อยากง้อเหรอ คุณสามี(เก่า)

“ควีน……” หลินจือสงสารควีนมากจริงๆ ยิ่งนึกถึงช่วงเวลาที่ควีนแบกรับเรื่องพวกนี้มาอย่างโดดเดี่ยวในช่วงเวลาที่ผ่านมา กอดควีนแล้วร้องไห้ออกมาอย่างอดไม่ได้

ควีนก็น้ำตาไหลเหมือนกัน

ที่จริงแล้วเธอแบกรับเองคนเดียวมาตลอด เหนื่อยและขมขื่นมาก ยิ่งตอนที่ถูกทรมานด้วยอาการแพ้ท้องจนอ้วกน้ำดีออกมา

การกอดหลินจือร้องไห้ครั้งนี้ ได้ระบายความคิดอารมณ์ด้านลบออกไปมากมาย กลับกันรู้สึกดีขึ้นมาก

หลังจากที่ทั้งสองคนร้องไห้เสร็จ หลินจือถามควีนทั้งที่ตาแดง “งั้นเทาเท่รู้เรื่องนี้มั้ย？”

“ไม่รู้” ควีนส่ายหน้า “ดีหน่อยที่ฉันค่อนข้างผอม และก็ไม่ได้อวบอิ่มเหมือนตอนตั้งท้อง ครั้งที่แล้วที่เขามาเลยดูไม่ออก”

“ฉันไม่คิดว่าจะให้เขารู้ เพราะฉะนั้นฉันหวังว่าเธอจะเก็บความลับนี้ไว้นะ”

เทาเท่กับโซเมนเป็นเพื่อนกัน ควีนไม่กล้าให้เขารับรู้เรื่องนี้

หลินจือพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ฉันจะช่วยเธอเก็บความลับนี้แน่นอน ฉันจะอยู่ข้างเธอตลอดไป”

ในเมื่อควีนเลือกที่จะเลี้ยงดูเด็กคนนี้โดยลำพัง งั้นเธอก็จะเคารพการตัดสินใจของควีน

ควีนมองดูเวลา “ประธานเทาเท่น่าจะคุยกับคุณท่านไตรสิทธิ์เรียบร้อยแล้วล่ะ เรารีบกลับไปกันเถอะ”

หลินจือขวางเธอไว้ “เธออย่าไปเลย กลับบ้านไปเถอะ หมอบอกให้นอนพักอยู่บนเตียงไม่ใช่เหรอ？ฉันจะบอกเขาว่าเธอปวดท้องประจำเดือนไม่ไหว ไม่น่าจะสงสัยอะไร”

“งั้นฝากวานเธอด้วยนะ” ตอนนี้ควีนไม่ได้สนใจเรื่องของเทาเท่เลยจริงๆ

เด็กคนนี้สำคัญกับเธอมาก เธอสูญเสียไปไม่ได้

หลินจือช่วยเธอเรียกรถและส่งเธอ แล้วค่อยกลับไปที่ห้องผู้ป่วยของคุณท่านไตรสิทธิ์

“ประธานเทาเท่ ผมขอโทษท่านด้วยนะครับ

เทาเท่เดินเข้ามาข้างหน้าเพื่อพยุงคนแก่ “คุณอย่างพูดแบบนี้”

“สัตว์ร้ายตัวนี้วันๆไม่ทำอะไรมีแต่กินกับนอนตั้งแต่เป็นเด็ก ชอบสุขสบายแต่ขี้เกียจทำงาน ผมเข้าใจว่าแต่งงานคงจะดีขึ้นมาหน่อย

ไม่ห่วงใยถามไถ่ครอบครัวนี้เลย แม่ของฐาเสียชีวิตไปนานแล้ว

เมื่อคุณท่านไตรสิทธิ์พูดถึงได้เท่านี้ก็ถอนหายใจหนักอย่างอดไม่ได้ “ฐาเด็กคนนี้ ต้องรวมหัวกับวัตว์ร้ายนั่นแน่ๆ ”

เทาเท่ขยับคิ้วเล็กน้อย “หมายความว่ายังไง？”

คุณท่านไตรสิทธิ์ถอนหายใจ “เธอกลับมาจากเมืองเจสเวิร์ดเธอก็บอกผมด้วยความโกรธว่าคุณปฏิบัติกับเธอเลวร้ายแค่ไหน แถมยังซ่อนตัวเองแล้วร้องไห้”

“พูดตามจริง เมื่อก่อนผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณหลงใหลอดีตภรรยาคนก่อนขนาดนี้ ก็เลยปล่อยให้เธอตามคุณไป”

ตัวผมเองก็มีมรดกอยู่ไม่น้อยที่เหลือไว้ให้เธอ ไม่ว่ายังไงก็ต้องเข้าตาของคุณ

“ช่างเถอะๆ

“ผมโน้มน้าวให้เธอเลิกกับคุณเร็วๆ แต่เหมือนว่าเธอไม่ฟัง”

“สัตว์ร้ายตัวนั้นต้องยุยงเธอแน่นอน ไม่อย่างนั้นเธอจะมาขโมยพวกตราประทับของผมไปหมดได้ยังไง？รอบตัวผมไม่มีใคร นอกจากเธอ！”

“ขโมยตราประทับ ต่อให้ผมอยากจะเซ็นต์ข้อตกลงกับคุณก็ทำไม่ได้” คุณท่านไตรสิทธิ์ยิ่งพูดยิ่งโกรธ จนท้ายที่สุดก็หายใจถี่ขึ้น

สีหน้าของเทาเท่ดูไม่ได้

การออกมาครั้งนี้ของดวงฐากับพ่อต่ำๆของเธอ เลวทรามจริงๆ

เขาพูดเสียงเย็น “แบบนี้ ที่ถูกลักพาตัวไปคือเธอตั้งใจรวมหัวเหรอ？”

“เป้าหมายที่แท้จริงของเขาเกรงว่าจะไม่ใช่ต้องการเงินเพิ่มสิบล้าน แต่ต้องการให้คุณแต่งานกับฐา ให้คุณขอเธอแต่งงาน

หลังจากเรื่องรั่วไหล ทุกคนก็มองเห็นได้อย่างชัดเจน การเทียบข้างเทาเท่

เงินสิบล้านย่อมมีวันหมด แต่ถ้าหากดวงฐาอยากแต่งงานกับเทาเท่ เทาเท่ก็ต้องกลายเป็นตู้กดเงินของพวกเขาไปตลอดสิ

เทาเท่ยิ้มอย่างเย็นชา “หึ โง่สิ้นดี”

“ผมทำเอกสารก่อนแจ่งงาน ผมยังมีเงินส่วนหนึ่งของฟอเรนากรุ๊ปโดยที่ไม่มีชื่อเธอ แล้วพวกเขาจะได้อะไร？”

มันก็ต้องดูอารมณ์ของผม

ตอนแรกเขาให้เงินชาร์ลีสองพ่อลูกไปมากมาย ยังไม่ใช่เพราะเขาเต็มใจอีกเหรอ？

ถ้าเขาไม่อยากให้ คนอื่นมาหยิบไปได้สิแปลก

ตอนนี้คิดไป ตอนนั้นเขามีความรู้สึกอีกอย่างกับหลินจือ ไม่อย่างงั้นคงไม่ตามใจชาร์ลีกับลูกแบบนั้น เรียกได้ว่ารักแล้วก็ต้องรักทุกอย่างที่เป็นเขาด้วย

น่าเสียดายตอนนั้นที่เขาไม่ซักถามความรู้สึกของตัวเองให้ดีๆ จนต่อมาต้องสูญเสียหลินจือไป

เพราะฉะนั้น ดวงฐาพ่อลูกคู่นี้ คิดว่าเขาเป็นคนโง่เหรอ？