สามีเถื่อน ซีรีส์ชุด ชุด The Billionaire demon's virgin mistress Erotica Vol.2

เสียงหอบกระเส่าของลมหายใจดังถี่ระรัว แข่งกังวานกับเสียงเตียงคิงไซส์ที่โยกไหวรุนแรง ร่างกำยำผิวสีแทนอร่ามกำลังขับเคลื่อนโจนจ้วงความอหังการตัวเขื่องหายเข้าไปในร่างสาวขาวละมุน

“ไม่ไหวแล้ว... เมียจ๋า... ไม่ไหวแล้ว โอ้ว...” เส้นเอ็นที่ต้นแขนปูดเบ่ง ก่อนที่จังหวะการเคลื่อนไหวจะระรัวเร็วขึ้น เสียงกรีดร้องซ่านกระสันดังออกจากปากอิ่ม ไม่ช้าสองร่างก็ซวนซบกอดเกยกันบนเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง

“ธารจ๋า...” น้ำเสียงออดอ้อนบอกถึงความปรารถนาที่ยังไม่ยอมมอดดับง่ายๆ

“พักก่อนเถอะค่ะเคนขา... ตั้งแต่หัวค่ำจนจะรุ่งเช้าอยู่แล้ว คุณยังไม่ยอมหยุดรังแกธารเลยนะคะ”

“คืนนี้คืนเข้าหอของเรานี่ครับ ผมต้องทำหน้าที่สามีที่ดี” ว่าแล้วพ่อคุณก็ก้มลงดูดอมปลายถัน ร่างสาวสั่นสะท้านทันที

“อื้อ... อย่าพึ่งสิคะ... พักก่อนเถอะค่ะ”

“คุณสวยไปทั้งตัวเลยรู้ไหม”

“ยังไม่เบื่ออีกเหรอคะ เรานอนด้วยกันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว”

เควินอมยิ้มกับคำถามของภรรยา “ยิ่งได้เสพสมกับคุณ ผมก็ยิ่งลุ่มหลง ผมไม่เคยเบื่อผู้หญิงแสนหวานอย่างคุณหรอก”

“แต่อีกหน่อย... คุณก็ต้องเบื่อ”

“ไม่มีวันนั้นสำหรับผม... ผมรักคุณลืมแล้วหรือไง” พูดแล้วก็ฉกวูบลงไปขยี้ปากอิ่ม จูบจนสาวน้อยครางสะท้านจึงยอมปล่อย “ผมรักคุณ รักคุณ รักคุณจนล้นอก”

“ขอให้รักแบบนี้ไปตลอดเถอะค่ะ”

“ด้วยเกียรติของผู้ชายที่ชื่อเควิน คาสโตรเซ่นครับ”

วรันธารายิ้มหวาน น้ำตาริน “ธารก็จะรักคุณไปชั่วชีวิตค่ะ จะรัก จะมีคุณเป็นเจ้าของเป็นคนแรก และคนสุดท้ายของชีวิต”

“ก็แน่อยู่แล้วล่ะ ถ้าลองริไปมีคนอื่นสิ ผมฆ่าคุณแน่”

“คนเถื่อน”

“ทุกคนก็ว่าผมแบบนั้นแหละ แต่ผมไม่สนใจหรอก ขอแค่คุณรักคนเถื่อนอย่างผมก็พอแล้ว”

วรันธาราฉีกยิ้มกว้างกอดร่างกำยำเอาไว้แน่น “รักที่สุดค่ะ รักสุดหัวใจเลย”

“พูดดีไปเถอะ ถ้าหมดรักผมเมื่อไหร่ ผมจะไปทำเสน่ห์ใส่”

“คุณรู้จักด้วยเหรอคะ”

“ก็นิดหน่อยน่ะ ตอนที่ผมรู้ว่าคุณหนีไปเมืองไทย ผมก็ลองหาอ่านข้อมูลเกี่ยวกับประเทศไทย ก็เลยเจอเข้าพอดี ผมว่ามันน่าสนใจนะ” คนพูดทำเสียงเจ้าเล่ห์ “หรือว่าที่ผมหลงคุณจนโงหัวไม่ขึ้นแบบนี้ เพราะผมถูกเสน่ห์ยาแฝดเข้าไปนะ”

“คนบ้า... ใครทำแบบนั้นกันล่ะคะ” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก พร้อมกับดิ้นหนีเมื่อถูกสามีสุดหล่อกอดรัดอีกครั้ง

“ไหนบอกมาสิว่าทำเสน่ห์เอาไว้ตรงไหน”

“อย่าค่ะ จั๊กจี้หมดแล้ว อย่าค่ะ” หญิงสาวหัวเราะจนน้ำตาไหลเมื่อมือใหญ่คว้าไปทั่วทั้งตัว

“ตรงนี้...” เขาหยุดที่หน้าอกอวบ

“ไม่ใช่สักหน่อย” หล่อนปฏิเสธ

“งั้นก็ตรงนี้แน่ๆ เลย” เขาเลื่อนมาที่ซอกคอ แต่หล่อนก็ปฏิเสธอีกครั้ง เขาจึงเลื่อนมือไปที่ริมฝีปากของหล่อน “หรือว่าตรงนี้ครับ ว่าแล้วเชียวทำไมถึงได้หวานนัก”

“ไม่ใช่ค่ะ ธารไม่ได้ทำนะ”

“ผมไม่เชื่อ” เขาพลิกร่างขึ้นคร่อม และทำตาเจ้าเล่ห์ “ที่หน้าอกก็ไม่ใช่ ที่คอก็ไม่ใช่ ที่ปากก็ไม่ใช่... งั้นก็เหลืออยู่ที่เดียวแล้วล่ะ”

“อ๊ะ... อื้อ อย่าแกล้งกันแบบนี้สิ... อา... คะ...”

หล่อนสะท้านซ่านทรวงไปทั้งตัวเมื่อถูกมือใหญ่กอบกุมเอาไว้ทั้งเนินนาง

“ต้องตรงนี้แน่ๆ ใช่ไหมทูนหัว”

“มะ ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่...”

“แต่ผมว่าใช่นะ... มางั้นต้องให้พิสูจน์เสียดีๆ” ว่าแล้วพ่อเจ้าประคุณก็เลื่อนหน้าต่ำลงไป พริบตาเดียวก็ไปอยู่ที่หว่างขาอวบเสียแล้ว

“อย่าค่ะ เคนขา อย่า...” หล่อนพยายามเลื่อนสะโพกหนี แต่มือใหญ่ที่สอดเอาไว้ใต้บั้นท้ายตรึงเอาไว้แน่น

“ให้ผมพิสูจน์...”

คนตัวโตเงยหน้าขึ้นสบประสานสายตากับหล่อน “ด้วยปากของผม นิ้วของผม รวมถึงลิ้นของผมเถอะนะ”

“เคนคะ... อื้อ...”

แล้วหล่อนจะต่อต้านอะไรได้อีกล่ะ ในเมื่อทุกสิ่งที่เขาพร่ำพูดออกมาได้ถูกใช้อย่างแท้จริงกับกลีบนางของหล่อน ทั้งปากทั้งนิ้ว โดยเฉพาะลิ้นพลิ้วๆมันทำให้หล่อนสุขสมได้ในเวลาไม่ถึงนาทีเลยด้วยซ้ำ

“เคน... เคนขา พอ... พอเถอะค่ะ ธารไม่ไหวแล้ว...” หล่อนกำลังจะตายเพราะซ่านสยิวติดต่อกันไม่ต่ำว่าห้าครั้งแล้ว

เควินหัวเราะลึกทุ้ม ขณะเลื่อนตัวขึ้นมาประกบปากอิ่มและดูดดื่มอย่างเมามัน หญิงสาวจูบตอบด้วยความเสน่หา นานเกือบสิบนาทีกว่าสองปากจะแยกจากกัน

“ทำไมหวานจังครับ”

“หวาน...? ปากเหรอคะ”

“ไม่ใช่ครับที่อื่น”

คนถูกถามหน้าแดงก่ำ ร้อนจัดไปทั้งตัว

“คนบ้า...”

เควินหัวเราะร่วน พลางก้มลงจูบแก้มนวลอย่างเอ็นดู “เพราะคุณน่ารักแบบนี้ไง คุณแม่เลยพ่ายแพ้คุณ”

“เพราะท่านรักคุณมากต่างหากล่ะคะ ท่านไม่อยากเห็นคุณเศร้าหมอง ท่านก็เลย... เลิกขัดขวางเรา”

เควินอมยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไรออกมา

“รักท่านให้มากๆ และลืมเรื่องในอดีตเถอะนะคะ ไม่มีใครกลับไปแก้ไขอดีตได้ แต่เราสามารถทำวันนี้ให้ดีที่สุดได้ ธารอยากเห็นคุณกับคุณแม่รักกัน”

“ผมไม่เคยหยุดรักท่านสักวัน คุณก็น่าจะรู้”

“แต่คุณร้ายกาจกับท่านมากนี่คะ ทางคำพูดน่ะ”

“ที่ผมทำแบบนั้นก็เพราะว่าผมต้องการปกปิดความรู้สึกโหยหาที่มีต่อท่านเอาไว้ ผมไม่ต้องการให้ท่านรู้ว่าผมยังคงต้องการอ้อมแขนของท่านเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านมาสักกี่สิบปีก็ตาม”

“ฉันเข้าใจค่ะ คุณยังโชคดีนะคะที่มีคุณแม่ให้กอด แต่ฉัน... ไม่มีใครเลย ฉันเกิดมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ถึงกระนั้นฉันก็ไม่เคยโกรธเกลียดพ่อแม่เลย ฉันคิดเสมอว่าถ้าฉันมีโอกาสได้เจอพวกท่าน ฉันจะกอด และบอกรักพวกท่านให้สมกับวันเวลาในอดีตที่ไม่เคยทำ”

“นางฟ้าของผม...” เควินกอดร่างเปลือยของภรรยาแนบอก “คุณไม่ต้องกังวลนะ ผมกับคุณแม่เราเข้าใจกันแล้ว ก็ตั้งแต่ตอนที่ท่านช่วยผมตามหาที่อยู่ของคุณในเมืองไทยนั่นแหละ”

“จริงเหรอคะ”

“ครับ”

“ฉันดีใจจังเลยค่ะ”

“ผมยังมีเรื่องให้คุณดีใจมากกว่านี้อีก แต่ผมจะบอกก็ต่อเมื่อคุณสัญญาว่าจะตามใจผมหนึ่งเรื่องแล้วเท่านั้น”

วรันธาราหรี่ตามองสามีตัวโตอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนจะหัวเราะคิกคัก “เรื่องที่ให้ทำคงไม่พ้น...”

“ก็นั่นแหละ คุณยอมหรือเปล่าล่ะ”

“ยอมสิคะ เพราะธารเองก็... ชอบเหมือนกัน”

“ผู้หญิงลามก” เควินหัวเราะพึงพอใจ ก่อนจะเริ่มต้นเล่า

“ผมคืนอำนาจการบริหารของซันไทมส์ให้กับแอนโทนี่แล้วนะ ตามที่คุณเคยขอร้องผมนั่นแหละ”

“เควิน...”

“ไม่ต้องมาทำหน้าดีใจขนาดนั้นเลย ผมทำเพราะต้องการเอาใจคุณแค่นั้น ไม่ได้ทำเพราะอยากจะทำเลยสักนิด”

“ก็นั่นแหละค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ”

เควินไหวไหล่น้อยๆ ก่อนจะพลิกกายลงไปนอนหงาย บางส่วนพุ่งดันชี้ขึ้นไปบนฝ้าเพดาน

“งั้นก็ขอบคุณผม... เหมือนกับที่ทำให้ห้องรับรองแขกวันนั้นหน่อยสิครับ ผมติดใจปากของคุณเหลือเกิน”

“เควินน่ะ...” วรันธาราแดงก่ำไปทั้งตัว

“คุณไม่ชอบรสชาติของผมเหรอ”

“ใครว่าล่ะคะ เข้าขั้นลุ่มหลงต่างหากล่ะ” วรันธาราพูดจบก็กระโดดเข้าไปอยู่ระหว่างขาของเควิน กอบกุมความร้อนจัดเอาไว้ด้วยสองมือ ดวงตาจ้องเขาตลอดเวลา

“ชอบไหมคะ”

“ที่สุดยอดรัก... โอว...”

หญิงสาวเห็นหน้าของสามีหนุ่มบิดเบี้ยวก็ยิ่งได้ใจ หล่อนจึงรีบก้มหน้าลงไปกลืนกินเขาเอาไว้ทั้งตัว

“ธารจ๋า... ธาร... อืมมม... ผมรักคุณ”

เสียงร้องคำรามจากลำคอแกร่งกังวานก้อง สองร่างกอดเกี่ยวรัดรึงด้วยความเสน่หา ยาวนาน... ชั่วนิรันดร์...

อวสาน