หวานใจ นายคลั่งรัก

[email protected] ซีอาร์................

ฉันเริ่มทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาทำอะไรแบบนี้ ประสบการณ์ใหม่ ก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียว แต่รำคาญพวกผู้ชายที่คอยตามฉันให้ไปเสิร์ฟนี่แหล่ะ ทำไงได้ก็คนมันสวยอะ

แต่ที่ทำให้ฉันหงุดก็คงจะเป็นผู้หญิงที่นั่งหน้าเวที ที่คอยกรี๊ดกร๊าด เวลานายเพลิงเล่นกีต้าร้องเพลง ชิ! หมั่นไส้!

ทันทีที่ฉันเห็นนายเพลิงขึ้นเวที

ใจฉันแทบละลาย คนอะไรหล่อเป็นบ้า

เท่ห์สุดๆ ผมยาวที่มัดรวบขึ้น แล้วไถด้านข้างออก ยิ่งทำให้เท่ห์หนักเข้าไปอีก

เพลงแรกที่เพลิงเริ่มร้อง

ฉันถึงกับต้องหยุดฟัง ไม่คิดว่าเขาจะร้องเพลงได้เพราะขนาดนี้ ตอนนี้ฉันไม่แปลกใจเลย

ที่สาวๆพวกนั้นจะหลงเขาได้ขนาดนี้

ฉันเองยังแอบคลั่งเขาในใจเลย

แสดงออกได้ไง เก็บอาการสุดๆ ไม่งั้น

โดนด่า ว่าแรด น่ะซิ ไม่ใช่แค่พระเพลิงนะที่หล่อ เพื่อนเขาก็ใช่ย่อย หล่อลากดินกันทุกคน

จนกระทั่งพักเบรค หนุ่ม4พระก็ลงจากเวที

ฉันเห็นเพลิงเดินไปหลังหลังผับ

ฉันเลยเดินไปเทน้ำอุ่นๆใส่แก้วแล้ว

เดินตามเขาออกไป

ฉันยื่นแก้วน้ำอุ่นให้เขา

"อะ น้ำอุ่นๆ นายร้องเพลงเพราะนะ"

"ยอมรับ มันคือความจริง"

"จะไม่ถ่อมตัวหน่อยเหรอไง"

"ไม่จำเป็น"

เขารับแก้วน้ำจากฉันแล้วยกขึ้นดื่ม

"รู้ด้วยเหรอ ว่าต้องกินน้ำอุ่น"

"ก็นิดหน่อย"

เขาหยิบบุหรี่ขึ้นสูบ

"อยู่คอนโด ไม่เห็นนายสูบเลย"

"พยามสูบให้น้อยลงน่ะ"

ถึงว่าซิ ฉันเห็นเขาชอบอม พวกอมยิ้มเวลาเล่นเกมส์

"ทำงานเป็นไง?"

"ก็สนุกดีนะ ไม่ยากอย่างที่คิด"

"ผู้ชายเยอะล่ะซิ ถึงชอบ"

"ปากเสีย! แต่ก็ใช่นะ ผู้ชายหล่อๆ

พูดเพราะๆ ไม่กวนประสาทเหมือนนาย"

พระเพลิงหันขวับมาหาฉัน แล้วยืนขึ้น

เขายื่นหน้ามาหอมแก้มฉัน ฉันถึงกับตกใจตัวแข็งทื่อ ไม่คิดว่าเขาจะหอมแก้มฉัน

"ถ้าเธอพยามอ่อยพวกนั้น

ฉันจะทำมากกว่านี้"

เขากระซิบเบาๆข้างหูฉัน ตอนนี้หน้าฉันคงจะแดงเพราะอายมากแน่ๆ จั๊กจี้บอกไม่ถูก

แต่สติก็กลับมา เพราะมีเสียงผู้หญิงเรียกเพลิงจากด้านหลัง

"พี่เพลิงง มาอยู่ตรงนี้นี่เองตามหาแทบแย่"

เธอเดินมากอดแขนเพลิง ฉันรู้สึกหมั่นไส้มาก

รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเฉยๆ ผู้หญิงคนนั้น ยื่นหน้ามาหอมแก้มเพลิง เขารีบหันมามองหน้าฉัน ฉันถึงกับเม้มปากจนเป็นเส้นตรง แล้วสะบัดหน้าเดินหนีไป

ไม่นานเพลิงก็เดินกลับเข้ามาพร้อมผู้หญิงคนนั้น ฉันมองเขาแต่ไม่พูดไม่จา จนเขาขึ้นร้องเพลงอีกครั้ง กระทั่งผับเลิก ฉันเดินไปถอดเสื้อกั๊กของผับเก็บเข้าล็อคเกอร์ แล้วเดินออกมา

"น้องซี ให้พวกพี่ไปส่งมั้ย?"

พระรามรีบเดินมาหาฉันแล้วอาสาไปส่ง

"ไม่เป็นไรค่ะ ซีพักอยู่ใกล้ๆนี่เอง"

ฉันพูดจบก็รีบเดินไปเซเว่นตามที่พระเพลิงบอก ฉันยืนรออยู่พักนึง รถสปร์ตหรูของเพลิงก็ขับมาจอด ฉันเปิดประตูเข้าไปนั่ง แต่ไม่ได้พูดอะไร ฉันนั่งเงียบไปตลอดทาง

ก็คนมันหงุดหงิดนี่นา ปล่อยให้ผู้หญิงตามมาหอม ประเจิดประเจ้อ ชิ!!

"เป็นอะไร? ใบ้กินรึไง

"เปล่า ขี้เกียจพูด!"

ฉันกระแทกเสียงใส่เขา

"โกรธ??"

เขาถามฉัน "เปล่า ทำไมต้องโกรธ!"

"งั้นหวง?"

"ใครหวง หวงอะไร?"

"ก็เธอหวงฉัน"

"หลงตัวเองไปรีเปล่าพระเพลิง ทำไมฉันต้องหวงคนอย่างนาย ฝันไปเถอะ!"

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขากดรับแล้วเปิดโฟน

"พี่เพลิง อยู่ไหนคะ เจนรอพี่เพลิงอยู่นะ"

"กลับแล้ว ไม่ต้องรอ"

เขาพูดแค่นี้ก็วางสายไป

"คงหิ้วผู้หญิงไปกินทุกคืนซินะ!"

"ก็ไม่ทุกคืน แต่ส่วนใหญ่ก็หิ้วไปนะ"

เขาตอบตรงๆ จนฉันเผลอกัดปากตัวเอง

พูดออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย

"ทำไม หึง?? หรืออยากให้ฉันหิ้วเธอไปกินบ้างว่างั้น"

"ไอ้คนบ้า ฝันไปเถอะ! เชิญนายหิ้วผู้หญิงพวกนั้นตามสบาย สักวันฉันจะหิ้วผู้ชายไปกินไม่ซ้ำมากกว่า ไม่จำเป็นต้องให้ผู้ชายมาหิ้วฉัน"

"ก็ลองดู!"

เพลิงเหยียบรถพุ่งออกไปด้วยความเร็วมากกว่าเดิม จนฉันเริ่มกลัว

"นี่เพลิง นายจะขับเร็วทำไมเนี่ย มันอันตรายนะ!"

"หุบปาก นั่งเงียบๆไปเลย"

เพลิงขับรถมาจอดร้านข้าวต้มร้านนึง

"ลงมา ฉันหิว"

ฉันเดินตามเขาเข้าไปในร้าน เพลิงสั่งอาหาร พร้อมข้าวต้ม

"กินก่อน เดี๋ยวค่อยทะเลาะกันใหม่"

แบบนี้ก็ได้เหรอ ฉันแอบยิ้มกับความบ้าของเขา น่ารักอะ ฉันโกรธไม่ลง ความหงุดหงิดมันหายไปหมดเลย เขาตักอาหารใส่ในถ้วยข้าวต้มให้ฉัน

"ยิ้มไร? ไม่โกรธแล้วงะ"

"ก็ไม่ได้โกรธ แค่หงุดหงิด"

ฉันตอบเขาไปตรงๆ ฉันเห็นเพลิงยิ้มนิดนึง

"ขอโทษ"

ฉันถึงกับอึ้ง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเพลิงพูดคำว่า ขอโทษ อย่างนายพระเพลิงเนี่ยนะ ขอโทษก็เป็นด้วยเหรอ

"ขอโทษทำไม?"

"ขอโทษที่ทำให้หงุดหงิด"

"นายก็ทำให้ฉันหงุดหงิดได้ทุกวันแหล่ะ"

"อย่ากวนตีน!"

เฮอะ! ว่าแล้วดีได้ไม่ถึงนาที ก็ปากเสียเหมือนเดิม

เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ฉันหยิบขึ้นมาดู หน้าจอเป็นเบอร์ของ พระราม เขาขอเบอร์ฉันตอนที่อยู่ในผับ

"ใคร?"

"พระรามโทรมา"

"ไม่ต้องรับ ช่างหัวมัน สงสัยมันคงอยากจีบเธอ ไปอ่อยมันไว้ล่ะซิ ถึงได้ตามเธอขนาดนี้"

"ใครอ่อย ฉันเปล่า แต่ถ้าพระรามจีบก็ดีซิ หล่อดี พูดจาก็เพราะ ดูเอาใจเก่งด้วย"

พระเพลิงวางช้อนลง มองหน้าฉัน

"จะกินดีๆ หรือจะกินทั้งน้ำตา!"

ฉันหลุดขำเขาออกมา ไม่รู้ว่านายนี่เป็นอะไร เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย

"ขี้หงุดหงิดจังนะ นี่ถ้าเป็นผู้หญิงฉันคงคิดว่าเป็นวันนั้นของเดือน หรือไม่ก็ วัยทอง"

"เพื่อนเล่นเหรอ? หุบปากแล้วกินไปเลย

รำคาญว่ะ!"

( ติ้งงง ติ้งง ติ้งง ) เสียงไลน์ดังขึ้นรัวๆ

( Ram ).....ถึงบ้านยังคับ?

(CR ).....ถึงแล้วค่ะ กำลังจะนอน

(Ram ).....งั้นฝันดีนะครับ เจอกันพรุ่งนี้

( CR )......เช่นกันค่ะ

ฉันส่งไลน์ตอบพระราม โดยมีคนบางคนนั่งหงุดหงิด หน้ามุ่ยอยู่ตรงหน้า

"จะเล่นอีกนานมั้ย อิ่มยัง? จะได้กลับง่วง"

"อิ่มแล้ว นายหงุดหงิดอะไรเนี่ย"

เขาไม่ตอบ เรียกเก็บเงินแล้วเดินออกไป

ฉันไม่ชอบเลยเวลาที่เขาเฉยเมยใส่ฉันแบบนี้

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เวลาเขาเฉยใส่ ฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดยังไงไม่รู้ ให้เขากวนประสาทฉันยังดีซะกว่า ฉันรีบเดินตามเขาออกไป

ฉันนั่งในรถ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งไลน์หาเขา( CR )......ยิ้มหน่อย

( ปิศาจ )......

ฉันเปลี่ยนชื่อไลน์ของเขา ชื่อนี้เหมาะกับเขาแล้วล่ะ เขาไม่ตอบไลน์ฉัน เพราะขับรถอยู่

แต่เขาคงเห็นข้อความที่ฉันส่งไป เพราะเห็นเขาแอบยิ้มออกมา แค่นี้ฉันก็รู้สึกดีแล้วล่ะ

"นายมีแฟนรึยัง?"

ฉันหาเรื่องคุยกับเพลิง เพราะไม่ชอบบรรยากาศ อึมครึมแบบนี้

"ยัง! ถามไม? อยากได้ฉันเป็นแฟน?"

"หลงตัวเองได้ตลอด ที่ฉันถามเพราะกลัวแฟนนายจะเข้าใจผิด คิดว่าฉันไปแย่งแฟนเธอต่างหาก"

"ถ้ามี จะลองแย่งมั้ยล่ะ?"

"หึ! ฉันไม่ชอบแย่งแฟนใคร!"

"งั้นสบายใจได้ ฉันโสด! เธอไม่ต้องแย่งกับใคร"

"โอโห..พูดออกมาหน้าตาเฉย ทำยังกะฉันพิศวาสนายอย่างงั้นแหล่ะ"

"ก็ไม่แน่ เธออาจจะอยากกินฉันขึ้นมาก็ได้"

"นายนี่มันหลงตัวเองจริงๆ พูดออกมาได้หน้าไม่อาย!"

เพลิงไม่พูดอะไรต่อ ฉันเห็นเขายิ้มๆ

แต่ก็มีบางครั้งจริงๆ ที่ฉันแอบคิด ยิ่งตอนเขาอยู่บนเวที แล้วก็ถอดเสื้อเดินอยู่ที่ห้องในคอนโด ฉันอยากจะฟัดเขาจริงยอมรับ ฮ่าๆ