หวานใจ นายคลั่งรัก

ผมตื่นมาในตอนเช้าๆพร้อมกับซีอาร์ เพราะวันนี้ผมบอกพี่ไบรอันว่าจะไปดูงานด้วย

"ซี ไปกับเพลิงนะ"

"ซีขออยู่บ้านได้มั้ย? รู้สึกเพลียๆ"

ผมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เพราะกลัวว่าถ้าไม่มีเธอ อาการคลื่นไส้ อ้วกแตกจะกลับมา

"ซีว่า เพลิงไม่เป็นไรหรอก อาการคลื่นไส้ไม่มีแล้วหนิ"

"เอางั้นก็ได้ แต่เดี๋ยวลองดูก่อน"

ผมเดินออกจากห้องลงไปชั้นล่างโดยไม่มีเธอ ใช่ผมไม่มีอาการ ผมกลับขึ้นไปหาเธออีกรอบ

"ไม่มีอาการจริงๆด้วยว่ะซี งั้นซีนอนพักละกัน"

ผมเดินไปรื้อตู้เสื้อผ้าค้นหาเสื้อผ้าของเธอ เพราะติดกลิ่นซีอาร์มาก

"หาอะไรเหรอคะเพลิง?"

"ก็หาเสื้อผ้าซีอะดิ เพลิงติดกลิ่นซีนี่นา"

"เอากางเกงในไปเลยมั้ยจะได้นั่งดมทั้งวัน"

"เออ เข้าท่านะ หอมชื่นจายย"

"โรคจิตละ อย่าหาทำ!"

ผมหัวเราะคิกคัก ได้เสื้อกล้ามเธอมาตัวนึง ผมพับแล้วถือเดินลงไปหาพี่ไบรอัน ที่รอผมอยู่

"นั่นอะไรน่ะเบรตัน?"

"เสื้อซีอาร์น่ะ ช่วงนี้ผมติดกลิ่นเธอ"

"เป็นเอามาก อย่าบอกว่าจะไปนั่งดมเสื้อเมียในห้องประชุม"

"ก็คงประมาณนั้น นี่ดีนะอาการคลื่นไส้ผมลดลงถ้าไม่ได้อยู่กับเธอ"

พี่ไบรอันถึงกับหัวเราะไม่หยุด จนผมอาย

พอรถขับออกจากบ้านได้ไม่นาน อาการคลื่นไส้ผมก็เริ่มมา ผมรีบเอาเสื้อเธอขึ้นมาดม อาการถึงได้ดีขึ้น นับวันผมยิ่งเหมือนคนโรคจิตเข้าไปทุกที ตัวแสบน้อยนี่ แสบเอาเรื่อง เล่นงานพ่อตั้งแต่อยู่ในท้อง

ผมเดินเข้าบริษัท พนักงานทุกคนแปลกใจที่เห็นผมปรากฏตัวขึ้น ก็เล่นหายไปหลายปี อยู่ๆโผล่มาก็ต้องมีแปลกใจกันบ้างละ ผมเดินเข้าห้องทำงาน โดยมีพี่ไบรอันเดินตามมา พร้อมเอกสารการประชุม

"อ่านเลย แล้วลุยประชุมวันนี้ ยังมีอีกหลายที่ ที่ต้องไป"

"แค่เห็นเอกสารตรงหน้าผมก็ง่วงแล้ว เฮ้อ! ไม่ใช่ทางผมจริงๆ"

แล้วก็หยิบเสื้อมาดม ฟืดด ชื่นใจจริงๆ"

"กาแฟสักถ้วยมั้ย?"

"สักนิดก็ดีแก้ง่วง"

[email protected]ไบรอัน..........

ผมเดินไปสั่งเลขาให้เอากาแฟมาให้น้องตัวแสบ ที่นั่งอ่านเอกสารไป หาวไป

เห็นแบบนี้เบรตันน้องชายผมเก่งเลยล่ะ แค่อ่านผ่านๆก็เข้าใจทะลุปรุโปร่ง ผมพามาทำงานตั้งแต่เด็กๆ ความสามารถฉายแววมาตั้งแต่นั้น เพียงแค่น้องชายผม เป็นพวกรักความสนุก อะไรที่ต้องอยู่กับที่ กดดัน เบรตันจะโบกมือลาทันที แต่ถ้าทำจริงๆเก่งกว่าผมอีก

"ไงไอ้น้องชาย แค่นี้ถึงกับนั่งหาวเลยเรอะ"

"โธ่ พี่ไบรอัน น่าเบื่อจะตายชัก"

"แต่ทุกอย่างมันเป็นของนายนะ ถ้านายไม่ทำใครจะทำ"

"ก็พี่ไง ทุกอย่างก็เป็นของพี่เหมือนกัน ผมยกให้พี่ทำเลย ผมมีหน้าที่เกาะพี่กินก็พอ"

ในขณะที่ผมกำลังเปิดเอกสารดู มือผมก็ปัดแก้วกาแฟ หกเละเสื้อของซีอาร์จนเปียกไปหมด

"เหี้ย!! ชิบหายแล้ว เสื้อเปื้อนกาแฟ!"

ผมถึงกับโมโหตัวเองที่ไม่ระวัง

"ตกใจอะไรเนี่ยเบรตัน ซื้อใหม่ก็ได้มั้ยวะ"

ผมยกเสื้อขึ้นมาดม ผมอยากจะร้องไห้

"มันไม่เหมือนกัน มันไม่มีกลิ่นของเมียผม ทีนี้ผมตายแน่เลยพี่ไบรอัน!"

"ถึงกะตายเลยเหรอวะเบร อะไรจะขนาดนั้น"

"พี่ไม่เข้าใจ ผมมีอาการแพ้ท้อง ถ้าไม่มีเธอ ผมจะ จะ โอ๊กกกกกก อ๊ากกกกกกกก"

ผมวิ่งเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน อาการเดิมเริ่มเล่นงานผม ผมหมกอยู่ในห้องน้ำอยู่นาน เพราะอ้วกไม่หยุด จนพี่ไบรอันตกใจที่เห็นอาการผม

"เฮ้ย! เบรไหวป่ะเนี่ยหนักเอาเรื่องเลยแฮะ"

ผมยังคงอ้วกไม่หยุด เครื่องในจะออกมาพร้อมกับอ้วกผมอยู่แล้ว

"ทำไงดีเบรตัน ไปหาหมอมั้ย?"

"โทรตามซีอาร์ด่วนเลยพี่ หมอก็ช่วยผมไม่ได้หรอก"

พี่ไบรอัน รีบกดโทรศัพท์หาซีอาร์เมียผม

"ค่ะพี่ไบรอัน มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

"มี ตอนนี้ไอ้เบรตันมันแย่แล้ว"

"เบรตัน! เบรตันเป็นอะไรคะ เกิดอะไรขึ้น?"

"ซีรีบมาเลยนะ เบรตันจะสลบคาห้องน้ำแล้ว มันอ้วกไม่หยุด เดี๋ยวพี่ให้คนขับรถมาส่งที่นี่"

"ค่ะ ค่ะ พี่ไบรอัน"

ฉันรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าลงไปข้างล่าง ก็มีคนของที่บ้านขับรถมารอรับเรียบร้อยแล้ว จากนั้นเขาก็ขับรถไปด้วยความเร็ว จนถึงบริษัท พี่ไบรอัน มารอรับฉัน แล้วรีบพาไปที่ห้องทำงาน

ฉันเห็นพระเพลิงนั่งยองๆหน้าซีดอยู่หน้าห้องน้ำอย่างหมดสภาพ ขำก็ขำ สงสารก็สงสาร ฉันรีบเข้าไปกอดพระเพลิง แล้วพาไปนั่งที่โต๊ะทำงาน

"ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ เอาเสื้อของซีติดมาแล้วนี่"

ผมชูเสื้อที่เปื้อนกาแฟให้ซีอาร์ดู

"เสื้อเปื้อนกาแฟ ไม่มีกลิ่นซีเลย อ้วกจนแสบจมูกไปหมดแล้วเนี่ย"

ผมรีบจูบซีอาร์อย่างหนักหน่วง อาการถึงดีขึ้น ผมดึงซีอาร์มานั่งตัก แล้วพรมจูบไปทั่วตัว

พี่ไบรอันถึงกับหัวเราะก๊ากออกมาอย่างหยุดไม่ได้

"หัวเราะไปเถอะพี่ไบรอัน เมื่อไหร่พี่มีลูกพี่จะรู้สึก!"

"แม่ของลูกยังหาไม่ได้ ฉันจะมีลูกได้ไง รอเลี้ยงลูกนายนั่นแหล่ะ แล้วนี่ดีขึ้นแล้วยัง?"

"ดีขึ้นแล้ว เกือบตาย! อย่าแกล้งแด๊ดดี้แบบนี้ซิครับ ตัวแสบ"

ผมลูบท้องซีอาร์เบาๆแล้วคุยกับลูกผม

ถึงเวลาที่ต้องเข้าประชุม ผมจับมือซีอาร์ให้ไปกับผม

"พระเพลิง ซีรออยู่ที่ห้องทำงานดีกว่า"

"ไม่ได้! ซีต้องเข้าประชุมด้วยกัน อย่าขัดใจ!"

เธอเดินตามผมเข้าห้องประชุม ทุกคนมองผมและเธอเป็นตาเดียว ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้

พี่ไบรอันนั่งขำอยู่ข้างๆ ผมดึงซีอาร์ให้นั่งตักผม แล้วกอดเธอไว้ เธอดูเขินอายไม่น้อย ส่วนผมก็คอยดมตามแขนเธอ ทุกคนยังคงมองการกระทำของผมด้วยความแปลกใจ จนผมเริ่มหงุดหงิด

"มองอะไรนักหนาวะ!! มาประชุมหรือจะมานั่งมอง ห๊ะ!"

เสียงผมดังขึ้น ทุกคนถึงกับก้มหน้าก้มตา

มองเอกสารการประชุม พอเริ่มประชุม ซีอาร์ที่นั่งตักผมเริ่มง่วง ผมเลยจับหัวเธอซบลงกับอกผม แล้วก้มจูบหน้าผากเธอไปทีนึง จนกระทั่งเธอนั่งหลับบนตักซบลงกับอกผม ผมคอยมองเธอตอนหลับ แม่งน่ารักเป็นบ้า การประชุมวันนี้ค่อนข้างแปลกประหลาด เพราะผมและทุกคนต่างพูดคุยด้วยเสียงกระซิบกระซาบ จนมีผู้จัดการคนหนึ่ง พูดเสียงดังขึ้นมา

"เฮ้ย! ใครให้พูดเสียงดัง ไม่เห็นเหรอว่าเมียฉันหลับอยู่!! อย่ารบกวนเวลานอน หุบปากแล้วพูดเบาๆ ใครเสียงดังฉันจะเย็บปากแม่งให้หมด!!"

เอาซิ รักเมียขนาดไหนดูเอาเถอะ

ผ่านไป2ชั่วโมง การประชุมก็จบลง ผมอุ้มเมียผมกลับห้องทำงานแล้วเอาเธอไปวางบนเตียงภายในห้องพักผ่อน

"พี่ไบรอัน ผมขอเวลาแป๊บ รอเมียผมตื่น เราค่อยไปดูงานที่อื่นต่อ"

พี่ไบรอันเดินมาจับหัวผมเบาๆเหมือนตอนเด็กๆ "พักผ่อนไปก่อนละกัน"

ผมนอนข้างๆซีอาร์แล้วหลับไปพร้อมกับเธอ

เสียงประตูห้องทำงานเปิดออก ผมถึงได้ตื่น รู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ ซีอาร์ก็ลืมตาตื่นขึ้นตามผม

"ซีนอนไปนานเลย ขอโทษนะ"

พี่ไบรอันเดินเข้ามาพร้อมกับอาหารที่สั่งมาให้ เพราะนี่ก็บ่ายแล้ว

"กินข้าวได้แล้ว หลานพี่คงหิวแย่ นายพาซีกลับไปก่อนก็ได้นะ งานพี่จัดการเอง"

"เป็นความคิดที่ดีเลย กลับไปนอนกอดเมียดีกว่า"

ผมรีบกินข้าว แล้วพาซีอาร์กลับบ้าน

พอเข้าบ้านไป เสียงกรี๊ดกร๊าดของผู้หญิงก็ดังขึ้น ผมรีบเดินไปดู แค่เห็นความหื่นก็บังเกิด

พ่อผมกับพ่อของซีอาร์ กำลังนัวเนียสาวๆอยู่ในสระ รื่นเริง บันเทิงกันจริงๆ ผมเองแอบกลืนน้ำลาย ที่เห็นสาวๆนุ่งน้อยห่มน้อยนมกระเพื่อมขึ้นๆลงๆ อยากแก้ผ้าโดดไปร่วมวงจริงๆก็ได้แค่คิด แต่ความเป็นจริง ผมก็ได้แต่เดินคอตกตามเมียเข้าบ้าน