นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงใส่ใจมากขนาดนี้ อาจเป็นเพราะความรู้สึกของซูฉิงนั้นเหมือนถังถังมากเกินไป

เขารู้ดีว่าสัญญาการแต่งงานระหว่างเขากับซูฉิงถูกกำหนดขึ้นโดยปู่ของเขา ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนไม่ได้ความสัมพันธ์ใดๆต่อกัน

แต่อย่างน้อยเขาก็ปฏิบัติต่อเธอเหมือนเพื่อน

แต่เธอล่ะ? ปฏิบัติต่อเขาเหมือนคนแปลกหน้าเท่านั้น?

"ซูฉิงในใจของเธอฉันเป็นแค่คนแปลกหน้า ที่ไม่ความสำคัญอะไรจริง ๆ เหรอ?" ฮ่อหยุนเฉิงเอื้อมมือออกไปและคว้าแขนของ ซูฉิงเอาไว้

"ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นล่ะ?" ซูฉิงยักไหล่และยกริมฝีปากขึ้น

เธอมองลงไปที่แขนของเธอที่ฮ่อหยุนเฉิงจับไว้แน่นและพูดอย่างเคร่งขรึม "คุณทำฉันเจ็บ ปล่อย!"

แต่ฮ่อหยุนเฉิงกลับทำเป็นหูหนวกและยังคงไม่ปล่อยซูฉิงไป

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขายังคงนิ่ง คิ้วขมวด และดวงตาที่ไม่แยแสของเขาฉายแววด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน

ซูฉิงพยายามสะบัดอยู่พักหนึ่ง แต่ก็สะบัดยังไงก็ยังคงไม่หลุด

ขณะนี้เองเวลาก็หยุดนิ่งไป

"ซูฉิง เธอทำอะไร!" เสียงผู้หญิงดังขึ้นทำลายความเงียบและบรรยากาศที่อึดอัดในขณะนั้น

ซูฉิงหันหน้ามองไปที่ประตู คนที่ปรากฏตัวในสายตาของเธอนั้นคือสวีหว่านเอ๋อร์

เมื่อเห็นว่าเป็นสวีหว่านเอ๋อร์ ที่จ้องมองเธอด้วยความหึงหวง ซูฉิงก็ผลักตัวเองเข้าไปกอดในอ้อมแขนของฮ่อหยุนเฉิง "สามีของฉัน ฉันทำอะไรก็ได้ คุณสวีไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรคะ?"

หลังจากที่เขาพูดจบ เธอก็มองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงอย่างเสน่หา "คุณสามี ฉันพูดถูกไหมคะ"

คุณสามี？

เป็นคำเรียกที่ไม่เลว...

ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงยังคงไร้ความรู้สึก แต่มุมริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย

สวีหว่านเอ๋อร์หน้าแดงด้วยความโกรธ ขณะที่หลินเหยียนเฟิงมีท่าทีดูเขินอาย "คุณฮ่อผมขอโทษครับ ผมบอกคุณสวีแล้วว่าตอนนี้คุณกำลังยุ่ง แต่เธอยืนยันที่จะเข้ามา ... "

สิ่งที่เขาเห็นคือผู้บริหารของเขาถูกสวีหว่านเอ๋อร์ขัดจังหวะในขณะที่เขากับคู่หมั้นของเขากำลังสวีทกันอยู่ แค่เพียงเพราะเขาไม่ได้หยุดสวีหว่านเอ๋อร์

ท่านประธานของเธอขึ้นชื่อว่าเป็นคนเฉยเมย เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงเข้าใกล้หรือแม้แต่จ้องมอง นึกไม่ถึงว่าซูฉิงจะเข้าตาท่านประธานแต่ตอนนี้ ด้วยความประมาทของเขาทำให้เรื่องดีๆของท่านประธานของเขาถูกขัดจังหวะ...

ฮ่อหยุนเฉิงสะบัดมือไล่อย่างเหลืออดเพื่อส่งสัญญาณให้หลินเหยียนเฟิงออกไป

หลินเหยียนเฟิงรู้สึกโล่งใจและรีบเดินออกจากห้องทำงานของท่านประธาน

"สวีหว่านเอ๋อร์ทำไมคุณถึงมาที่นี่?" ฮ่อหยุนเฉิงดึงเนกไทของเขาแล้วมองไปที่สวีหว่านเอ๋อร์ด้วยสายตาที่เฉยเมยและห่างเหิน

บิดเอวที่เพรียวของเธอและเดินไปข้างหน้าฮ่อหยุนเฉิงด้วยเสียงที่นุ่มนวล "หยุนเฉิง คือว่าเราได้เตรียมแผนเบื้องต้นสำหรับความร่วมมือระหว่างสวีกรุปและฮ่อกรุป

"แผนงานเรื่องความร่วมมือนี้ พี่ชายคนโตของคุณไม่ใช่ผู้รับผิดชอบหรอกเหรอ?" ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว

สวีหว่านเอ๋อร์ดูเขินอาย แต่ที่จริงแล้ว เพื่อที่จะได้เจอฮ่อหยุนเฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบไปที่ซูฉิงที่อยู่ข้างๆแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "คุณออกไปเถอะ"

ฉันจะอธิบายแผนให้หยุนเฉิงฟัง!" เมื่อเห็นคำพูดของฮ่อหยุนเฉิง

แต่ในวินาทีต่อมา เสียงที่เยือกเย็นของฮ่อหยุนเฉิงกลับทำให้สวีหว่านเอ๋อร์เหมือนตกลงไปอยู่ใต้น้ำแข็ง "สวีหว่านเอ๋อร์ผมบอกให้คุณออกไป"

"หยุนเฉิง…" สวีหว่านเอ๋อร์เบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ กัดริมฝีปากของเธอ "ฉันยังไม่ได้อธิบายแผนให้คุณฟังเลยนะ!"

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและเหลือบมองเธออย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก "วางลงก็พอ"

"แต่พี่ใหญ่ของฉันบอกให้ฉันอธิบายให้นายฟังอย่างละเอียด…" สวีหว่านเอ๋อร์ไม่พอใจ

ฮ่อหยุนเฉิงไล่เธอออกไปต่อหน้าซูฉิง นี่ทำให้เธอไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

เมื่อก่อน แม้ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะเย็นชากับเธออยู่บ้าง แต่เขาไม่เคยขับไล่เธอออกไปแบบนี้

ตั้งแต่ซูฉิงเข้ามาอยู่ในตระกูลฮ่อทุกอย่างก็เปลี่ยนไป!

ฮ่อหยุนเฉิงไม่แม้แต่จะมองเธอ แล้วยังขับไล่เธอออกไปอีกด้วย!

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะซูฉิง!

เมื่อเห็นท่าทีที่เหี่ยวเฉาของสวีหว่านเอ๋อร์ซูฉิงถึงกับพูดไม่ออกว่าเธอมีความสุขขนาดไหน เธอยกริมฝีปากขึ้นและพูดอย่างประชดประชัน "คุณสวีคุณสงสัยในความสามารถของสามีฉันไม่ได้นะ คุณคิดว่าเขาจะไม่เข้าใจเหรอ?"

สวีหว่านเอ๋อร์จับแขนของฮ่อหยุนเฉิงและรีบอธิบายทันที "หยุนเฉิงฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะ"

ฮั่วหยุนเฉิงดึงแขนออกมาอย่างเฉยเมยพร้อมกับขมวดคิ้ว "ออกไป"

สวีหว่านเอ๋อร์จ้องไปที่ซูฉิงอย่างดุเดือดและเดินออกจากห้องทำงานของท่านประทานไปอย่างไม่เต็มใจ

ซูฉิงมองฮั่วหยุนเฉิงอย่างชื่นชม "ทำได้ดีมาก"

ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างเฉยเมย "ฉันไม่ใช่คนแปลกหน้าหรอกเหรอ ทำไมคำก็สามีสองคำก็สามีล่ะ?"

คุณชอบถังถังไม่ใช่เหรอ

ถังถัง……

เมื่อได้ยินชื่อนี้จากปากของซูฉิง แววดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็ดูว้าวุ่น

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันไปละนะ" ซูฉิงหันหลังและเดินออกจากห้องไป

สวีหว่านเอ๋อร์อยู่ที่ประตูสำนักงานผู้บริหารด้วยใบหน้าโกรธในขณะนี้ เมื่อเห็นซูฉิงเดินออกมา ความโกรธในอกของเธอก็ลุกโชน จึงยื่นขาออกไปเพื่อขัดขาให้ซูฉิงสะดุด

ดวงตาและมือของซูฉิงที่ว่องไว ทำให้เธอหลบหลีกได้อย่างรวดเร็ว

"คุณสวีสามีของฉันไม่ได้บอกให้คุณออกไปเหรอ ทำไมคุณยังยืนอยู่ที่ประตู คุณเฝ้าประตูเหรอ" รอยยิ้มประชดประชันปรากฏขึ้นที่มุมปากของซูฉิง

"ซูฉิงนี่เธอพูดว่าอะไรนะ?" สวีหว่านเอ๋อร์ผงะไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะมีปฏิกิริยาตอบกลับ ซูฉิว่าเธอเป็นสุนัขเฝ้าบ้าน เธอยิ่งโกรธมากขึ้น

"ผู้ช่วยหลิน

"ซูฉิง นี่เธอไล่กล้าฉันออกไปเหรอ" สวีหว่านเอ๋อร์เสียสติ ร่างกายของเธอก็สั่นด้วยความโกรธ

ฮ่อหยุนเฉิงไล่เธอออกไปนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ซูฉิงมีสิทธิ์อะไรที่จะไล่เธอออกไป?!

"คุณสวี เชิญคุณกลับไปก่อนเถอะครับ!" หลินเหยียนเฟิงหยุดสวีหว่านเอ๋อร์เอาไว้

ชูชิงเดินไปที่แผนกเลขานุการไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองเสียงสวีหว่านเอ๋อร์ที่โกรธโวยวายมาจากด้านหลัง