ดวงใจภวินท์

หลังจากปลอบใจภรรยาเสร็จแล้ว ภวินท์ก็ไม่ลืมจัดงานเรื่องงาน เขาสั่งคนให้ไปจับตัวณภัทรให้มาอยู่เป็นเพื่อนกันกับนารา

เมื่อนาราเหลือบมองณภัทรที่อยู่ข้าง ๆ เธอก็รู้ว่าทุกอย่างมันจบลงแล้ว เธอจึงยอมสารภาพเรื่องราวทุกอย่างที่เธอทำมาตลอดหลายปีอย่างตรงไปตรงมา เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอทำกับอัญมณี ทุกคนต่างก็รู้สึกโกรธขึ้นมาตาม ๆ กัน โดยเฉพาะผู้ชายอย่างพายุเขาแทบทนไม่ไหวจนต้องพุ่งตัวเข้าไปชกลงที่พื้นข้าง ๆ ตัวนารา

มือของพายุเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด เขามองนาราด้วยสายตาดุดัน สายตาของเขาดุร้ายราวกับอยากจะฆ่าเธอให้ได้ นาราตกใจกลัวจนคอหด ได้แต่เอนตัวขยับเข้าไปใกล้ณภัทรพยายามทำให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัยและไม่กล้าแม้แต่จะมองพายุอีกเลย

มือของพายุเจ็บ แต่ว่าหัวใจของเขาเจ็บยิ่งกว่า เขาเกลียดตัวเองที่เลิกสนใจอัญมณีเพียงเพราะคลิปวิดีโอเพียงคลิปเดียว แถมยังยอมเซ็นชื่อในหนังสือหย่าและทิ้งให้อัญมณีต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการป่วยกำเริบเพียงลำพัง

เป็นเพราะเขา มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด

ภวินท์เดินเข้าไปรั้งพายุพลางตบไหล่ของเขาเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า “สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือนายต้องไปอยู่เป็นเพื่อนอัญมณีเพื่อให้อาการป่วยของเธอกลับมาเป็นปกติ เธอต้องการนาย”

เขาเหลือบมองนาราที่กองอยู่บนพื้น “ส่วนพวกเขาเดี๋ยวพวกเราจัดการเอง รีบไปเถอะ”

พายุพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ แล้วรีบออกจากโรงงานร้าง ใช่แล้วตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ อันอัน

หลังจากนั้นธีทัตก็จัดการหย่ากับนาราอย่างรวดเร็ว ส่วนนารากับณภัทรก็ได้ชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำลงไปด้วยการต้องติดคุกนานหลายปี

เมื่อได้พายุและเพื่อน ๆ คอยอยู่ข้าง ๆ อาการของอัญมณีก็ค่อย ๆ ดีขึ้น

วันนี้ญาธิดาและขวัญตาพาอีธาน เอลล่าและไรอันไปเยี่ยมอัญมณี พวกเขาก็ได้เห็นอัญมณีซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของพายุด้วยใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้ม พายุก็คอยพูดหยอกล้อให้เธอมีความสุข แถมในมือก็ถือดอกไม้อยู่ด้วยหนึ่งดอก

เหรอ”

“พายุบอกว่าอยากจะจัดงานแต่งงาน พวกเรากำลังคุยเรื่องนี้กันอยู่” อัญมณีกระซิบเบา ๆ

หลังจากความเข้าใจผิดคลี่คลาย และอาการป่วยของอัญมณีดีขึ้น อัญมณีกับพายุก็ไปจดทะเบียนสมรสกันใหม่อีกครั้ง การจัดงานแต่งก็เป็นอะไรที่ฟังดูสมเหตุสมผล

ไว้ถึงตอนนั้นพวกเราจะจัดการแต่งตัวให้เธอสวย ๆ วันนั้นเธอต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดแน่นอน”

“พี่ขวัญตา เมื่อไหร่พี่จะยอมตอบรับพี่ชายของฉันล่ะ

ที่เอลีมีต่อเธอไปอย่างเด็ดขาด หลายปีที่ผ่านมาหัวใจของเธอยังปล่อยวางธีทัตไมได้

วัน

“ฉัน...” ขวัญตาเพิ่งจะเอ่ยปากพูดจู่ ๆ ก็ถูกใครบางคนขัดจังหวะขึ้นมา

ซึ่งเป็นดอกลิลลี่สีชมพู ซึ่งเดิมทีเขาซื้อมาเพื่อจะมาเยี่ยมอัญมณี แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเอามาฝากขวัญตาซะอย่างนั้น เขาคุกเข่าลงต่อหน้าขวัญตา “ขวัญ ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะ

ๆ ขึ้นมอง พร้อมกับพูดภาษาไทยอย่างคล่องแคล่วว่า “แม่ครับ รีบตอบรับคุณลุงเร็วเข้า

ๆ

ธีทัตกอดขวัญตาด้วยความดีใจ “ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกเด็ดขาดเลย พวกเราจะต้องเข้ากันได้ดีแน่นอน”

ส่วนไรอันที่ถูกกอดเอาไว้ตรงกลางก็ต้องทนมองคนพลอดรักกันไปอย่างเงียบ ๆ แต่ในใจก็รู้สึกดีใจมาก

สุดท้าย คู่รักแต่งงานใหม่ทั้งสองคู่ก็กำหนดวันจัดงานไว้เป็นวันที่สิบแปดเดือนหน้า

จู่ ๆ กลับถูกภวินท์จับกดลงบนเตียง ก่อนจะได้ยินเสียงชายหนุ่มกระซิบข้างหูเบา ๆ ว่า

ๆ ญาธิดารู้สึกได้ว่าร่างกายของเธออ่อนแรงลงแถมยังจะพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว ทว่าเธอก็รู้สึกตัวขึ้นมาเสียก่อน

ฉะนั้นถ้าพวกเราจัดงานแต่งงานจะทำให้พวกเขารู้ไงว่าเรารักกันมากขนาดไหน ตกลงเถอะนะ” ผู้ชายที่กำลังพูดคนนี้มืออยู่ไม่สุขเลย

“ฉันไม่...” ญาธิดายังคงพยายามปฏิเสธ แต่คำพูดพวกนั้นกลับถูกริมฝีปากของชายหนุ่มจูบปิดปากเอาไว้เสียก่อน