หวานใจ นายคลั่งรัก

[email protected] ซีอาร์..............

เวลาผ่านไปได้เดือนนึงแล้วที่ฉันอยู่กับพระเพลิง ฉันเริ่มสนิทกับเขามากขึ้น รวมทั้งพนักงานในผับ และ เพื่อนอีก3พระของเขา

คืนนี้มีแขกเยอะกว่าคืนที่ผ่านมา เพราะมีจัดงานวันเกิด ฉันยังคงเดินเสิร์ฟตามหน้าที่ โดยมีสายตาของพระเพลิง มองมาเป็นระยะๆ

เขายังคงเถื่อน และกวนประสาทกับฉันตลอด แต่สำหรับคนอื่น นายเพลิงไม่เป็นนะ การพูดจาก็ไม่ได้เถื่อนเหมือนคุยกับฉัน มีแค่ฉันคนเดียวนี่แหล่ะ ที่โชคดีสุดๆ โดนทั้งจิก ทั้งกัด หึ!

"น้องคนสวย มาที่โต๊ะพี่หน่อย"

"ว่าไงคะ จะสั่งอะไรเพิ่ม"

"ไม่สั่ง วันนี้วันเกิดพี่ พี่ขออะไรอย่างนึงได้มั้ย?"

"เอ่ออ อะไรคะ?

"น้องขึ้นไปร้องเพลงให้พี่ฟังสักเพลงได้มั้ย?"

"จะดีเหรอคะ?"

"ดีซิ ร้องให้พี่ฟังหน่อยเพลงอะไรก็ได้ วันเกิดพี่ แต่เป็นวันอกหักของพี่ด้วย"

"งั้นก็ได้ค่ะ พี่รอเดี๋ยวนะคะ"

ฉันเดินไปบอกกับหัวหน้าเด็กเสิร์ฟ พี่เขาเลยเดินมาที่โต๊ะนั้นอีกครั้ง

"พี่อยากให้น้องซีขึ้นร้องเพลงเหรอครับ?"

"ใช่ เพลงอะไรก็ได้ วันนี้วันเกิดผม แล้วก็อกหักไปพร้อมๆกัน ขอสักวันได้มั้ย อยากให้สาวสวยคนนี้ร้องเพลงให้ผม ขอซึ้งๆเลยนะ"

หัวหน้าเด็กเสิร์ฟพยักหน้า

"จัดไปค่ะ น้องซีจะจัดเพลงซึ้งๆให้"

หัวหน้าเดินไปบอกกับพระเพลิงที่หน้าเวที

เขามองมาทางฉันแว๊บนึงแล้วพยักหน้าให้หัวหน้าฉัน พอเพลงจบเขาก็ประกาศชื่อฉัน

ฉันเดินขึ้นไปบนเวที ความรู้สึกคือดีใจมาก

เพราะฉันก็ชอบเสียงเพลงกับเล่นดนตรีเหมือนเพลิงหัวหน้ายื่นกระดาษให้กับเพลิง ในนั้นเป็นชื่อเพลงที่ ผู้ชายคนนั้นขอ

"ร้องได้มั้ยเพลงนี้?"

เพลิงถามฉัน ฉันพยักหน้าให้เขา

"อย่าร้องไล่แขกฉันล่ะ"

"หึ! อย่าดูถูกกันซิ ขอกีต้าร์นายด้วยได้มั้ย?

"เล่นเป็น?"

"อยากลอง"

เพลิงลังเลนิดนึง ก่อนจะยื่นกีต้าร์ให้ฉัน

จากนั้น เสียงดนตรีก็เริ่มขึ้น พร้อมกับฉัน

ที่ดีดกีต้าไปด้วย แล้วจังหวะร้องก็เริ่มขึ้น

ทันทีที่ฉันร้องออกไป เสียงปรบมือ เสียงกรี๊ดกร๊าด จากหนุ่มๆสาวๆก็ดังขึ้น อาจเพราะเพลงโดนใจพวกเขาด้วยมั้ง

เพลิงที่กำลังยกแก้วเหล้าที่วางอยู่ด้านข้าง

ขึ้นดื่มถึงกับชะงัก อึ้ง และยืนถือแก้วค้างไว้อย่างนั้น ฉันหันไปมองเขา แล้วยักคิ้วให้เพลิง พร้อมกับกะพริบตาข้างนึงให้ เพลิงแอบยกนิ้วโป้งให้ฉัน และส่งยิ้มมาให้ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นรอยยิ้มสวยๆเท่ห์ๆ แบบชัดเจน

ฉันหันไปร้องเพลงต่อ มือก็ดีดกีต้าร์ไปด้วย

จนกระทั่งจบเพลง ฉันโค้งให้แขกที่ปรบมือ

และส่งเสียงวี๊ด วิ้วมาให้ฉัน จากนั้นนายเพลิงจอมเถื่อนก็รีบเดินมา

ฉันส่งกีต้าร์คืนกับเพลิง และยิ้มให้เขา

"โคตรน่ารักเลยว่ะ"

ฉันอึ้ง อึ้ง และก็อึ้ง ครั้งแรกในรอบ1เดือน

ที่พระเพลิง พูดชมฉัน! ถึงจะชมแบบถื่อนๆตามสไตล์เขา แต่ฉันก็ดีใจแทบจะโดดกอด

ฉันเริ่มชินกับการพูดจาแบบดิบๆเถื่อนๆ

ของเพลิงแล้วล่ะ ซึ่งดูจริงใจกว่า

ถ้าจะพูดเพราะๆ อย่างที่ฉันเคยหวัง ฉันเดินลงเวทีมาเดินไปที่โต๊ะผู้ชายคนนั้น

"พอฟังได้นะคะ"

"โคตรเพราะเลย ขอบใจมาก"

ผู้ชายคนนั้นยื่นทิปให้ฉัน 2000 ฉันรับไว้นะตั้งแต่ทำงานมา นี่เป็นทิปที่ฉันได้เยอะที่สุด

พอผับเลิกฉันกำลังเก็บโต๊ะ 4 พระก็เดินมา

"น้องซี เสร็จแล้วไปกินข้าวกันนะ"

พระรามชวนฉัน ฉันหันไปมองหน้าพระเพลิง

เขาพยักหน้าให้ แบบนี้แสดงว่าไปกันหมด

ฉันทำอะไรเสร็จก็เดินออกไปจากผับพร้อมกับพวกเขา

"น้องซีไปรถพี่ดีกว่านะ"

พระรามรีบชวนฉันให้ไปกับเขา

"มึงไปกับไอ้ ลักษณ์ ไอ้พรายเลย

เจอกันร้านข้าวต้ม หมีใหญ่"

"โห ไอ้เพลิงมึงจะมากันท่ากูทำไมเนี่ย

โน่น หญิงมึง มึงไปพาหญิงของมึงไปป่ะ

น้องซีกูดูแลเอง"

"มึงอย่ามาพูดมากไอ้ราม หญิงกูยกให้

มึงพาจะพาไปสวรรค์หรือลงนรกกับมึงก็แล้วแต่มึงเลย!

เพลิงพูดพร้อมกับดึงมือฉันให้ไปขึ้นรถกับเขา

"กูว่าไอ้เพลิงมันยังไงๆอยู่นะ"

"กูก็ว่างั้นแหล่ะ ดูมันหวงน้องซี"

"ไอ้รามกูว่ามึงหมดสิทธิ์แล้วว่ะ ลองไอ้เพลิงออกตัวแรงขนาดนี้ ไม่พ้นมือมันหรอก"

"ทำไมไม่บอกว่าเล่นดนตรี ร้องเพลงได้"

พระเพลิงถามฉัน แล้วขับรถไปด้วย

"ก็นายไม่เคยถามหนิ"

"อย่ามากวนตีน!"

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ

"ก็ชอบ ตอนเรียนฉันเป็นนักร้องนำของมหาลัย อยากได้ยินที่นายพูดกับฉันเมื่อกี้อีกอะ"

"อย่ามากวนตีน!"

"มันใช่อันนี้ที่ไหนกันเล่า"

"ก็เธอบอกเองว่าที่ฉันพูดเมื่อกี๊

แล้วเมื่อกี๊ฉันก็เพิ่งพูดว่า 'อย่ามากวนตีน!' ไม่ใช่งะ"

"ฉันหมายถึงที่นายพูดกับฉันบนเวทีน่ะ"

"พูดครั้งเดียว ไม่พูดซ้ำ"

พระเพลิงขับรถมาถึงร้านข้าวต้ม เราก็เข้าไปรอ 3 พระในร้าน ไม่ถึง10นาที 3พระสุดหล่อก็เดินเข้ามา

"น้องซี อยากกินอะไรครับพี่รามจะสั่งให้"

"อะไรก็ได้ ซีกินได้หมดค่ะ"

"มึงจะสั่งอะไรก็เรื่องของมึงไอ้ราม พูดมาก กูรำคาญ"

"สัส! กูไม่ได้ถามมึง อย่าเสือก!

"เสือกพ่องง!

ฉันส่ายหน้า นี่พวกเขาเป็นเพื่อนกันแน่

เหรอ เห็นกัดกันทุกที ทั้ง4พระ ช่วยกันสั่งอาหาร ฉันก็ได้แต่นั่งยิ้ม เพราะพวกเขายังคง จิกกัดกันไม่หยุด แล้วคืนนี้จะได้กินมั้ยเนี่ย

กับข้าวที่สั่งถูกยกมาวางบนโต๊ะ

พระรามรีบตักใส่ในถ้วยข้าวต้มให้ฉัน

แต่พระเพลิงก็รีบตักออกแล้วเอาใส่ปากเคี้ยวหน้าตาเฉย แล้วตักอย่างอื่นใส่ให้ฉันแทน

"เหี้ยเพลิง กูตักให้น้องซี ไม่ได้ตักให้มึง"

"ก็กูอยากกิน"

"แล้วมึงไม่ตักเองวะ สัส!

"กูขี้เกียจ"

"ขี้เกียจก็ไม่ต้องแดก"

"เรื่องของกู"

จากนั้นกับข้าวทุกอย่างก็ถูกตักใส่จานฉันแทบล้น เพราะฝีมือของพระเพลิง กับ พระราม

"จะล้นถ้วยแล้ว ฉันจะกินยังไงเนี่ย"

พระเพลิงยกถ้วยฉันไป แล้วสั่งข้าวต้มถ้วยใหม่ให้ฉัน

"มานี่ กินเอง"

"เพราะมึงเลยไอ้เพลิง ซีเลยไม่ได้กิน"

"มึงพูดมากจังวะ รำคาญชิบหาย"

"มึงก็เอามือปิดหูไว้"

"ก็กูแดกข้าวอยู่ มือไม่ว่าง"

"นี่จะทะเลาะกันอีกนานมั้ย ทำเป็นเด็กๆไปได้"

ฉันพูดขึ้น เพราะขี้เกียจฟัง3พระนั่งปะทะคารมกัน

"สมน้ำหน้า มีปากไว้แดก ไม่แดก"

พระลักษณ์พูดขึ้น

"เสือกกก!"

พระเพลิง กับ พระรามพูดพร้อมกัน ทีแบบนี้ สมัคคีกันเหลือเกิน

"น้องซีสุดยอดเลย ร้องเพลงเพราะ แถมเล่นดนตรีได้อีก พี่ว่ามาเป็นนักร้องดีกว่า"

พระลักษณ์ พูดขึ้นมา ฉันถึงกับชะงัก

"ใช่ๆ พี่เห็นด้วย ไม่ต้องไปเสิร์ฟ มีนักร้องหญิง พวกพี่จะได้คึกคัก"

"แล้วทำไมพวกพี่ถึงไม่หานักร้องหญิงมาล่ะ?"

"เคยมีแล้ว แต่ผัวคอยตามติด พวกหวงเมีย เลยตัดปัญหา เลิกจ้าง"

ฉันหันไปมองพระเพลิง เป็นการขอคำตอบ

แล้วฉันก็ต้องยิ้มแก้มปริ เพราะเขาพยักหนาให้ นั่นคือ ตกลง ฉันยืนขึ้น โค้งให้4พระ

"ตกลงค่ะ ซีดีใจจัง ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"

"อย่าแรด!! นั่งลง!"

ฉันถึงกับเม้มปาก แอบมองแรงใส่พระเพลิง

"ปากเหี้ยชิบหายมึง! ไปว่าน้อง นิสัยปากเสียแก้ไม่หายสักที !"

พระพรายพูดขึ้น แล้วมองไปทางพระเพลิง

พอกินเสร็จ ฉันก็แยกย้าย พระรามจะไปส่ง แต่ก็ถูกพระเพลิงกันไว้ คงกลัว3พระจะรู้ว่า ฉันอาศัยอยู่กับพระเพลิงที่คอนโด

"ขอบใจนะพระเพลิง"

"อะไร??"

"ก็ที่ยอมให้ฉันร้องเพลงด้วยไง"

"ฉันมีกฏนะ ห้ามฝืนกฏของฉัน"

"บอกมา ถ้าทำได้ก็จะทำ"

"ห้ามยุ่งกับแขก ห้ามสนิทกับผู้ชายไม่ว่าหน้าไหน! โดยเฉพาะไอ้ราม ห้ามแต่งตัวโป๊"

"ก็ได้ๆค่ะ เจ้านายยยย ห้ามยังกะเป็นลูกเลยนะ"

"ลูกน่ะไม่ใช่! แต่ถ้าแม่ของลูกก็ไม่แน่"

ฉันถึงกับเสียววูบไปถึงท้อง ที่ได้ยินพระเพลิงพูด มันรู้สึกแปลกๆ แปลกตรงที่รู้สึกดี แล้วก็รู้สึกชอบ คืนนี้คงต้องคุยกับเพื่อนกับเพื่อนอีกเหมือนเคย ตั้งแต่ฉันมีโทศัพท์ ฉันก็คุยกับเพื่อนเกือบทุกคืน แต่แค่คุยยังไม่ขอความช่วยเหลืออะไร เพราะตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ลำบากอะไร

ก็เลยเลือกที่จะอยู่นิ่งๆ รอจำเป็นค่อยให้เพื่อนช่วย