ดวงใจภวินท์
บทที่ 1004 ตอนจบ
หลังจากปลอบใจภรรยาเสร็จแล้ว ภวินท์ก็ไม่ลืมจัดงานเรื่องงาน เขาสั่งคนให้ไปจับตัวณภัทรให้มาอยู่เป็นเพื่อนกันกับนารา
เมื่อนาราเหลือบมองณภัทรที่อยู่ข้าง ๆ เธอก็รู้ว่าทุกอย่างมันจบลงแล้ว เธอจึงยอมสารภาพเรื่องราวทุกอย่างที่เธอทำมาตลอดหลายปีอย่างตรงไปตรงมา เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอทำกับอัญมณี ทุกคนต่างก็รู้สึกโกรธขึ้นมาตาม ๆ กัน โดยเฉพาะผู้ชายอย่างพายุเขาแทบทนไม่ไหวจนต้องพุ่งตัวเข้าไปชกลงที่พื้นข้าง ๆ ตัวนารา
มือของพายุเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด เขามองนาราด้วยสายตาดุดัน สายตาของเขาดุร้ายราวกับอยากจะฆ่าเธอให้ได้ นาราตกใจกลัวจนคอหด ได้แต่เอนตัวขยับเข้าไปใกล้ณภัทรพยายามทำให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัยและไม่กล้าแม้แต่จะมองพายุอีกเลย
มือของพายุเจ็บ แต่ว่าหัวใจของเขาเจ็บยิ่งกว่า เขาเกลียดตัวเองที่เลิกสนใจอัญมณีเพียงเพราะคลิปวิดีโอเพียงคลิปเดียว แถมยังยอมเซ็นชื่อในหนังสือหย่าและทิ้งให้อัญมณีต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการป่วยกำเริบเพียงลำพัง
เป็นเพราะเขา มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด
ภวินท์เดินเข้าไปรั้งพายุพลางตบไหล่ของเขาเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า “สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือนายต้องไปอยู่เป็นเพื่อนอัญมณีเพื่อให้อาการป่วยของเธอกลับมาเป็นปกติ เธอต้องการนาย”
เขาเหลือบมองนาราที่กองอยู่บนพื้น “ส่วนพวกเขาเดี๋ยวพวกเราจัดการเอง รีบไปเถอะ”
พายุพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ แล้วรีบออกจากโรงงานร้าง ใช่แล้วตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ อันอัน
หลังจากนั้นธีทัตก็จัดการหย่ากับนาราอย่างรวดเร็ว ส่วนนารากับณภัทรก็ได้ชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำลงไปด้วยการต้องติดคุกนานหลายปี
เมื่อได้พายุและเพื่อน ๆ คอยอยู่ข้าง ๆ อาการของอัญมณีก็ค่อย ๆ ดีขึ้น
วันนี้ญาธิดาและขวัญตาพาอีธาน เอลล่าและไรอันไปเยี่ยมอัญมณี พวกเขาก็ได้เห็นอัญมณีซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของพายุด้วยใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้ม พายุก็คอยพูดหยอกล้อให้เธอมีความสุข แถมในมือก็ถือดอกไม้อยู่ด้วยหนึ่งดอก
เหรอ”
“พายุบอกว่าอยากจะจัดงานแต่งงาน พวกเรากำลังคุยเรื่องนี้กันอยู่” อัญมณีกระซิบเบา ๆ
หลังจากความเข้าใจผิดคลี่คลาย และอาการป่วยของอัญมณีดีขึ้น อัญมณีกับพายุก็ไปจดทะเบียนสมรสกันใหม่อีกครั้ง การจัดงานแต่งก็เป็นอะไรที่ฟังดูสมเหตุสมผล
ไว้ถึงตอนนั้นพวกเราจะจัดการแต่งตัวให้เธอสวย ๆ วันนั้นเธอต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดแน่นอน”
“พี่ขวัญตา เมื่อไหร่พี่จะยอมตอบรับพี่ชายของฉันล่ะ
ที่เอลีมีต่อเธอไปอย่างเด็ดขาด หลายปีที่ผ่านมาหัวใจของเธอยังปล่อยวางธีทัตไมได้
วัน
“ฉัน...” ขวัญตาเพิ่งจะเอ่ยปากพูดจู่ ๆ ก็ถูกใครบางคนขัดจังหวะขึ้นมา
ซึ่งเป็นดอกลิลลี่สีชมพู ซึ่งเดิมทีเขาซื้อมาเพื่อจะมาเยี่ยมอัญมณี แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเอามาฝากขวัญตาซะอย่างนั้น เขาคุกเข่าลงต่อหน้าขวัญตา “ขวัญ ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะ
ๆ ขึ้นมอง พร้อมกับพูดภาษาไทยอย่างคล่องแคล่วว่า “แม่ครับ รีบตอบรับคุณลุงเร็วเข้า
ๆ
ธีทัตกอดขวัญตาด้วยความดีใจ “ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกเด็ดขาดเลย พวกเราจะต้องเข้ากันได้ดีแน่นอน”
ส่วนไรอันที่ถูกกอดเอาไว้ตรงกลางก็ต้องทนมองคนพลอดรักกันไปอย่างเงียบ ๆ แต่ในใจก็รู้สึกดีใจมาก
สุดท้าย คู่รักแต่งงานใหม่ทั้งสองคู่ก็กำหนดวันจัดงานไว้เป็นวันที่สิบแปดเดือนหน้า
จู่ ๆ กลับถูกภวินท์จับกดลงบนเตียง ก่อนจะได้ยินเสียงชายหนุ่มกระซิบข้างหูเบา ๆ ว่า
ๆ ญาธิดารู้สึกได้ว่าร่างกายของเธออ่อนแรงลงแถมยังจะพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว ทว่าเธอก็รู้สึกตัวขึ้นมาเสียก่อน
ฉะนั้นถ้าพวกเราจัดงานแต่งงานจะทำให้พวกเขารู้ไงว่าเรารักกันมากขนาดไหน ตกลงเถอะนะ” ผู้ชายที่กำลังพูดคนนี้มืออยู่ไม่สุขเลย
“ฉันไม่...” ญาธิดายังคงพยายามปฏิเสธ แต่คำพูดพวกนั้นกลับถูกริมฝีปากของชายหนุ่มจูบปิดปากเอาไว้เสียก่อน
ดวงใจภวินท์