พลมังกรเวทย์ประการ
บทที่ 5 ใครกล้าขวางทางผม!
จ้าวหมิงตกตะลึง เขาได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลในเมือง และเชิญหน่วยพิเศษสัตว์ป่ามาจับกลุ่มคนที่ชั่วร้ายนี้ แต่ตอนนี้กลับถูกหัวหน้าตำหนิ!
สิ่งสำคัญคือ มองดูท่าทีของซ่งห้าวเลี่ยงแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวคนพวกนี้ที่อยู่ตรงหน้ามาก
“ผู้บัญชาการซ่ง นี่มันอะไรกัน?ผมมาที่นี่เพื่อจับกุมผู้คน ทำไมท่านถึงให้ผมถอยไปล่ะ?”จ้าวหมิงกวาดมองไปที่เซียวจ้านพวกเขา เขาไม่ใช่คนโง่ เมื่อกี้ก็ได้สัมผัสถึงเจตนาฆ่าและแรงกดดันที่ไม่เคยมีมาก่อนจากตัวพวกเขา!
ถ้าไม่ใช่เพราะซ่งห้าวเลี่ยงบุกเข้ามากะทันหัน เขาอาจปล่อยให้หน่วยพิเศษยิงแล้ว!
"จ้าวหมิง!คุณเป็นลาโง่เหรอ!หรือว่าคำสั่งของผมไปไม่ได้ส่งถึงพวกคุณหรือ?!ถอยไป!ถอยไปให้หมด!"ซ่งห้าวเลี่ยงคำราม ในใจของเขาเต้นแรงมาก!
ซูฉีหมิงได้ออกคำสั่งไว้ว่า ห้ามใครมายุ่งกับเรื่องนี้ ห้ามมายุ่งกับคนกลุ่มนี้!
แม้ว่าซ่งห้าวเลี่ยงจะไม่รู้จักตัวตนของคนกลุ่มนี้และจุดประสงค์ของการมาที่ซูหาง แต่เขารู้ดีว่า คนที่ทำให้ซูฉีหมิงประหม่ามากและต้องไปพบผู้อาวุโสใหญ่ต้องเป็นบุคคลที่สำคัญอย่างแน่นอน!
"ผมขอโทษ!เป็นเพราะผมออกคำสั่งไม่ทันเอง!หวังว่าพวกคุณจะไม่เอาเรื่องพวกเขานะ"ทั่วใบหน้าของซ่งห้าวเลี่ยงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มองดูเซียวจ้านและคนอื่นๆที่อยู่ข้างหน้าเขา น่องและท้องของเขาก็สั่นเล็กน้อย มันเป็นเพราะใบหน้าที่เย็นชาของเซียวจ้านที่ทำให้เขาตื่นตระหนก
เขายังมีความรู้สึกว่า ถ้าเขาไม่รีบมาให้ทันเวลา ผู้คนที่จ้าวหมิงพามาในวันนี้อาจล้มลงกับพื้นแล้ว!เมื่อคิดถึงตรงนี้ เหงื่อเย็นบนหน้าผากของซ่งห้าวเลี่ยงก็เริ่มไหลออกมาราวกับฝน!
ในขณะนี้ หลงอีก้าวออกมา มองไปที่ซ่งห้าวเลี่ยงและจ้าวหมิงพวกเขาด้วยใบหน้าเย็นชา เย้ยหยันและตำหนิด้วยความโกรธ"ดีๆๆๆ! สำนักงานบังคับใช้กฎหมายในซูหาง กล้าหาญจริงๆ!!!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในใจของซ่งห้าวเลี่ยงก็กระตุก และจ้าวหมิงที่อยู่ข้างหลังเขาก็รีบออกมาทันที ชี้ไปที่หลงอีและตะโกนด้วยความโกรธ"บังอาจ!กล้าดียังไงมาทำตัวหยิ่งผยอง!เชื่อหรือไม่ว่าผมให้คนพาพวกคุณกลับไปสอบสวน!!!"
"หุบปาก!ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!ไสหัวไป!!!"ซ่งห้าวเลี่ยงตกใจมากเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขาหันหน้าไปและดุจ้าวหมิงด้วยความโกรธ จากนั้นก็ขอโทษต่อหลงอีพวกเขา
ในทางกลับกัน เซียวจ้านขมวดคิ้ว เหลือบมองซ่งห้าวเลี่ยงเบาๆ แล้วพูดว่า "คุณเป็นผู้บัญชาการหรือเปล่า?"
ซ่งห้าวเลี่ยงไม่กล้าประมาท พยักหน้าและพูดว่า"ใช่ครับ คือ
ผู้ใต้บังคับบัญชาเอง"
หืม!
หัวใจเต้นแรง ชายผู้นี้เป็นใครกันนะ จึงสามารถทำให้ซ่งห้าวเลี่ยงเรียกตัวเองว่าผู้ใต้บังคับบัญชา!
ทั้งหมดมีป้ายทะเบียนของเขตสงครามในท้องถิ่น
ปัง ปัง ปัง!
และผู้นำคือผู้พัน! ใบหน้าของหานลี่หมินเต็มไปด้วยความโกรธและความเคร่งขรึม และเขาคำรามจากระยะไกล"ใครให้พวกมึงมาที่นี่!รีบถอยไปซะ!ซ่งห้าวเลี่ยง
เมื่อซ่งห้าวเลี่ยงเห็นคนที่มา ตกใจมากและรีบทำความเคารพ และพูดว่า "หัวหน้า!คุณมาที่นี่ได้ไง?!"
30,000
ซ่งห้าวเลี่ยงก็เข้าใจในทันทีว่า เรื่องในวันนี้น่าจะเกินความสามารถของเขา ดังนั้น เขาจึงรีบหลีกทางให้หานลี่หมินทันที
และตะโกนใส่เขา"ถอนตัวไปให้หมด!ทันที!" จากนั้นเขาก็หันหน้าไปมองเซียวจ้าน ยืนตรง ทำความเคารพ และพูดว่า"หน่วยเจ็ดแห่งกองทัพมังกรดำ
บูม!
ราวกับว่าสายฟ้าระเบิดขึ้นบนท้องฟ้า ระเบิดผู้คนที่อยู่รอบๆจนไหม้เกรียมโดยตรง!
เป่ย... จอมพลเป่ยเหลียง? ! !
ต่อต้านกองทัพนับล้านจากทั้งแปดประเทศ และปกป้องชายแดนของประเทศหลง เซียวจ้าน
ในเวลาเดียวกัน ซ่งห้าวเลี่ยงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและส่งข้อความถึงซูฉีหมิง
"หานลี่หมิน!คนของคุณ ดีมาก!"หลงอีพูดอย่างเย็นชา
หานลี่หมินพูดทันที"ผมขอโทษ ผมสั่งสอนได้ไม่ดีเอง!"
ส่วนเซียวจ้านก็หมดความอดทนเช่นกัน โดยพูดว่า"ผมยังมีธุระ"
พูดจบ ซียวจ้านก็เดินตรงไปข้างหน้าพวกเขา ไม่มีใครกล้าหยุดเขา!
หลังจากที่เซียวจ้านได้พาหลงอีพวกเขาออกไป หานลี่หมินและคนอื่นๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เหงื่อเย็นท่วมตัว
"หัวหน้า เกิดอะไรขึ้น?"ซ่งห้าวเลี่ยงกัดฟันและถามในขณะนี้ การที่สามารถทำให้จอมพลเป่ยเหลียงมาเยือนที่ซูหางด้วยตัวเองได้นั้น จะต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแน่นอน!
หานลี่หมินหันศีรษะ และคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว"ซ่งห้าวเลี่ยง!นี่คุณยังเป็นผู้บัญชาการงั้นหรือ ดูซิคนด้านล่างของคุณทำอะไรลงไป!ถ้าวันนี้ผมมาไม่ทัน คุณซึ่งเป็นหัวหน้าสำนักงานตำรวจก็คงถูกปลดออกจากตำแหน่งแน่!!!"
พลมังกรเวทย์ประการ
