หวานใจ นายคลั่งรัก

[email protected] พระเพลิง............

กลับถึงคอนโด ผมกับยัยตัวแสบก็แยกเข้าห้อง ตอนทำงานคืนนี้ ผมอยากจะไปชกหน้าไอ้พวกแขกหื่นที่ ลวนลามเธอทางสายตา และคำพูด ผมหงุดหงิดจนต้องเดินออกไปสูบบุหรี่

จนยัยตัวแสบยื่นแก้วน้ำอุ่นให้ผมนั่นแหล่ะ ผมถึงได้เย็นลง แอบดีใจด้วยนะที่เธอยังเอาใจใส่ผม ยัยนี่จะทำให้ผมคลั่งทุกทีที่เข้าใกล้

จนผมอดใจไม่ไหวต้องยื่นหน้าไปหอมแก้มเธอนั่นแหล่ะ ใจอยากจูบปากสวยๆสีชมพูเรื่อๆของเธอให้หนักๆเลยด้วยซ้ำ แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมหอมแก้มเธอ ผมเคยแอบหอมเธอตอนหลับ อย่างที่รู้ๆนั่นแหล่ะ ผมอาบน้ำเสร็จก็ทิ้งตัวลงบนเตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

มีข้อความที่สาวๆส่งมาให้ผมเยอะมาก ผมไม่ค่อยอ่านหรอก ส่วนใหญ่ลบทิ้งหมด ขี้เกียจอ่าน

จนมาเจอข้อความยัยตัวแสบนั่นล่ะ

( ตัวปัญหา ).....ยิ้มหน่อย

ผมเปลี่ยนชื่อไลน์ให้เหมาะกับเธอ ข้อความสั้นๆแต่ทำให้ผมยิ้มจนหุบไม่ได้ รู้สึกดีว่ะ

ไม่เหมือนข้อความสาวๆพวกนั้น ไม่อ่านแล้วก็ไม่ตอบ ไม่รู้ทำไมความรู้สึกกับยัยนั่นถึงต่างกับสาวๆพวกนั้น ผมชอบแกล้งให้เธอโกรธ

ชอบพูดจากวนๆใส่ จนผมจะเสพติดการแกล้งเธอเข้าไปทุกวัน ผมเลยไลน์กลับไปหาเธอ

( P.B ).....ยิ้มคนเดียวก็บ้าซิ

ชื่อไลน์ผม P.B ย่อมาจาก พระเพลิง และ

เบรตัน ชื่อจริงๆของผมนั่นแหล่ะ

ก็เหมือนสนามแข่งรถของผม

ผมก็ใช้ P.B เหมือนกัน

( ติ้งงง) เสียงไลน์ดังขึ้น ผมรีบเปิดดู เธอตอบไลน์กลับมาหาผม

( ตัวปัญหา )....ก็นายมันเป็นคนบ้า

( P.B )....ทำไร ยังไม่นอน?

( ตัวปัญหา ).....เพิ่งอาบน้ำเสร็จ

( P.B ).....อย่าอาบนาน เปลืองน้ำ

( ตัวปัญหา ).....ไม่ได้สกปรกเหมือนนาย

( P.B ).....รู้ได้ไง แอบดมเหรอ ถึงรู้ว่าสกปรก

( ตัวปัญหา ).....ไม่มีทาง!

( P.B ).....พรุ่งนี้สายๆจะพาไปข้างนอก

( ตัวปัญหา ).....ไปไหน??

( P.B )....ไปซื้อถุงยาง

( ตัวปัญหา ).....ไอ้บ้า! หื่น!

( P.B )....จะพาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ รีบนอน

( ตัวปัญหา )....เจ้านายใจดีที่สุด

( P.B )....ไม่ได้ให้ฟรีเว้ย!

( ตัวปัญหา )....รู้น่า ฝันดีนะเจ้านาย นอนละ

( P.B. )....ฝันดี ผีจับหัวนะ (ผวนเอาเอง)

ผมเก็บโทรศัพท์ แล้วนอนยิ้มอยู่สักพัก คืนนี้คงฝันดีจริงๆ นอนดีกว่า....

ผมตื่นมาก็สายมากแล้ว ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จผมก็เดินออกไป เห็นยัยนั่นกำลังช่วยป้าแก้วทำงานบ้าน ดูเหมือนป้าแก้วกำลังสอนเธอ

"ตื่นแล้วเหรอ? เดี๋ยวฉันไปเตรียมข้าวให้นะ รอแป๊บนึง"

เธอเดินมาบอกผม แล้วเดินไปในครัว อุ่นกับข้าวให้ กับข้าวถูกวางอยู้บนโต๊ะ พร้อมข้าวร้อนๆ

"เธอกินแล้วเหรอ?"

"เรียบร้อยแล้วล่ะ ฉันตื่นมาทำงานแต่เช้าก็เลยต้องรีบกินน่ะ"

"ไม่ต้องตื่นเช้าก็ได้ ตื่นตอนไหนค่อยออกมาช่วยป้าแก้ว ฉันไม่ใช่เจ้านายโหดขนาดนั้น"

ผมพูดพลางตักข้าวกินไปด้วย มียัยนั่นนั่งเอามือเท้าคางมองผม

"นายจะพาฉันไปซื้อเสื้อผ้าทำไมอีก เสื้อผ้าที่นายซื้อให้ก็มีตั้งหลายชุด"

"เอาไว้ใส่อยู่บ้าน แต่ออกไปผับห้ามใส่ ไม่ต้องใส่ไปล่อผู้ชาย"

"ฉันเปล่านะ ฉันว่าชุดที่มีก็ไม่ได้โป๊ซะหน่อย"

"มีแต่รัดรูป นมเท่าลูกมะพร้าวยังจะใส่แบบนั้นไปทำงานผับอีก"

"ผู้หญิงที่ไปเฝ้านายก็ใส่ แถมโป๊ยิ่งกว่าทำไมนายไม่ไปห้ามพวกเธอล่ะ"

จะให้ผมพูดว่า ที่ไม่ให้ใส่เพราะไม่อยากให้ใครมอง หวง อย่างนั้นเหรอ เสียฟอร์มหมดซิ

"พูดมากจังวะ! บอกไม่ให้ใส่ก็ไม่ต้องใส่ ฉันสั่ง!"

"ชิ! เผด็จการ!! บ้าอำนาจ!! จอมบงการ!!

เธอบ่นผมไม่หยุดแล้วเดินเข้าห้องไป

คงจะไปแต่งตัวนั่นแหล่ะ ผมเลยรีบกินข้าวแล้วเข้าห้องไปอาบน้ำแต่งตัว

วันนี้ผมใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืดแขนยาว สบายๆรองเท้าผ้าใบ

ส่วนยัยตัวปัญหา ยังแต่งตัวไม่เสร็จ

ไม่รู้ทำไมผู้หญิงถึงแต่งตัวกันนานๆ

โคตรเบื่อ!

ไม่นานยัยนั่นก็เดินออกมา ใส่กางเกงกระโปรง สั้นเลยเข่า กับเสื้อเอวลอย มัดผมรวบง่ายๆ แต่น่ารักชิบหาย

"แต่งตั้งนาน ได้แค่นี้?"

"ฉันเป็นผู้หญิงนะ ก็ต้องเลือกเสื้อผ้าหน่อยซิ"

"วันนี้นายแต่งตัวน่ารักนะ"

"แน่นอน"

"ไม่เลย ไม่เคยถ่อมตัวเลย พวกหลงตัวเอง"

"จะพล่ามอีกนานมั้ย?! รีบไป!"

เธอเดินตามหลังผมมาติดๆ

[email protected] ห้างดัง............

ผมเดินนำหน้าเธอ ไปร้านเสื้อผ้าที่ผมเล็งไว้

"เดินช้าจังวะ เดินเป็นเต่าเลยเร็วๆหน่อย"

"นายนั่นแหล่ะ จะรีบเดินไปไหน

เดินไวยังกับจะไปไล่ควาย"

"ปากดี! ไม่สิ้นสุด!"

ผมเดินกลับไปหาเธอ เอื้อมไปจับมือเธอไว้แล้วเดินจับมือเธอไปอย่างนั้น

ใจผมอยากเดินจับมือกับเธอเองแหล่ะ

ทนไม่ได้ทุกทีมือเธอนุ่มม๊ากกกก

ยัยตัวปัญหาพยามดึงมือออกจากมือผม

"ปล่อยเลยนะ ไม่ต้องมาจับเดินเองได้"

"ฉันก็ไม่ได้อยากจับหรอกนะ มือแข็งๆของเธอน่ะ! ถ้าเธอไม่มัวเดินช้าเป็นเต่า เสียเวลา!"

"ไม่อยากจับก็ปล่อยซิ ฉันอายคนอื่นนะ"

"ไม่ปล่อยเว้ย! อย่างเธอเนี่ยนะอาย

หน้าด้านขนาดนี้ กระเบื้องอย่างหนายังอาย โธ่! ทำเป็นไม่เคย ไม่ต้องมาทำตัวไร้เดียงสากะฉันหรอก แรดๆอย่างเธอ อย่าบอกนะว่าไม่เคยผ่านผู้ชาย เฮอะ! ตลก!!"

"นายนี่มันหยางคายได้ตลอดเลยนะเพลิง

ทำมะ ฉันจะผ่านผู้ชายมากี่คนมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยล่ะ"

"ไม่เกี่ยว แล้วก็ไม่อยากเกี่ยวด้วย"

ผมเดินจับมือกับเธอแบบนั้น แอบมองเธอไปด้วย หน้าเธอแดงระเรื่อ มือเริ่มมีเหงื่อ

สงสัยจะอายจริงๆ แต่ช่างเถอะ

ก็ผมอยากจับนี่

มาถึงร้านเสื้อผ้า ผมก็เดินเข้าไปเลือกเอง คราวนี้อย่าหวังว่าผมจะให้เธอเลือก

ผมเดินดูเสื้อผ้าอยู่พักนึง โดยที่ยังเนียนๆจับมือเธออยู่

พนักงานในร้านมองผมเป็นตาเดียว

บางคนก็ทำท่าเขินซะงั้น

"นี่พระเพลิง ปล่อยมือฉันก่อนได้มั้ย?"

"ไม่ จบนะ"

ผมหยิบกางเกงยีนส์มา 5-6 ตัว กับเสื้อยืดตัวใหญ่ๆ ส่งให้เธอ

"ไปลองเดี๋ยวนี้"

เธอรับเสื้อมา แล้วแล่บลิ้นใส่ผม

ลิ้นน่าดูดชะมัด อยากกินแม่งทั้งตัว นับวันผมยิ่งรู้สึกว่า ยัยนี่น่ารักขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่รู้ว่าจะอดใจไว้ได้อีกนานเท่าไหร่

"เพลิง กางเกงกับเสื้อ มันตัวใหญ่มากเลยนะ ฉันไม่ใช่เด็กฮิปฮอป!!"

ผมเดินไปหาเธอ จับเธอหมุนไปรอบๆ

แล้วดึงเสื้อเธอขึ้น เพื่อจะดูเอวกางเกงยีนส์

"ไอ้บ้า อยู่ดีๆมาดึงเสื้อฉันขึ้นได้ไง!"

"อย่ามะโน คิดว่าฉันจะทำอะไร

แค่จะดูกางเกงว่ามันใหญ่มากมั้ยก็แค่นั้น"

ผมเดินไปหยิบกางเกงไซค์เล็กลงมาอีกแล้วให้เธอลอง พอเห็นว่าพอดีแล้วผมก็ซื้อทั้งหมดที่เลือก จากนั้นก็พาไปดูร้านอื่นต่อ

จนกระทั่งได้มาหลายสิบชุด ผมเลยพาเธอไปนั่งร้านกาแฟ แล้วโทรศัพท์บอกคนของผมที่พ่อส่งมาคอยดูแล ให้มาเอาของไปเก็บที่รถ

โดยให้พวกเขาอยู่รอก่อน

ผมสั่งนมเย็นมากิน ส่วนยัยนั่นสั่งลาเต้

"นายไม่กินกาแฟเหรอ?"

"ไม่ชอบ"

"นม ไม่เข้ากับนายเลยนะ"

เธอหัวเราะใส่ผมที่เห็นผมกินนม

ไม่นานคนของผมก็มาถึง ผมสั่งให้เอาของไปเก็บที่รถ แล้วให้อยู่รอ เพราะคงซื้อของอีกหลายอย่าง

พอคนของผมเดินไป พี่สาวสองร่างยักษ์

จากเอเจนซี่ทำโฆษณา ถ่ายแบบก็เดินเข้ามา

"ดีใจจังเจอน้องเพลิงที่นี่"

เขาเดินมานั่งข้างยัยตัวแสบ ที่นั่งทำหน้างงๆอยู่

"ว่าไงคะน้องเพลิง ตกลงจะเป็นนายแบบให้พี่มั้ยคะ?"

"ผมบอกแล้ว ว่าผมไม่ชอบผมไม่ถนัดงานด้านนี้ พี่ไปหาคนอื่นเถอะ"

"แหม น้องเพลิงก็ พี่อยากได้น้องเพลิงมาร่วมงานกับพี่นะ ตอนนี้มีถ่ายโฆษณา ถ่ายแบบเข้ามาเยอะเลย เหมาะกับน้องเพลิงมากเลยนะ"

"ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณที่นึกถึงผม

แต่ผมไม่ชอบจริงๆ ขอตัวก่อนนะครับ"

ผมลุกแล้วจับมือยัยตัวแสบออกจากร้าน

พี่สาวสองยังไม่ละความพยายาม

วิ่งตามผมมา เขาตามตื้อผมไปร่วมงานมานานแล้ว แต่ผมไม่ตกลง

ผมเลยต้องสั่งลูกน้องให้กันเขาออกไป

"นายทำไมไม่ลองดูล่ะ มีแต่คนอยาก

เข้าวงการนี้ทั้งนั้น"

"ก็บอกแล้วว่าไม่ชอบ"

ผมเดินจับมือคุยไปกับเธอ คราวนี้เธอคงลืมว่าผมจับมือเธออยู่ เพราะมัวแต่คุยกับผม

"น่าเสียดายออก เออ ถามน่อย ผู้ชาย4คนนั้นเป็นใครกันเหรอ ฉันว่าจะถามตั้งแต่คราวที่แล้วละ

"ลูกน้องพ่อ ถูกส่งมาคอยดูแลฉัน"

"แสดงว่าพ่อนายนี่คงเป็นมาเฟียแน่ๆ"

"เป็นแล้วทำไม ไม่เห็นน่าสนใจเลย"

"ปากเสียอย่างนี้ไง พ่อนายถึงส่งคนมาคอยดูแล จริงๆแค่4คนไม่น่าจะพอ เป็นฉันจะส่งมาทั้งแก๊งค์!"

"สงสัยเธออยากกินลูกปืนแทนข้าว"

"พูดความจริงทำเป็นรับไม่ได้"

"เออ สงสัยอยากกินลูกปืนจริงๆว่ะ"

เธอเงียบ เพราะเห็นผมพูดจริงจังขึ้นมา

ผมพาเธอไปซื้อของที่คิดไว้จนครบ

แล้วสั่งให้คนเอาไปเก็บที่คอนโดก่อน

ผมยังพาเธอเดินเล่นที่ห้างอีกพักใหญ่

เรื่องของเรื่องคืออยากเดินจับมือกับเธอ

เลยยอมเดินเล่นไปเรื่อยๆ จนเย็น

จากนั้นก็กินข้าวก่อนกลับ