นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น
ตอนที่ 2 นังเด็กบ้านนอก
วันรุ่งขึ้น ที่หน้าประตูห้อง
ฮ่อเฉียนเมื่อวานเธอเข้านอนเร็ว แต่เมื่อเธอตื่นในตอนเช้าวันนี้ เธอก็ไม่ได้ยินจากคนใช้ว่าซูฉิงถูกไล่ออกมาจากห้องของฮ่อหยุนเฉิง
เกิดอะไรขึ้น? เป็นไปได้ไหมที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ได้กลับมาบ้านเมื่อคืนนี้? แต่รถของเขาก็จอดอยู่ในโรงรถนะ!
หรือว่าสองคนนั้นนอนอยู่ด้วยกันงั้นเหรอ?
ฮ่อเฉียนอดไม่ได้ที่จะรีบเคาะประตูทันที "พี่คะ คุณป้าทำอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว วันนี้พี่ไม่ได้มีประชุมตอนเช้าเหรอคะ รีบตื่นเร็วคะ!"
ทั้งสองคนที่นอนอยู่ในห้องก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกันทันที และซูฉิงก็เพียงรู้สึกว่าเธอถูกกอดอยู่ในอ้อมแขนของใครสักคน ราวกับว่ามีใครกำลังกอดเธออยู่
เมื่อมองหน้ากัน ซูชิงก็ตกใจและไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป เธอลุกขึ้นจากเตียงและพูดด้วยความประหลาดใจ "นายเป็นใคร?"
ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็มืดมนไม่แพ้กัน
"ซูฉิง?"
ตอนนี้ซูฉิงเดาได้แล้ว ว่านี่คือคู่หมั้นที่เธอเคยได้ยินมา ฮ่อหยุนเฉิง แต่ชายผู้คนนี้มาอยู่ในห้องของเธอได้อย่างไรกัน ใครสามารถบอกเธอได้บ้าง?
ก่อนที่จะได้รับคำอธิบาย ฮ่อหยุนเฉิงก็พูดขึ้นก่อน "มาอยู่บ้านของตระกูลฮ่อวันแรก ก็เข้ามาในห้องของฉันเลยเหรอ โอ้ เธอนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆนะ"
ซูฉิงมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงอย่างว่างเปล่า นี่มันอะไรกัน? เธอเข้ามาในห้องของเขางั้นหรือ? ทุกคนในตระกูลฮ่อเป็นพวกประสาทหลอนกันหรือเปล่า?
แต่เมื่อนึกถึงผลิตภัณฑ์สำหรับผู้ชายในห้องเมื่อวานนี้ เธอก็เดาได้ว่านี่คือห้องของฮ่อหยุนเฉิงจริง และฮ่อเฉียนก็จงใจแกล้งเธอ
ซูฉิงลุกจากเตียงและพูดอย่างเย็นชา "ก่อนอื่น ฉันไม่ได้วางแผนที่จะเข้ามาในห้องของนาย เมื่อวานนี้ฮ่อเฉียนบอกฉันว่านี่คือห้องของฉัน นายน้อยฮ่อฉันไม่ได้สนใจนายเลยแม้แต่น้อย"
"นอกจากนี้ เมื่อคืนฉันเผลอหลับไป ตอนที่นายกลับมานายจะไม่รู้เลยเหรอว่ามีใครอยู่ในห้องของนาย? แถมนายยังกอดฉันทั้งคืนอีก นายจะว่ายังไงละ? หรือว่า นายคงไม่ได้คิดอะไรกับฉันตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม?"
ฮ่อหยุนเฉิงถูกซูฉิงพูดจนใบหน้าของเขาเริ่มมืดมนขึ้นเรื่อย ๆ ความทรงจำเมื่อคืนนี้เข้ามาในหัวของเขาและเขาไม่สามารถหักล้างมันได้อยู่ชั่วขณะหนึ่ง
เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองของซูฉิง เขาก็ตกตะลึงมากขึ้น
ดวงตาสีพีชคู่นั้นดูเหมือนเธอคนนั้นจริงๆ
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซูฉิงก็ยิ้มออกมา
"ทำไม? นายน้อยฮ่อถึงมองมาที่ฉันแบบนี้ละ?หรือว่านายหลงใหลในตัวฉันเข้าจริงๆ?"
ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็มืดมนมาก และเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน
ซูฉิงเองก็ไม่ได้อยู่ต่อแต่อย่างใด เธอหยิบข้าวของของเธอและรีบจากไป
เจอกันครั้งแรกก็เกลียดกันแล้ว
ฮ่อเฉียนยังคงยืนอยู่ที่ประตู และเธอก็ประหลาดใจเมื่อเห็นซูฉิงเดินออกมา
"อรุณสวัสดิ์! สมหวังแล้วนะ ลูกพี่ลูกน้องของเธออยู่ในห้องเดียวกับฉันเมื่อคืนนี้
"นี่เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน" ใบหน้าของฮ่อเฉียนซีดมาก เป็นไปไม่ได้?
ท่าคิดในทางตรรกะแล้วพี่ชายของเธอต้องไม่ชอบซูฉิงสิ
แต่ความจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว ซูฉิงอยู่กับฮ่อหยุนเฉิงอยู่ด้วยกันทั้งคืนจริงๆ
ซูฉิงยิ้มและจากไป
ฮ่อเฉียนจ้องไปที่แผ่นหลังของเธอและพูดอย่างโกรธเคืองว่า "เธอมันก็แค่นังเด็กบ้านนอก ฉันจะอะไรเธอให้นะ ฉันจะไม่มีวันให้เธอแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของฉันอย่างแน่นอน"
หลังจากพูดจบฮ่อหยุนเฉิงก็ออกมา
ฮ่อเฉียนตกใจ "พี่ฮ่อ"
ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงมืดมนและโกรธอย่างเห็นได้ชัด
ซูฉิงขอให้คนใช้พาเธอไปที่ห้องของเธอ เก็บข้าวของ แล้วลงไปรับประทานอาหารเช้าที่ชั้นล่าง
แม่ฮ่อ ฮ่อเฉียนและฮ่อหยุนเฉิงนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว
"ตื่นสายอะไรขนาดนี้ ไม่รู้จักลงมาทำอาหารเช้า
ซูฉิงเหลือบมองที่แม่ฮ่อและพูดเบา ๆ "แต่ฉันก็ไม่ใช่คนรับใช้ของตระกูลฮ่อนิคะ"
จะให้เธอทำอาหารเช้างั้นหรือ ฝันไปเถอะ!
ตั้งแต่ต้นจนจบ ฮ่อหยุนเฉิงเองไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาก็ไม่ชอบซูฉิงเช่นกัน
อาหารมื้นนี้ใครก็ทานไม่ลง ไม่มีใครชอบใคร หลังทานอาหารเสร็จ แม่ฮ่อยื่นบัตรใบหนึ่งให้ซูฉิง
5,000 หยวน ก่อนที่เธอจะไปที่บริษัท คุณก็ไปซื้อเสื้อผ้าดีๆมาใส่แล้วกัน
ท่านผู้เฒ่าฮ่อเสนอให้ซูฉิงไปทำงานในบริษัทและเป็นเลขาของฮ่อหยุนเฉิง คุณปู่ซูก็ตกลงทันที
ซูฉิงพูดอย่างประชดประชัน "คุณป้าคะ
ดังนั้นคนในตระกูลฮ่อจึงไม่สามารถดูออกได้ว่าเสื้อผ้าเหล่านี้ของเธอคือแบรนด์อะไร และซูฉิงก็ไม่สนใจพวกเขามากด้วย
เป็นข้อความว่ามีการโอนเงินเข้า
จากนั้นซูฉิงก็ได้รับข้อความอื่นจากคุณปู่ซูของเธออีก
ดูแลตัวเองดีๆ นะ อยากกินอะไร
ซูฉิงยิ้มและตอบกลับไปว่า "คุณปู่คะ คนในตระกูลฮ่อรังแกฉัน ที่นี่มันไม่สนุกเลยสักนิด"
ชายชราตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
"หาได้ยากนะที่จะมีใครกล้ารังแกหลาน อืมไม่เลว ดีแล้ว เดี๋ยวปู่ไปตกปลาก่อนนะ"
นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น
