา ก่อนจะเป็นฝ่ายผละออกมา โดยมีสายตาคู่คมมองตามอย่างเสียดาย

“นิ่มจำได้ว่าวันนี้คุณมีนัดกับแฟรงค์”

เหตุผลของภรรยาทำให้เอเดนระบายลมหายใจออกมาอย่างเซ็ง

“ผัวนิ่มเป็นเจ้าของบริษัทนะจะไปตอนไหนก็ได้”

“แต่เจ้าของบริษัทควรจะต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกน้องไม่ใช่เหรอคะ”

“ฝากไว้ก่อนเถอะ เดี๋ยวคืนนี้จะเอาคืนให้หนักๆ เลย” มือใหญ่บีบจมูกโด่งรั้นอย่างเอ็นดูแกมคาดโทษ รดาดาวจึงหัวเราะกับความน่ารักของสามีอย่างมีความสุข

“เอเดนคะ”

“หือ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเมื่อจู่ๆ ภรรยาก็เรียกเสียงนุ่มนวลกว่าปกติ ซึ่งเขารู้ว่าเวลาที่เธอใช้เสียงแบบนี้กับเขาแสดงว่าเธอกำลังต้องการอะไรบางอย่าง

“วันนี้นิ่มขอไปเยี่ยมอาชมได้ไหมคะ คิดถึงเดฟกับดีแลนด์น่ะค่ะ ไม่ได้เจอตั้งนานแล้ว”

“เอาสิ เดี๋ยวผมขับรถไปส่ง”

“ไม่เป็นไรค่ะ นิ่มไปเองได้ เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่งก็ได้ค่ะ คุณจะได้ไม่ต้องวนรถหลายรอบ” สาวน้อยให้เหตุผลกับสามี เพราะทางไปบริษัทกับทางไปบ้านอาของเธอนั้นเป็นคนละทางกัน

“ก็ได้ แต่เสร็จธุระแล้วต้องโทร.บอกผมนะ ผมจะไปรับเอง” เอเดนยอมภรรยาแบบพบกันครึ่งทาง

“ค่ะ” รดาดาวรับคำสามีอย่างว่าง่าย

“ถ้างั้นเราไปอาบน้ำกันเถอะนิ่ม”

ว่าแล้วเอเดนก็ลุกขึ้น ช้อนอุ้มเอาร่างอรชรขึ้นไว้ในอ้อมแขน พาเดินตรงไปยังห้องน้ำและอาบน้ำด้วยกันอีกเช่นเคย ซึ่งรดาดาวก็ไม่ได้ขัดใจอะไร เพราะคุ้นแล้วกับการใช้ชีวิตประจำวันแบบนี้กับผู้เป็นสามีเสียแล้ว

รถจากคฤหาสน์โกลเดนกรีนแล่นมาจอดที่หน้าคฤหาสน์หลังขนาดย่อมซึ่งรดาดาวคุ้นเคยเป็นอย่างดี สาวน้อยเอ่ยขอบคุณคนขับ ก่อนจะก้าวลงจากรถและเดินเข้าไปข้างใน

วันนี้เป็นวันหยุดครอบครัวของชมพูนุชจึงอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ทันทีที่ทุกคนเห็นรดาดาวเดินเข้าไปต่างก็คลี่ยิ้มด้วยความดีใจ และคนที่แสดงอาการมากกว่าใครทั้งหมดเป็นใครไปไม่ได้นอกจากดีแลนด์อีกเช่นเคยหนุ่มน้อยวิ่งเข้าไปกอดพี่สาว เมื่อเธอย่อตัวลงเขาก็หอมแก้มใสทั้งสองข้าง

“คิดถึงพี่นิ่มจังเลยฮะ”

“ไม่ได้เจอกันหลายวันหล่อขึ้นนะ” รดาดาวพูดอย่างเอาใจก่อนจะหันไปทักทายน้องชายอีกคนบ้าง “ไงจ๊ะเดฟ คิดถึงพี่นิ่มไหม”

“ฮะ” เดฟพยักหน้าและตอบสั้นๆ ตามเคย มีเพียงแววตาเท่านั้นที่เปล่งประกายขึ้นให้เห็นว่าหนุ่มน้อยดีใจที่ได้เห็นเธอ

“เป็นไงบ้างน้องนิ่ม ยังแพ้อยู่ไหม” อาสาวเอ่ยถามหลังจากที่เธอทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาข้างๆ ดีแลนด์

“ค่อยยังชั่วแล้วค่ะอาชม นิ่มไม่ค่อยแพ้แล้วค่ะ”

“พี่นิ่มแพ้อะไรเหรอฮะ” คนที่นั่งตั้งใจฟังแม่กับพี่สาวคุยกันอยู่ถามขึ้นอย่างสงสัย

“พี่นิ่มแพ้ท้องจ้ะ พี่นิ่มกำลังจะมีน้อง” รดาดาวเป็นคนตอบน้องชายขี้สงสัยด้วยตัวเอง

“จริงเหรอฮะ งั้นผมจองน้องไว้เป็นเจ้าสาวของผมเลยนะ” หนุ่มน้อยที่มีแววเจ้าชู้รีบแสดงตัวทันที

“แล้วถ้าน้องเป็นผู้ชายล่ะจ๊ะ”

“ไม่หรอกฮะ ผมมั่นใจว่าน้องต้องเป็นผู้หญิง และโตมาต้องเป็นเจ้าสาวของผมด้วย”

รดาดาวอมยิ้ม เพราะทั้งน้องชายและทั้งสามีต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเธอจะต้องได้ลูกสาวแน่นอน แต่น้องชายของเธอนี่ร้ายกว่าถึงขนาดจะจองไว้เป็นเจ้าสาวเลยทีเดียว ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ดีแลนด์จะต้องเคลียร์กับว่าที่พ่อตาซึ่งทำท่าว่าจะหวงลูกสาวยาวเชียวล่ะ

“พี่นิ่มยิ้มแบบนี้แสดงว่าตกลงใช่ไหมฮะ” ดีแลนด์ได้โอกาสโมเมเอาเอง

“เอาไว้ให้น้องคลอดก่อนนะ ถ้าเป็นผู้หญิงพี่ก็ยินดีจะยกน้องให้เป็นเจ้าสาวของดีแลนด์”