The king of War
บทที่ 2001 ปฏิเสธไม่ได้
การกระทำของชายชราในชุดเทา ทำให้ทุกคนโกรธมาก
"หยุดนะ!"
ใบหน้าซ่งจั่วเต็มไปด้วยความโกรธ กัดฟันและพูดว่า"อย่างน้อยคุณก็เป็นผู้แข็งแกร่งที่มาจากโลกบู๊โบราณ แต่ตอนนี้กลับต้องการลงมือกับเด็กตัวน้อยๆ ทำเกินไปไหม?"
ชายชราในชุดสีเทาไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำของเขานั้นไร้ยางอายเพียงใด
เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จ้องไปที่ซ่งจั่วอย่างติดตลก และพูดว่า"ผมแค่รู้สึกว่าเด็กคนนี้น่ารักดี คุณมาบอกว่าผมต้องการลงมือกับเด็กคนนี้ได้ไง?"
“แต่ว่า ในเมื่อคุณพูดเช่นนั้นแล้ว ถ้าผมไม่ทำอะไรกับเด็กคนนี้เลย มันคงจะไม่เหมาะสมมั้ง?”
หลังจากพูดจบ เขาก็คว้าปลอกคอเสื้อของเสี่ยวจิ้งอันด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วยกเสี่ยวจิ้งอันขึ้น
"แง่ๆ……"
เสี่ยวจิ้งอันร้องไห้เสียงดัง
"ตุ้บ"อ้ายหลินคุกเข่าลงบนพื้น ร้องไห้และอ้อนวอน"ลูก!ลูกของฉัน!ปล่อยลูกของฉัน ฉันขอร้องล่ะ ปล่อยลูกของฉันเถอะ!"
ชายชราที่สวมชุดสีเทาไม่สนใจ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า"พวกคุณว่า ถ้าผมปล่อยเจ้าตัวเล็กคนนี้ลงจากที่สูงแบบนี้ มันจะเกิดอะไรขึ้น?"
เขาเป็นเหมือนปีศาจที่ถือเสี่ยวจิ้งอันไว้ในมือ และคำพูดในปากของเขาช่างน่าขนลุกมาก
"ฉันพูด!"
ในขณะนี้ เฝิงเสียวหว่านทนไม่ไหวแล้ว และตะโกนเสียงดัง
หลังจากได้ยินคำพูดของเฝิงเสียวหว่าน สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่เธอ
ชายชราที่สวมชุดสีเทามองมาที่เฝิงเสียวหว่านและพูดด้วยรอยยิ้มว่า“คุณคิดดีแล้วหรือยัง?”
เฝิงเสียวหว่านพูดด้วยดวงตาสีแดง“ใช่ ฉันเป็นคนปรุงยาเอง ฉันขอร้องล่ะ ปล่อยเสี่ยวจิ้งอันไป”
เมื่อเขาได้คำตอบที่ต้องการ ชายชราที่สวมชุดสีเทาก็หัวเราะออกมาและพูดด้วยความตื่นเต้นว่า“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะมีนักปรุงยาในโลกมนุษย์ คาดไม่ถึงจริงๆ!”
หลังจากพูดจบ เขามองไปที่เฝิงเสียวหว่านและพูดว่า"แต่ว่า คุณจะพิสูจน์ได้อย่างไรว่าคุณสามารถปรุงยาได้?"
เฝิงเสียวหว่านกล่าวว่า“ตอนนี้ ฉันสามารถปรุงยาต่อหน้าคุณได้”
"โอเค!"
ขอเพียงคุณปรุงสำเร็จ
และพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกคุณทุกคนในนี้
หลังจากพูดจบ เขาก็คืนเสี่ยวจิ้งอันให้อ้ายหลิน
ทุกคนต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ด้วยความแข็งแกร่งของชายชราในชุดสีเทา หากเขาต้องการฆ่าพวกเขาทั้งหมด พวกเขาไม่มีแรงสู้เลยจริงๆ
ในหมู่พวกเขา คนที่แข็งแกร่งที่สุดคือสองพี่น้องตระกูลซ่ง ก็ยังไม่สามารถรับมือการโจมตีของคู่ต่อสู้ได้ พวกเขารวมพลังกันก็ไม่มีประโยชน์
เฝิงเสียวหว่านไม่เสียเวลา และนำชายชราชุดเทาเข้าไปในห้องปรุงยาในทันที
ทั้งหมดรออยู่ที่ห้องโถงด้านนอก ในเวลานี้
ควรทำอย่างไรดี?เมื่อความลับที่เสี่ยวหว่านเป็นนักปรุงยาถูกเปิดเผย เธอจะถูกพาไปยังโลกบู๊โบราณแน่นอน เพราะว่า แม้แต่ในโลกบู๊โบราณ ก็มีนักปรุงยาไม่กี่คน”
ซ่งจั่วมองไปที่หวยหลันและถาม
IQ ของหวยหลันนั้นสูงมาก และหลายครั้ง ไอเดียของเธอก็ได้เกิดประโยชน์มากมาย
ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่หวยหลัน
และเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักใจว่า“เห็นได้ชัดว่าชายชราในชุดคลุมสีเทามาจากโลกบู๊โบราณ จุดประสงค์ของการมาที่นี่นั้นชัดเจนอยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขามาเพราะเสี่ยวหว่าน ตอนนี้ เพื่อช่วยพวกเราทุกคน เสี่ยวหว่านยอมบอกความลับของเธอที่เป็นนักปรุงยาออกมา และเมื่อเธอปรุงยาได้สำเร็จ
“นี่เป็นความจริงที่เปลี่ยนไม่ได้แล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นเราก็ทำได้เพียงคิดหาวิธีอื่นเพื่อช่วยเสี่ยวหว่าน”
อ้ายหลินถามด้วยดวงตาสีแดง“เสี่ยวหว่าน คุณมีวิธีอะไรไหม?”
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หวยหลันกล่าวว่า“ตอนนี้ยังไม่มี เราทำได้เพียงรอพี่หยางกลับมา แล้วค่อยคิดหาวิธีในการช่วยเหลือเสี่ยวหว่าน”
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ในโลกบู๊โบราณ
แค่พวกเรา ไม่มีทางห้ามอีกฝ่ายได้อย่างแน่นอน ตอนนี้เราทำได้แค่ระงับความโกรธในใจไว้
หลังจากได้ยินคำพูดของหวยหลัน ทุกคนก็เงียบ
ให้พวกเขาทนดูเฝิงเสี่ยวหว่านถูกชายชราที่สวมชุดสีเทานำตัวไปแบบนี้ต่อหน้า พวกเขาทนไม่ได้จริงๆ
แต่ว่า พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ ความแข็งแกร่งของชายชราในชุดสีเทานั้นแข็งแกร่งเกินไปแล้ว ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสู้ได้เลย
หากพวกเขาดื้อด้านที่จะสู้ ก็จะต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน
The king of War
