เดอะ ครูซ ราชันมังกร

‘ฉัน...ไม่ได้ชอบนาย!’ อะ...อะไรน่ะ ทั้งๆที่คิดว่ายัยนั้นก็ชอบผมขึ้นมาบ้างแล้วแท้ๆ แต่กลับโดนปฏิเสธเข้าอย่างจังเลยสินะน่าอายชะมัด

‘ขอโทษนะ ^^ ฉันคงคบกับนายไม่ได้หรอก เราอย่าใกล้ชิดกันให้มากจะดีกว่านะ...’ อะไรกันยัยนี่ไม่ได้ชอบผมถึงขนาดนั้นเลยเหรอ... ผมเอามือออกจากตัวเวนีสเมื่อได้ยินคำนั้นที่เธอพูดออกมา อย่าใกล้ชิดกันให้มาก อย่างนั้นเหรอ เธอคงไม่อยากให้ผมสัมผัสอีกต่อไปแล้วสินะ มันยิ่งกว่าโดนมีดกรีดหัวใจอีกนะความรู้สึกนี้...

‘กรี๊ดดดด’ อะไรน่ะ รู้สึกไม่อยากขยับตัวยังไงไม่รู้ ผมเอาแต่ช็อคกับเหตุการณ์เมื่อกี้จนไม่ได้สนใจสิ่งรอบๆข้าง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเวนีสกำลังเกิดเรื่องขึ้น ฟุบ! ทันใดนั้นเองสติผมก็กลับคืนมาได้และสิ่งที่ผมเห็น ไม่นะ เวนีส! ไม่!!

‘เวนีส!!!’ ผมกระโดดตามเวนีสลงไป ยัยบ้า! เป็นคนที่ปล่อยไปไม่ได้จริงๆผู้หญิงอ่อนแกแบบเธอน่ะ ต้องเป็นฉันเท่านั้น เป็นฉันเท่านั้นที่คู่ควร!

‘ทางนี้ส่งมือมา!’ ผมตะโกนบอกให้ยัยนั้นส่งมือมาให้ผม แต่ยัยบ้านั้นกลับปฏิเสธผมอีกรอบด้วยคำพูดที่ว่า ‘อย่ามาแตะต้องฉัน!’ อยากตายนักเรอะ ผมไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอกนะ

‘เวนีส... เวนีส! ขอร้องละส่งมือมา ฉันสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับเธออีกเลยก็ได้แต่แค่ครั้งนี้เท่านั้นให้ฉันช่วยเธอเถอะนะ!’ ในที่สุดยัยนั้นก็ยอมให้ผมช่วยกับข้อแลกเปลี่ยนที่ว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก ใครจะไปทำฟร่ะ!!

วันนี้ที่โรงเรียนผมพยายามจะไปเจอกับยัยนั้นโดยการแอบไปสุ่มตามทางพอยัยนั้นเห็นผมก็ตกใจเข้าไปแอบในห้องน้ำชาย - - แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอกผมยังเดินเข้าไปหาเธอในห้องเรียนด้วย แต่ก็เจอผมยัยนั้นก็แอบปีนไปตรงระเบียง มันอันตรายนะเฮ้ย! พลังวิเศษเธอก็ไม่ได้เรื่องถ้าตกลงไปฉันจะช่วยทันอีกรึป่าวก็ไม่รู้ ในที่สุดผมก็ต้องกลับไปก่อน แต่ผมก็ยังไม่ยอมแพ้หรอกไปแอบเล่นบาสที่กลางสนามดีกว่า พอผมเจอเป้าหมายก็ทำท่าเหมือนไม่สนใจแต่แอบใช้หางตามองเป้าหมายตลอดเวลา พอยัยนั้นเห็นผมเข้าก็วิ่งไปแอบหลังต้นไม้แล้วค่อยๆกระดึ๊บๆไป - - อะไรของยัยนี้ตั้งใจจะหลบหน้ากันเห็นๆ หงุดหงิดชะมัด!

แล้วก็มาถึงช่วงเย็นที่ร้านสปาชื่อดังพี่สวิตซ์อะไรนั้นก็ให้ผมมาเข้าคอร์สบ้าๆที่นี่กับเวนีสสองคน ขนาดมาอยู่ที่ส่วนตัวแล้วยังไม่ยอมปริปากพูดซักคำ ทนไม่ได้ล่ะ!

‘ไง’ ผมกล่าวทักทายก่อนและประกาศไปว่าจะไม่ยอมถอยเด็ดขาด ยัยนั้นขัดขืนทีแรกแต่เพราะความดื้อดึงของผมยัยนั้นเลยปล่อยไป -.-

พอจะกลับบ้านผมอาสาที่จะไปส่งแต่ยัยนั้นกลับตบหน้าผมชาด้วยคำว่าเกรงใจ! ให้ตายสิยัยผู้หญิงคนนี้ถ้าผมได้กลับคืนมาอีกครั้งล่ะก็จะกอดเอาไว้ไม่ให้ไปไหนเด็ดขาดเลย ผมเลยให้เธอขี่เจ้าการ์เดี้ยนไป เจ้านั้นไว้ใจได้อย่างมากเลยล่ะมันดูท่าทางจะชอบยัยนั้นซะด้วยมีไม่มากหรอกนะที่มังกรจะสนิทกับคนอื่นที่ไม่ใช่เจ้านายแต่กับยัยนี่เจ้าการ์เดี้ยนกับสนิทสนมด้วยอย่างมาก...

และแล้วก็มาถึงวันที่ผมกับเวนีสต้องมาทำงานร่วมกันดูเหมือนว่ายัยนั้นจะมาถึงก่อนหน้าผมแล้วนะแล้วก็กำลังแต่งหน้าอยู่ด้วยตอนนี้

‘คุณครูซคะเชิญทางนี้ค่ะ...’ มีผู้หญิงแปลกหน้าเดินมาหาผมแล้วเชิญให้ผมไปยังอีกห้องหนึ่งพอเดินเข้าไปมันก็คือห้องแต่งตัวผู้ชายนั้นเอง

‘ผมต้องทำอะไรบ้างครับ?’

‘ทำตัวสบายๆค่ะแบบธรรมชาติเลย’

‘แล้วการวางตัวต่อหน้าสื่อล่ะ?’

‘ก็สุภาพให้มากๆยิ้มง่ายๆแล้วก็มีเหตุผลในการพูดคิดและทำค่ะ’

‘เหมือนดาราเลยนะครับ’

‘ก็แหม... แมวมองก็มาเอาเด็กๆวัยรุ่นจากคนที่เคยลงนิตยสารเราไปเยอะนะคะรู้จัก เจมี่จุกจิกมั้ยล่ะคะ?’

‘เอ่อ... ที่เล่นเรื่องคุณชายหมาน้อยรึป่าวน่ะครับ?’

‘ใช่แล้วค่า ฉันปลื้มมากกกกกก!!!’ เอ่อดูจากท่าทางแล้วน้ำเสียงก็พอดูออกว่าพี่สาวคนนี้ต้องบ้าคลั่งไอ่เจมี่จุกจิกนั้นแน่นอน

‘ใกล้จะเสร็จรึยังค้า!’ พี่สวิตซ์(ยังคงเรียกชื่อผิดต่อไป)เข้ามาถามหาความพร้อมของทุกๆคน ตอนนี้ดูเหมือนทางผมจะพร้อมแล้วนะไม่รู้ว่าทางยัยนั้นจะพร้อมหรือยัง ผมก้าวเท้าออกไปจากห้องแล้วเดินไปห้องสำหรับถ่ายแบบโดยเฉพาะพอผมเดินเข้าไปก็ดูจะมีคนมาสนใจอยู่บ้างถึงจะไม่กล้ามองมาแบบตรงๆแต่ผมก็รู้สึกถึงสายตาที่เร่าร้อนนั้นได้ ( - -) (- - )

พอพวกทีมงานเห็นผมเข้ามาแล้วก็เข้ามาหาผมกันยกโขยงบอกนู้นนี่นั้นที่ผมควรจะรู้และต้องทำ พี่เขาบอกว่าให้แอ็คชั่นท่าทางที่ดูดีที่สุดตามสบาย... เอ่อแอ็คชั่นเหรอผมเนี่ยนะ! บ้าไปแล้วจะให้ทำท่าอะไรเนี่ยทำแบบพวกนายแบบตามนิตยสารชอบทำน่ะเหรอไม่เอาด้วยหรอก

‘อะไรนะคะต้องแอ็คชั่นท่าทางเองด้วย!’

‘ใช่ค่า! เอาแบบเก๋ไก๋สุดๆไปเลยน้าค้า!’

‘-0- ละ...แล้วคนนั้นจะทำได้เหรอคะ’ ยัยเวนีสทำหน้าเหวอชี้มาทางผม อะไรน่ะชี้มาทำไม -_-! ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อมาฟังว่ายัยนั้นนินทาอะไรผม

‘น้องครูซเท่จะตายแค่นี้สบายๆค่ะ ดึงตัวตนของตัวเองออกมาก็พอ’

‘อะ...’

‘แค่ดึงความเป็นตัวเองก็พอใช่มั้ยครับ!’

‘ค่า!’

‘มันเหมือนกับการปล่อยออร่าตอนต่อสู้มั้ยนะ’

‘คล้ายๆค่า! ^0^’

‘ฮะๆงั้นก็กล้วยๆ’

‘-0-‘

‘ว่าแต่เธอปล่อยออร่าเป็นมั้ยนะ... ฮ่าๆๆ’ ผมแกล้งแซวยัยเวนีสแล้วเดินหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ^^

‘น้องครูซน้องเวนีสมาได้เลยค่า!’ พี่สวิตซ์เรียกพวกเราเข้าไปตรงฉากสีเขียว -.- เขาถ่ายกันแบบนี้เหรอเนี่ยมีแต่พื้นเขียวฉากเขียว

‘เอาล่ะครับรูปแรกขอเป็นแบบตัวตนของตัวเองนะครับพร้อมแล้วบอก’ ช่างภาพพูดออกมาก่อนจะให้พวกเราลองแอ็คชั่นท่าที่เป็นตัวเองสุดๆ ถ้าอย่างนั้นผมก็คงจะเป็นท่านี้... ผมยืนกอดอกหันหลังชนกับหลังของเวนีสเชิดหน้าสไตล์ชายแสนหยิ่งแต่ก็พอมีเสน่ห์ ส่วนยัยนั้นก็โพสท่าที่ทำเอาผู้ชายจะใจละลายได้ด้วยการเอามือทำรูปหัวใจแล้วยิ้มหวานใส่กล้องเห็นแล้วหงุดหงิด!

‘นี่ไม่ต้องทำซะน่ารักก็ได้!’

‘ทำไมล่ะ -0-‘

จากนั้นพวกเราก็โดนสั่งให้โพสท่าโน้นนี่นั้นอีกมากมายนับสองชั่วโมงและในที่สุดทุกๆคนก็เลือกรูปที่ผมปล่อยออร่าสีดำอ่อนๆออกมารอบตัวและยัยเวนีสก็ทำหน้าเหมือนลูกแมวกำลังอ้อนขออาหาร! อยากเก็บไว้ดูคนเดียวไม่อยากให้ใครเห็นเลย!! หลังจากจบงานพี่สวิตซ์ก็เอาซองมาให้พวกเราทั้งสองบอกว่าเป็นค่าตอบแทนเล็กน้อยและบอกให้พวกเรากลับกันได้เลย ผมอาสาจะไปส่งเวนีสอีกครั้งแต่ยัยนั้นบอกว่ามีธุระต้องไปทำผมเลยต้องยอมปล่อยเธอไป

ผมไม่ลืมที่จะสั่งเท็งงูให้ติดตามยัยนั้นไปด้วยแบบลับๆเพราะไม่ไว้ใจจากเหตุการณ์ครั้งที่แล้ว และผมก็รู้ตัวคนร้ายแล้วด้วยเหลือก็แค่ดูท่าทีไปก่อนหากยังไม่ยอมปล่อยยัยนั้นไปผมก็จะต้องจัดการขั้นเด็ดขาด

พอผมกลับมาถึงหอก็เป็นเวลาเลิกเรียนพอดีผมเลยจะไปอาบน้ำแล้วก็พักผ่อนที่ห้องอินเตอร์เซกชั่นซะก่อนเพราะว่าวันนี้ต้องไปยืนถ่ายแบบครึ่งค่อนวันเพลียชะมัด

‘ไอพ่อหนุ่มซุปตาร์’

‘เหอะ! ไอกระจอก’

‘เป็นไงบ้างละสนุกมะ?’

‘ก็ดี...’ ไอเพื่อนตัวแสบที่เห็นผมเดินเข้ามาในห้องก็เกิดอาการสงสัยถามนู้นนี่นั้นไปเรื่อยเปื่อยตานิสัยของมันนั้นแหละ อยากรู้นักว่าผู้หญิงแบบไหนที่มันจะตกหลุมรักแบบจริงจังกันนะ

‘นี่มันเป็นยังไงกันแน่...’

‘อะไร?’

‘เรื่องแกกับเวนีส’

‘...’ ผมชะงักไปนิดหน่อยก่อนจะทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

‘เห็นยัยนั้นไม่ได้มาที่นี่เลยหลังวันงานนั้น แล้วก็ช่วงนี้ก็ไม่เจอหน้ากันเลย’

เฮ้อ...

สิบนาทีหลังจากนั้นผมก็มานั่งเล่นเปียโนให้ใจมันโล่งหยุดคิดเรื่องต่างๆซักหน่อยเพราะช่วงนี้เจอแต่เรื่องเหนื่อยๆมาก็เยอะ

‘นายน้อย!’

‘มีอะไรเท็งงู’

‘คุณเวนีสโดนพวกผู้ชายรังแกครับ’

‘ว่าไงนะ!!!’ ผมลุกขึ้นยืนทันทีจนเก้าอี้เปียโนล้มดังโครมไอซิปปี้ที่หลับอยู่บนโซฟาถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมา

‘แต่ผมจัดการพวกมันไปแล้วล่ะครับ...’

‘แล้วยัยนั้นเป็นยังไงบ้าง?’

‘หลับบ้านโดยปลอยภัยแล้วครับ คนร้ายก็คือคนเดิมครับนายน้อยเป็นผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมด’

‘เดี๋ยวคงต้องเจอฉันซักหน่อยแล้ว ปล่อยไว้คงไม่ได้อีกต่อไป!’

วันรุ่งขึ้น ผมส่งจดหมายให้กับผู้อยู่เบื้องหลังของเรื่องแย่ๆที่เวนีสเจอมาตลอดหลายวันมานี่ และตอนนี้ผมก็ยืนประจันหน้าอยู่กับคนๆนั้นแล้ว

‘พี่เรียกฉันมามีอะไรเหรอคะ?’

‘...’

‘ได้ยินว่าเวนีสกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วงั้น...’

‘ทำเพื่ออะไร?’

‘เห? ทำอะไรเหรอคะ’

‘หน้าตาก็ดีไม่น่ามีจิตใจที่สกปรกได้เลยนะ ไม่คิดว่าน่าเสียดายไปหน่อยรึไง’

‘พี่พูดถึงอะไรน่ะ!’

‘ฉันรู้เรื่องของเธอหมดแล้ว เธออยู่เบื้องหลังที่เวนีสถูกจับตัวไปแค่นั้นยังไม่พอเธอยังสั่งไอพวกหื่นกามมาทำร้ายเวนีสอีกเมื่อวาน!’

‘ฉันไม่เข้าใจพี่หมายถึงอะไรกันแน่ มากล่าวหาฉันว่าฉันเป็นคนทำแบบนี้...’

‘เธอไม่เหมาะสมที่จะมามองฉันด้วยซ้ำเธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่า! เพราะเธอทำตัวเอง เธอทำแบบนั้นลงคอได้ยังไงห๊ะ!! สั่งลูกน้องตัวเองให้ทำร้ายเพื่อนสนิทน่ะทำได้ยังไง!! แอนนี่ แมททอร์!’

‘ในเมื่อรู้แล้วว่าฉันทำพี่จะทำอะไรฉันล่ะ? ^^ ฆ่าฉันเหรอ’

‘ฉันไม่ฆ่าเธอให้เสียเวลาหรอก บอกฉันมาว่าทำไปทำไม’

‘เพราะว่ายัยนั้นแย่งพี่ไปจากฉัน!’

‘ยัยนั้นไม่ได้แย่งฉันไปจากเธอ เธอคิดเอาเองคนเดียวฉันไม่เคยชายตามองเธอด้วยซ้ำ’

‘เพราะงั้นไงฉันถึงได้อิจฉา เวนีสเป็นผู้หญิงธรรมดาแท้ๆพลังอะไรก็ไม่ได้เรื่องแต่พี่ก็ยังไปสนใจมัน!!’

‘เธอทำกับคนที่เรียกว่าเพื่อนรักได้ลงคอเลยเหรอไง’

‘ฉันไม่ใช่เพื่อนรักมัน มันคิดไปเองคนเดียว ฉันยอมมาคบเป็นเพื่อนก็บุญแค่ไหนแล้ว’

‘หุบปาก! จำเอาไว้นะเวนีสเป็นผู้หญิงที่ฉันเลือกฉันไม่สนใจว่ายัยนั้นจะเป็นยังไงจะยากดีมีจนหรือไม่ได้เรื่องแค่ไหนก็ตาม แต่สิ่งที่ฉันเลือกแล้วมันก็เป็นเรื่องของฉัน คนอื่นที่ฉันไม่เลือกก็อย่ามาแส่!’

‘ฮึก... พี่คะ’ ยัยวิ่งเข้ามากอดผม แต่ผมตกใจและไม่คิดว่าจะเป็นมิตรกับผู้หญิงคนนี้ได้แน่นอนเลยผละเธอออกไปทันที

‘ถ้าไม่อยากให้ทุกคนและเวนีสรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เธอทำลงไปทั้งหมดก็จงไปซะ ไปจากที่นี้หนีไปให้ไกล... แอนนี่ หนีไปซะ’

‘พี่ใจร้าย! ซักวันพี่จะเสียใจที่เลือกคนไม่เอาไหนแบบยัยนั้น!!’ แอนนี่วิ่งลงไปจากดาดฟ้าทั้งน้ำตา หวังว่าเรื่องแย่ๆจะหมดไปเสียทีนะ แต่อย่างน้อยผมก็ได้ปกป้องเธอเอาไว้ได้สินะ เวนีส วาเนสซ่า...