สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

กู้ฉางฉิงจ้องไปยังข้อความนั้น รวมความโกรธไว้เต็มอก

"กู้หงเซิน! นายกล้าดียังไง!"

เธอกัดฟันพูดออกมา ในขณะเดียวกันก็ต่อสายไปหากู้หงเซิน

แต่ก็โดนตัดสายตลอด

กู้ฉางฉิงที่เจอสถานการณ์ตอนนี้อยู่ก็ตัดสินใจยอมแพ้ที่จะโทรหา แต่

ตรงไปกู้ซื่อกรุ๊ปทันที

"คุณหนูใหญ่!"

หน้าเคาน์เตอร์ที่ชำเลืองไปเห็นกู้ฉางฉิงนั้นกลับดูไม่ออกเลยว่าเธอไม่ใช่กู้ฉางซิน จึงเรียกออกไปด้วยความเคารพ

แต่กู้ฉางฉิงไม่มีกระจิตกระใจจะตอบกลับแล้ว เธอมุ่งไปยังห้องทำงานนของประธานคณะกรรมการบริหารด้วยท่าทีเดือดดาล

"กู้หงเซิน!"

เธอผลักประตูเข้าไปอย่างแรง กลับพบว่าในห้องไม่ได้มีแค่กู้หงเซินแต่ยังมีคณะผู้บริหารอยู่อีกสองสามคน

พวกเขาเหลือบมองมาทางกู้ฉางฉิงแล้วต่างก็คิดว่าเธอคือกู้ฉางซิน ค่อยๆลุกขึ้นทำความเคารพ

"คุณหนูใหญ่"

ในขณะเดียวกันพวกก็รู้สึกแปลกๆ มองสองพ่อลูกสลับกันไปมา

ไม่ใช่ว่าท่านประธานรักลูกสาวคนนี้มากหรอกหรือไง

ทำไมวันนี้คุณหนูใหญ่ถึงได้ดูเหมือนจะกินหัวประธานซะอย่างงั้น

กู้หงเซินสัมผัสได้ว่าพวกเขาคงสงสัยแน่ๆ กดใบหน้าลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า"พวกคุณออกไปก่อน"

คณะผู้บริหารทั้งหลายได้ยินแบบนั้นต่างมองหน้ากัน พยักหน้าและเดินออกไป

พอพวกเขาออกไป ทั้งห้องก็เหลือเพียงแค่สองพ่อลูกเท่านั้น

ไม่รอให้กู้ฉางฉิงได้พูดอะไร กู้หงเซินก็ชิงตำหนิออกมาก่อนว่า "กู้ฉางฉิง เธอได้รับการสั่งสอนมาบ้างหรือเปล่า ใครอนุญาตให้เธอมาโหวกเวกโวยวายในบริษัทกันห๊ะ น่าขายหน้าสิ้นดี!"

กู้ฉางฉิงยิ้มเยาะ "ฉันเลือกคนที่ฉันจะใช้มารยาทที่ดีด้วย ซึ่งมันไม่เหมาะที่จะใช้คนต่ำทรามแบบคุณ!"

กู้หงเซินได้ยินคำหลอกด่าแบบนี้ก็โกรธขึ้นหน้า

"กู้ฉางฉิง นี่เธอกล้าพูดกับฉันแบบนี้หรอ?"

แต่กู้ฉางฉิงไม่เกรงกลัวต่อท่าที่โมโหของเขาเลยสักนิด

ถึงอย่างไรก็ตามเธอคิดมาดีแล้วว่าถ้าผู้ชายคนนี้ไม่ให้ทางรอดกับเธอ ไม่เขาก็เธอต้องตายกันไปสักข้าง!

"คุณบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้เอง ตอนแรกข้อตกลงของเราคือแค่ให้ฉันแสดงเป็นกู้ฉางซินเท่านั้น ไม่ได้บอกว่าให้ฉันช่วยคุณเอาผลประโยชน์พวกนั้นสักนิด"

ยิ้มเยาะแล้วพูดออกไปว่า "กู้ฉางฉิง ไม่ใช่ว่าฉันเคยบอกเธอไปนานแล้วหรือไงว่าข้อตกลงครั้งนี้ถ้าเธอตกลงแล้ว

เขาพูดไปสายตาเย็นชาก็จดจ้องไปที่กู้ฉางฉิง

"แน่นอนว่าถ้าเธอไม่สนความเป็นความตายของแม่เธอแล้วจะขัดคำสั่งฉันก็ได้นะ"

หลังจากที่ที่ฟังคำพูดต่ำช้าแบบนั้นตัวเธอก็สั่นเทา เส้นความอดทนของเธอขาดลงแล้ว

"ฉันจะไม่ทนกับคุณแล้ว!"

สายตาบ้าคลั่งพุ่งไปยังกู้หงเซิน

แต่ทว่ากู้หงเซินรู้ตัวทันจึงใช้เท้าถีบเธอไปที่ตู้เหล้า

"กู้ฉางฉิง เธอกำลังทำอะไรเธอรู้ตัวหรือเปล่า?"

เขาลุกขึ้นยืน ก้มมองกู้ฉางฉิง สายตานั้นราวกับกำลังมองมดตัวน้อยๆก็ไม่ปาน "หรือว่าเธออยากให้แม่เธอตายหรือไง"

ยกยิ้มมุกปากอย่างเสียสติ "ยังไงฉันก็ไม่อยากให้แม่ตายอยู่แล้ว แต่คุณให้ทางเลือกฉันหรือไง

พูดไปเธอก็หยิบขวดเหล้าบนชั้นไว้ในมือ

เธอหมายจะฟาดไปที่กู้หงเซิน

กู้หงเซินเห็นแบบนั้นก็หน้าเปลี่ยนสี กู้ฉางฉิงตอนนี้ไม่มีแววตาของความล้อเล่นเลยสักนิด เธอกะเล่นเขาให้ตายเลยใช่ไหม

เวลานี้เขาทั้งตกใจทั้งโมโห เขาจับข้อมือของกู้ฉางฉิงไว้แน่น

แต่เธอยังคงความคิดที่ว่าไม่ใครสักคนต้องตายไปข้างนึงนั้นอยู่ และถึงแม้ว่ากู้หงเซินจะพยายามขัดขวางเธอแต่ก็ทำได้เพียงครู่หนึ่งเท่านั้น

ทั้งสองต่างยื้อยุดก็ไม่ยอมกัน จนกระทั่งกู้ฉางฉิงเริ่มหมดแรง กู้หงเซินจึงอาศัยจังหวะนี้ผลักกู้ฉางฉิงเต็มแรง

กู้ฉางฉิงหมดแรงจะต่อสู้ ถูกผลักอย่างแรงจนยืนแทบไม่ไหว ขวดเหล้าในมือตกลงกระทบพื้น

'เพล้ง'

"เจ็บ.."

เสียงแก้วแตกมาพร้อมกับเสียงร้องโอดครวญของกู้ฉางฉิงดังออกมาจากห้องทำงาน

ก็เห็นว่ากู้ฉางฉิงล้มลงอยู่บนเศษแก้วแตก เลือดอาบเต็มแขนจากที่เศษแก้วที่กระเด็นเข้าไป

ทันใดนั้นทั้งห้องก็คลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

ความเจ็บปวดนี้ทำให้กู้ฉางฉิงดึงสติกลับมาได้เล็กน้อย

เธอก้มอยู่บนพื้น มองไปที่ตรงหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างอาฆาต นึกเสียใจที่เคยขอร้องผู้ชายใจเหี้ยมคนนี้

กู้หงเซินชำเลืองไปมองสายตาเกลียดแค้นของเธอก็รู้ได้ว่าเธอคงสงบสติอารมณ์ลงมาได้บ้างแล้ว

ในขณะที่เขากำลังสั่งสอนผู้หญิงที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นเลือดที่ไหลไม่หยุด และสีหน้าของกู้ฉางฉิงที่ค่อยๆซีดเผือด

และในตอนนั้น เขาถึงเพิ่งจะรู้ว่าเธออาการหนักมากๆ รีบกดต่อสายหาผู้ช่วยให้เรียกรถพยาบาล

แต่ไม่ว่ายังไงตอนนี้กู้ฉางฉิงก็คือกู้ฉางซิน จะต้องห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด